Αφιέρωμα στο Θόδωρο Αγγελόπουλο του Εργαστηρίου Σκηνογραφίας

Αφιέρωμα στο Θόδωρο Αγγελόπουλο του Εργαστηρίου Σκηνογραφίας/Ενδυματολογίας του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. www.myspace.com/tasosprotopsaltou

Διεθνή Διαγωνισμό EPsilon Fine Art

Πρόσκληση Εκδήλωση Ενδιαφέροντος Συμμετοχής
στο Διεθνή Διαγωνισμό EPsilon Fine Art


Η EPsilon Art Gallery προκηρύσσει τον Διεθνή Διαγωνισμό ‘ ΕPsilon Fine Art’ με τις παρακάτω θεματικές ενότητες: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ –ΠΑΙΔΕΙΑ –ΥΓΕΙΑ & FITNESS-ΟΥΤΟΠΙΑ-ΜΕΛΛΟΝ

Ο διαγωνισμός ΕPsilon Fine Art είναι ανοιχτός σε καλλιτέχνες όλων των εικαστικών επιπέδων, από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ηλικίας άνω των 18 ετών.
Στόχος της ΕPsilon Art Gallery είναι σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε να τονώσει το πολιτισμό.

Οι καλλιτέχνες μπορούν να συμμετάσχουν με ένα μόνο έργο ανά θεματική ενότητα, αλλά σε όσες θεματικές ενότητες επιθυμούν. Τα καλύτερα έργα θα αναδειχθούν μετά από βαθμολόγηση των έργων η οποία θα προέρχεται κατά το ήμισυ από κριτική επιτροπή και κατά το άλλο ήμισυ από το κοινό μέσω του facebook. Οι νικητές του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στις σελίδες: www.epsilonartgallery.blogspot.com και www.loutrzogr.blogspot.com και θα ενημερωθούν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το αργότερο 48 ώρες μετά το τέλος διαγωνισμού.

- Έναρξη διαγωνισμού: 1 Φεβρουαρίου 2012
- Λήξη Προθεσμίας υποβολής αίτησης: 30 Απριλίου 2012
- Ανακοίνωση αποτελέσματος διαγωνισμού: 31 Μαίου 2012
- Απονομή βραβείων: Σεπτέμβριος 2012

Στον διαγωνισμό είναι αποδεκτές όλες οι τέχνες εκτός του video art, του κινηματογράφου, της performance art, των κοσμημάτων.

Τα βραβεία που θα δοθούν στους πρώτους 16 επιλεγμένους καλλιτέχνες είναι:
Έκθεση : 12 καλλιτέχνες θα συμμετάσχουν σε τρεις ομαδικές εκθέσεις στην EPsilon Art Gallery (4 καλλιτέχνες/έκθεση)








Ειδικό αφιέρωμα στους 2 πρώτους καλλιτέχνες μέσω τοπικών ΜΜΕ

• 1ος νικητής : α) Χρηματικό έπαθλο 300 €
β) Πενταήμερη διανυκτέρευση (2κλινο), σε ξενοδοχείο με πρωινό,
β) Γεύματα (5 ημερών) σε επιχειρήσεις της περιοχής
και γ) Ατομική έκθεση έργων του στην EPsilon Art Gallery, Λουτράκι •2ος νικητής : α) Χρηματικό έπαθλο 200€
β)Τετραήμερη διανυκτέρευση (2κλινο), σε ξενοδοχείο με πρωινό,
β) Γεύματα (5 ημερών) σε επιχειρήσεις της περιοχής
και γ) Ατομική έκθεση έργων του στην EPsilon Art Gallery, Λουτράκι
• 3ος νικητής : Τριήμερη διανυκτέρευση με πρωινό σε ξενοδοχείο και Ομαδική Έκθεση έργων του

Οι εικαστικοί που επιθυμούν να πάρουν μέρος στο Φεστιβάλ μπορούν να αποστείλουν το ονοματεπώνυμό τους στο e-mail: epsilonartgallery@hotmail.com. Ακολούθως θα λαμβάνουν αίτηση συμμετοχής με αναλυτικές λεπτομέρειες.
Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία/ διευκρίνιση μπορείτε να απευθύνεστε στην κα Εύη Παντελέων, υπεύθυνη της EPsilon Art Gallery, κινητό 6977878481 και 27440 63895.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Μην παραλείψετε να ενημερώσετε και όσους από τους φίλους σας πιστεύετε ότι ενδιαφέρονται.

18 διευθύνσεις όπου μπορείτε να βρείτε online δωρεάν ταινίες και ντοκιμαντέρ

Μέρη στο διαδίκτυο όπου μπορεί κανείς να δει ταινίες και ντοκιμαντέρ εντελώς δωρεάν, αλλά και νόμιμα. Από κλασικές δημιουργίες σκηνοθετών όπως ο Γκοντάρ, ο Κουροσάβα, ο Ταρκόφσκι και ο Χίτσκοκ έως σύγχρονες ανεξάρτητες παραγωγές, φιλμάκια μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ.

Σε κάθε περίπτωση όμως, απαραίτητη για τη θέαση είναι η γνώση της γλώσσας προβολής της ταινίας, αφού υπότιτλοι δεν υπάρχουν.

• Openculture.com. Δικαιωματικά αναφέρεται πρώτο. Η συγκεκριμένη σελίδα πρόκειται για ενότητα του ιστοχώρου Openculture και εκτός από την παρουσίαση πηγών όπου μπορεί να βρει κανείς δωρεάν ταινίες και ντοκιμαντέρ, περιλαμβάνει μια εξαιρετική λίστα επιλεγμένων ταινιών. Εκεί θα βρείτε μαζεμένες ταινίες-σταθμούς όπως Το «Χιροσίμα αγάπη μου», το «Ρασομόν», το «Αντρέι Ρουμπλιόφ» και αρκετές άλλες. Κάποιες από τις ταινίες είναι διαθέσιμες μόνο για χρήστες εντός των ΗΠΑ, ενώ άλλες ενδέχεται να μην είναι πλέον διαθέσιμες κατόπιν αιτήματος του δημιουργού ή της εταιρείας παραγωγής (π.χ. αυτό συνέβη με κάποια φιλμάκια μικρού μήκους του Λιντς).

• MoviesFoundOnline.com. Πρόκειται για ταινίες που δεν προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα και αποτελούν «κοινό κτήμα» (public domain).

• Archive.org. Πρόκειται για επιμέρους ενότητα του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Internet Archive. Εδώ περιλαμβάνονται ταινίες μικρού μήκους, βωβές ταινίες και τρέιλερ, διαθέσιμα όχι μόνο για online προβολή αλλά και για κατέβασμα.

• Youtube Movies. Οι τίτλοι που περιλαμβάνει δεν είναι και οι πιο γνωστοί, ωστόσο μπορεί να πετύχετε αρκετές αναγνωρίσιμες ταινίες (π.χ. έχει αρκετές ταινίες του Μπρους Λι). Κάποιες από τις ταινίες μπορεί να μην είναι διαθέσιμες στην Ελλάδα, οι περισσότερες ωστόσο παίζουν κανονικά.

• Ubu Web. Εξαιρετικά ενδιαφέρον site που περιλαμβάνει δεκάδες πειραματικά φιλμάκια, ντοκιμαντέρ και κλιπάκια γυρισμένα από γνωστούς ή και όχι-πάντα-τόσο-γνωστούς καλλιτέχνες. Ανάμεσά τους μπορείτε να βρείτε έργα δημιουργών όπως ο Γκοντάρ, ο Γκρίναγουεϊ και ο Όρσον Ουέλς. Κάποια από τα έργα, μάλιστα, είναι διαθέσιμα και για κατέβασμα.

• B-Movie Classics. Ο τηλεοπτικός σταθμός AMC (που έχει στο ενεργητικό του τη θρυλική σειρά “The Prisoner” του 60 και τα γνωστά και πρόσφατα “Breaking Bad” και “Mad Men”) δημιούργησε μια ενότητα αφιερωμένη στις B-Movies φαντασίας. Οι λάτρεις του είδους σίγουρα θα το εκτιμήσουν. Μπορεί μάλιστα να πετύχετε και κάποια γνωστά ονόματα, όπως αυτό του Κάρπεντερ και του Κλάους Κίνσκι.

• Classic Cinema Online. Παλιές ταινίες έως και τη δεκαετία του 60, από κάθε είδος: περιπέτειες, θρίλερ, ντοκιμαντέρ, βιογραφίες, κωμωδίες, animation κ.α.

• ClearBits Movies. Περιλαμβάνει υλικό που δεν προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα, διαθέσιμο για ελεύθερο κατέβασμα.

• Creative Commons. Λίστα με ταινίες και φιλμάκια που έχουν δημιουργηθεί υπό καθεστώς Creative Commons. Συνήθως δεν υπάρχουν απευθείας προβολές αλλά links προς τις σελίδες της εκάστοτε δημιουργίας, όπου όμως μπορείτε να τη δείτε ή ακόμα και να την κατεβάσετε.

• Europa Film Treasures. Μεγάλος κατάλογος ευρωπαϊκών φιλμ κάθε είδους: από κωμωδίες έως ταινίες επιστημονικής φαντασίας και από γουέστερν σε animation. Περιλαμβάνει και μηχανή αναζήτησης που μπορεί να περιορίσει τα αποτελέσματα αν χώρα, είδος, χρονική περίοδο, δημιουργό κλπ.

• Free Movies Online. Εύχρηστο website με με αρκετά μεγάλη συλλογή και παρουσίαση ταινιών που πλέον αποτελούν κοινό κτήμα. Περιλαμβάνει συνοδευτικές πληροφορίες για κάθε ταινία, ενώ εξηγεί και τον λόγο για τον οποίο έχει αποδεσμευτεί από πνευματικά δικαιώματα.

• Film Annex. Μια από τις μεγαλύτερες βάσεις με δωρεάν ταινίες, διαθέσιμες για online προβολή ή ακόμη και για κατέβασμα. Εδώ μπορείτε να βρείτε παλιές, κλασσικές ταινίες καθώς επίσης και ανεξάρτητα φιλμ. Στις προβολές ενδέχεται να εμφανίζονται διαφημίσεις.

• Free Movies Cinema. Εδώ θα βρείτε παλιές αλλά και νεότερες ταινίες, b-movies, ντοκιμαντέρ και επεισόδια παλιών τηλεοπτικών σειρών.

• NBF.ca. Πρόκειται για έναν δικτυακό τόπο που συγκεντρώνει ταινίες που έχουν παραχθεί από το Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου του Καναδά. Υπάρχουν αρκετές ταινίες διαφόρων ειδών, διαθέσιμες στα αγγλικά και τα γαλλικά.

• Free Documentaries.org. Ο συγκεκριμένος ιστοχώρος «εξειδικεύεται» στην προβολή «προβοκατόρικων» ντοκιμαντέρ τύπου Zeitgeist, Supersize me κλπ.

• SnagFilms. Άλλος ένας χώρος όπου μπορείτε να βρείτε πολλά δωρεάν ντοκιμαντέρ.

• Best Online Documentaries. Ό,τι λέει ο τίτλος. Online ντοκιμαντέρ για διάφορα θέματα: πολιτική, επιστήμη, ιστορία, βιογραφίες, υγεία, θρησκεία κ.α.

• Documentary Film Network. Site που αρχειοθετεί ντοκιμαντέρ και τα διαθέτει δωρεάν.

To Βeton7artradio

Beton7 Art Radio | we speak art ακούστε καλά, το εικαστικά πολιτισμένο διαδικτυακά ραδιόφωνο!

To Βeton7artradio είναι ένα art project του Κέντρου Τέχνης & Πολιτισμού Beton7.

Ένα ραδιόφωνο που μιλάει Τέχνη, ένας σταθμός που ακούγεται στο διαδίκτυο στη διεύθυνση www.beton7artradio.gr σε 24ωρη βάση.

Το πρόγραμμα του Beton7artradio καλύπτει θέματα τέχνης και πολιτισμού, αναδεικνύοντας τη σύγχρονη δημιουργία. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις, πρωτότυπες θεματικές εκπομπές, μουσικά προγράμματα, ζωντανές συναυλίες, αφιερώματα σε προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό και παρουσιάζει το έργο σύγχρονων δημιουργών.

Στο Beton7artradio μπορείτε να ακούσετε μεταδόσεις πειραματικής, σύγχρονης ή κλασικής μουσικής, ηχητικών έργων και συζητήσεις με θέματα που αφορούν στον πολιτισμό και το ρόλο της τέχνης σήμερα.

Στο Βeton7artradio συμμετέχουν παραγωγοί από όλο το φάσμα της σύγχρονης τέχνης όπως, εικαστικά, αρχιτεκτονική, θέατρο, μουσική, χορό, λογοτεχνία, κινηματογράφο, design.

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος παριστάται στην αίθουσα ψ του ΤΕΕΤ!

http://www.cinemanews.gr/v5/angelopoulos/photos.php

Ο Αγγελόπουλος μιλάει για την Φλώρινα ling εδώ!

http://neaflorina.blogspot.com/2012/01/blog-post_2765.html

http://florineanews.blogspot.com/2012/01/blog-post_7000.html#more

Ο Αγγελόπουλος αποβάλλεται….

Η σχολή, της οποίας σήμερα είμαι επίτιμος καθηγητής, είχε έρθει σύσσωμη σε ένα master class που έδωσα στις Κάνες πρόσφατα, μετά το Μια αιωνιότητα και μια μέρα. Ήταν συγκινητικό να βλέπεις φοιτητές και δασκάλους να θέλουν να ακούσουν τη δική μου ιστορία εκεί μέσα. Κοιτάξτε, εγώ είχα τελειώσει Νομικά, είχα κάνει φιλολογία στη Σορβόννη και δεν ήμουν πολύ παιδάκι, άρα είχα μια πολύ συγκεκριμένη άποψη γι’ αυτά που ήθελα να κάνω. Είναι γνωστό και έχει γραφτεί ακόμη και σε ιστορίες κινηματογράφου ό, τι ένας καθηγητής μου ζήτησε να κάνω το ντεκουπάζ για τη φοιτητική ταινία μου που θα γυριζόταν στο πλατό της σχολής. Σηκώθηκα εγώ στον πίνακα και έφτιαξα έναν κύκλο. Τι είναι αυτό; μου λέει! Ένα πανοραμικό πλάνο 360 μοιρών, απάντησα! Αυτό είναι το ντεκουπάζ σου; ρώτησε! Αυτό! είπα. Και τότε μου λέει Πηγαίνετε στην Ελλάδα να πουλήσετε ιδιοφυία! Ακολούθησε σύγκρουση, μας φώναξε ο διευθυντής της σχολής κι ο καθηγητής δήλωσε Ή αυτός ή εγώ!

Βέβαια, γιατί μετά απ’ αυτό που είπε, καταλαβαίνετε τι είπα εγώ! Το θεώρησα τελείως προσβλητικό, του επιτέθηκα λεκτικά, το μάθημα διακόπηκε και οι συμφοιτητές με χειροκροτούσαν. Οι καθηγητές με επικεφαλής τον Σαντούλ πήραν το μέρος μου, η σχολή διχάστηκε και τελικά για την αποκατάσταση της ειρήνης, ο διευθυντής μου είπε Καλύτερα να αποχωρήσετε, είστε πολύ πιο ώριμος απ’ ότι χρειάζεται για τη σχολή αυτή!

(LIFO, Μάρτιος του 2009)

ΨΗΦΙΣΜΑ για το ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΤΡΟ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών

ΨΗΦΙΣΜΑ

Έφυγε από τη ζωή ως μαχόμενος καλλιτέχνης ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος. Το έργο του με την διεθνή καταξίωση έχει μια απόλυτη σχέση με την Φλώρινα τόσο ως τοπίο όσο και ως πολιτισμική καταγραφή. Το νεοσύστατο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακεδονίας είχε την τιμή να ανακηρύξει τον Θόδωρο Αγγελόπουλο επίτιμο διδάκτορα το 2008. Διπλό το πένθος για το Τμήμα μας: χάσαμε έναν μεγάλο καλλιτέχνη και ένα ουσιαστικό συμπαραστάτη στις προσπάθειές μας

Θέλοντας να τιμήσει τον Θόδωρο Αγγελόπουλο η Γενική Συνέλευση του Τμήματος αποφάσισε να ονομάσει την Κεντρική Αίθουσα Θεωρητικών: Αίθουσα ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΤΡΟΣ

Κάποιοι προβληματισμοί

Βιογραφικό Αγγελόπουλου/ Αναπόληση/ Είχε ύψος 1.67/ Αξιολόγηση της ταινίας Μέγας Αλέξανδρος με δημοτικότητα 0,08%

ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι

.........Από νέος ακόμη, ο Θεόφιλος υιοθετεί τη

φουστανέλα ως καθημερινό ένδυμα, ενώ τις Απόκριες του αρέσει να ντύνεται Μέγας Αλέξανδρος, με στολή δικής του επινοήσεως.

Τα «μαγικά μανιτάρια» και η επίδραση τους στην ψυχολογία

Δύο νέες έρευνες, από τους επιστήμονες του Imperial College του Λονδίνου, δίνουν μία καλύτερη εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο τα «μαγικά μανιτάρια» επιδρούν στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Οι επιστήμονες επικέντρωσαν τις μελέτες τους στη επίπτωση που έχει στον εγκέφαλο η ψιλοκυβίνη, η βασική δραστική ουσία στα ψυχεδελικά μανιτάρια.

Οι ερευνητές κατέγραψαν τις περιοχές του εγκεφάλου, που μετά τη χρήση αναστέλλεται η δραστηριότητά τους, ενώ παράλληλα παρατήρησαν πως η ψιλοκυβίνη, που επιδρά στους εγκεφαλικούς υποδοχείς της σεροτονίνης, βοηθά τους ανθρώπους να βιώνουν πιο έντονα τις μνήμες τους και την αναβίωση περασμένων συναισθημάτων. Η εν λόγω παρατήρηση θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη στο πλαίσιο μιας ψυχοθεραπείας.

Η πρώτη έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των Η.Π.Α. (PNAS) και η δεύτερη στο βρετανικό περιοδικό ψυχιατρικής «British Journal of Psychiatry». Επικεφαλής και των δύο ερευνών ήταν ο καθηγητής νευροψυχοφαρμακολογίας Ντέιβιντ Νατ και ο Ρόμπιν Κάρχαρτ-Χάρις του Τμήματος Ιατρικής του Imperial College του Λονδίνου.

«Τα ευρήματα μας δείχνουν πως η ψιλοκυβίνη βοηθάει τους χρήστες στην αναβίωση προσωπικών αναμνήσεων και συναισθημάτων. Αυτό το αποτέλεσμα της έρευνάς μας πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω, ωστόσο, μπορούμε να συμπεράνουμε πως αν χρησιμοποιηθεί σε ψυχοθεραπεία, η ψυλοκυβίνη μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να επαναφέρουν στην μνήμη τους θετικά γεγονότα της ζωής τους και να αντιστρέψουν την αρνητική ψυχολογία».

Στην πρώτη μελέτη, 30 υγιείς εθελοντές, που είχαν πάρει ψιλοκυβίνη, υποβλήθηκαν σε έλεγχο του εγκεφάλου τους με την τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI), η οποία έδειξε ότι η ψυχεδελική ουσία οδήγησε στην αισθητή μείωση της δραστηριότητας σε περιοχές-κλειδιά του εγκεφάλου, που έχουν πολλαπλές συνδέσεις με άλλες περιοχές.

Η δεύτερη μελέτη διαπίστωσε ότι η ψιλοκυβίνη βελτίωσε σημαντικά τη δυνατότητα των δέκα εθελοντών να ανακαλούν τις προσωπικές αναμνήσεις τους, ιδίως αυτές με ιδιαίτερο συναισθηματικό περιεχόμενο.

Σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες, οι συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου στις οποίες επιδρά η ψιλοκυβίνη παίζουν ρόλο στη συνείδηση και στην επίγνωση του εαυτού. Μάλιστα, δύο εβδομάδες μετά το πείραμα και αφού η επήρεια της ουσίας είχε περάσει, οι περισσότεροι εθελοντές ανέφεραν βελτιωμένη ψυχική και συναισθηματική κατάσταση.

Η Φλώρινα προδίδει τον Αγγελόπουλο για 2η φορά

Είναι γνωστές οι περιπέτειες που είχε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στην Φλώρινα το 1990, στα γυρίσματα της ταινίας του «Το Μετέωρο βήμα του πελαργού». Ο περιβόητος τοπικός μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης θεώρησε «απαράδεκτη» την παρουσία του «άθεου» σκηνοθέτη στη πόλη, διάβασε και το σενάριο με τους μετανάστες, με ερωτικές σκηνές, ήταν και φανατικός εθνικιστής και αφόρισε και τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και τον πρωταγωνιστή Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.

Παρά τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει, δεν σβήστηκε ποτέ η αγάπη του αδικοχαμένου σκηνοθέτη για την Φλώρινα, την οποία έκανε γνωστή σε όλο το κόσμο. Θα περίμενε κανείς ότι ο Δήμος της πόλης θα το του ανταπέδιδε συμβολικά, μετά θάνατον. Τιμώντας τον με κάποιο τρόπο, αποφασίζοντας παραδείγματος χάριν να δοθεί το όνομα του σε ένα δρόμο ή σε κάποιο τόπο που έκανε τα γυρίσματα του, προχωρώντας δηλαδή σε μια από τις λίγες ενέργειες που ξέρουν να κάνουν καλά (γιατί στα άλλα τα κάνουν μούσκεμα) οι περισσότεροι δήμαρχοι και δήμοι της χώρας.

Αντί για αυτό, το Δημοτικό Συμβούλιο της Φλώρινας αρκέστηκε σε ένα ψήφισμα. Την προηγούμενη μέρα ακριβώς,είχε εκδώσει ένα παρόμοιο, με αφορμή τον θάνατο.. της αδελφής του αντιδημάρχου και μάλιστα μετά από έκτακτη συνεδρίαση!! Ακολουθούν η αχαριστία, η μικροψυχία και η κατάντια μιας χώρας, με την μορφή δύο ψηφισμάτων.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Το Δημοτικό Συμβούλιο Φλώρινας, σήμερα, 25 Ιανουαρίου 2012, συζήτησε προ ημερησίας διάταξης ως κατεπείγον θέμα, την έκδοση Ψηφίσματος λόγω του εκτάκτως επισυμβάντος θανάτου του πολυβραβευμένου για το έργο του και την προσφορά του στην έβδομη τέχνη, τιμημένου και με το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών, παγκόσμιας εμβέλειας κορυφαίου Έλληνα Σκηνοθέτη, Σεναριογράφου και Παραγωγού Κινηματογράφου Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

Ο Δήμαρχος Φλώρινας κ. Ιωάννης Βοσκόπουλος και το Δημοτικό Συμβούλιο Φλώρινας Αποφάσισαν Ομόφωνα να εκφράσουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια για τον εκλιπόντα, του οποίου η σύνδεση με την πόλη μας ήταν ιδιαίτερη, καθώς υπήρξε λάτρης της Φλώρινας, των ανθρώπων και των τοπίων της, τα οποία απετέλεσαν πηγή έμπνευσης σε πολλές ταινίες του, που στη συνέχεια απέσπασαν εξαιρετικές διακρίσεις. Η Ελλάδα και η Φλώρινα, έμειναν φτωχότερες μετά το θάνατο του εξαιρετικά χαρισματικού αυτού ανθρώπου.

Το παρόν ψήφισμα
1. Να αποσταλεί στην οικογένεια του εκλιπόντος.
2. Να δημοσιευθεί στον Τύπο.

Η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας
Δρ. Ζαχαρούλα (Ζέτα) Ρίζου

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Σήμερα την 24η Ιανουαρίου 2012 και ώρα 1 μ.μ. το Δημοτικό Συμβούλιο Φλώρινας συνήλθε σε Έκτακτη Συνεδρίαση μετά από πρόσκληση της Προέδρου κας Ζ. Ρίζου με μοναδικό θέμα ημερήσιας διάταξης: «έκδοση ψηφίσματος για το θάνατο της Αγγελικής Δισλία, αδερφής του κ. Δημητρίου Λουκά, Αντιδημάρχου Φλώρινας». Το Δημοτικό Συμβούλιο, αφού άκουσε την εισήγηση του Δημάρχου Φλώρινας, κου Ι. Βοσκόπουλου αποφάσισε ομόφωνα:

Να εκφράσει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια της θανούσης.
Να παραστεί σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο στη νεκρώσιμη ακολουθία.
Να επιδοθεί το παρόν ψήφισμα στους οικείους του.
Να δημοσιευτεί το παρόν ψήφισμα στον Τοπικό Τύπο.

Η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Φλώρινας
Δρ. Ζαχαρούλα (Ζέτα) Ρίζου

ΚΑ-ΚΟ Project (Άρης Κατσιλάκης & Χάρης Κοντοσφύρης) στην έκθεση (Πόλη μεγάλη) της Γκαλερί Ζουμπουλάκη

προσχέδιο του μεταλλαγμένου άστεγου απο τον Άρη Κατσιλάκη

Προσχεδιαστικές ατμόσφαιρες της μετάλλαξης του Αστεγου γύρω από τα χαρτόκουτα του

από το το ΚΑ-ΚΟ Project (Άρης Κατσιλάκης & Χάρης Κοντοσφύρης)

έμπνευση αποτέλεσε αυτό το φωτογραφικό στιγμιότυπο αναζητήστε το εδώ

Πόλη μεγάλη, πόλη μικρή.

Πόλη αληθινή, πόλη φανταστική...

Η έκθεση «Μεγάλη Πόλη» παρουσιάζει μορφές του αστικού χώρου όπως τον φαντάζονται ή τον βιώνουν οι καλλιτέχνες που δημιουργούν με διαφορετικά μέσα. Μέσα σ’έναν χώρο, της Αθήνας ή της Γκαλερί, παρουσιάζονται πραγματικά ή φανταστικά τοπία, που μας ακολουθούν, μας προβληματίζουν, μας κινητοποιούν.

Παρά τις αλλεπάλληλες μεταβολές, η πόλη δεν έχει ακόμα “αφεθεί”. Εξακολουθεί να μας περιβάλλει. Η έκθεση δεν έχει ρόλο αφιερώματος. Επιχειρεί να επανεφεύρει δημιουργικά το αστικό τοπίο και να επαναδιαπραγματευτεί τη σχέση των κατοίκων με τον χώρο γύρω τους.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:

Διαμαντής Αϊδίνης, Γιάννης Γκανάς, ΚΑ-ΚΟ Project (Άρης Κατσιλάκης & Χάρης Κοντοσφύρης), Νίκος Λαγός, Μυρτώ Σταμπούλου, Κώστας Χριστόπουλος και Daniel Egneus.

Την έκθεση «Μεγάλη Πόλη» ντύνει φραστικά με ένα «ζωγραφικό» κείμενό του ο Γιάννης Νένες, ενώ μουσικά ο León με τη μπάντα του.

«ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΗ, ΜΙΚΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΧΡΩΜΑΤΟΣ»

Έξι ιστορίες αγάπης με διαφορετικό χρώμα στους δρόμους της Αθήνας.

ΚΟΚΚΙΝΟ

Τα πρόσωπα των μοναχικών οδηγών αναβοσβήνουν κόκκινο – σκοτάδι – κόκκινο – σκοτάδι, πράσινο σταματημένοι περιμένοντας ν’ ανάψει, στα ποτάμια των λεωφόρων τις νύχτες, όταν δεν πηγαίνουν πουθενά – μόνον άσκοπα γυρίζουν.

ΜΠΛΕ

Τα στένσιλ της Madonna, στους τοίχους ψεκασμένα της εφιαλτικής Ασκληπιού, τρέχουν ρυάκια τα πιο αληθινά μπλε δάκρυα που είδε ποτέ αυτός ο δρόμος.

ΑΣΠΡΟ - ΜΑΥΡΟ

Στο τέρμα της τρελής ανηφόρας της μικρής, σκαρφαλωμένης οδού Χέρσωνος, στα μισοσπασμένα της σκαλοπάτια, λίγο πριν βγεις στις πρασινάδες του Λυκαβηττού, ένα ζευγάρι χωρικών, ασπρόμαυροι, σε χοντρό ράστερ φωτοτυπημένοι, επάνω στον γάιδαρό τους, τοιχοκολλημένοι στο φυσικό τους μέγεθος, σε κοιτάζουν στα μάτια έτοιμοι να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον.

ΡΟΖ

Τα γκρίζα τσιμέντα στο Γκάζι, λουσμένα από τα πορτοκαλί φώτα του Δήμου, δείχνουνε πάντα ροζ, αυτό τής ευτυχίας τής στρουθοκαμήλου πατημένης από χιλιάδες ωλ-σταράκια.

ΣΑΠΙΟ ΜΗΛΟ

Το Σάββατο τελειώνει απότομα, με ένα μεγάλο γκουπ. Σκάνε αργά το απόγευμα οι ντάνες με τις εφημερίδες στα πεζοδρόμια των περιπτέρων, με πάταγο δηλώνουν το φρεσκοτυπωμένο άχθος των ειδήσεών τους, την ελαφρότητα των προσφορών τους, πάνω στα καρώ πλακάκια – σάπιο μήλο, γκουπ και ξέρεις ότι ήρθε η ώρα να γυρίσεις σπίτι.

ΟΡΕΙΧΑΛΚΟΣ

Πάντα θα περνάς τη Διδότου και θα ρίχνεις μία απογοητευμένη ματιά στην προτομή της Λαμπέτη. Κάποιος δεν ήρθε ποτέ στο ραντεβού σας».

Γιάννης Νένες

Σας περιμένουμε το βράδυ των εγκαινίων στις 10 μ.μ. να απολαύσουμε τον León με τη μπάντα του και Chivas cocktails & drinks.

Διάρκεια έκθεσης: 9 Φεβρουαρίου έως 10 Μαρτίου 2012

Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20

Ώρες λειτουργίας: Τρ. – Παρ. 11.00 -15.00 και 17.00–21.00, Σάβ. 11.00 –14.00

Κυριακή & Δευτέρα κλειστά

Πλ. Κολωνακίου 20, 10673, Αθήνα / Τηλ. 2103608278 / Fax. 2103631364 / galleries@zoumboulakis.gr

www.zoumboulakis.gr

Rachel Whiteread

Δεν θα πίνουμε νερό.Θα το τρώμε!

Θα πούμε το νερό νεράκι στα επόμενα χρόνια!... Για τον

λόγο αυτό οι επιστήμονες αναζήτησαν νέους ....

τρόπους αποθήκευσης νερού σε στερεή μορφή.

Οι γιαπωνέζοι επιστήμονες ("High-water-content mouldable hydrogels by mixing clay and a dendritic molecular binder") για μια ακόμη φορά έκαναν το θαύμα τους και...

κατασκεύασαν το ελαστικό νερό. Η ανακάλυψη έγινε στο Πανεπιστήμιο του Τόκυο.

Το νέο «σκληρό» πια νερό αποτελείται από 95% καθαρό νερό ενώ το υπόλοιπο πέντε τοις εκατό αποτελεί ο πηλός και άλλα οργανικά υλικά. Το αποτέλεσμα μοιάζει με ζελέ, αλλά είναι πιο ελαστικό και τελείως διάφανο, όπως μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία του Japan Science & Tachology Agency.



Η επίσημη ανακοίνωση έγιν στο περιοδικό Nature πριν από μια εβδομάδα, σημειώνοντας πως το υλικό αυτό θα είναι φιλικό και ασφαλές προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους ενώ μπορεί σύντομα να αποτελέσει ένα σημαντικό ιατρικό εργαλείο, στη καταπολέμηση τραυματισμένου ή χειρουργημένου ιστού, σε φάση ανάρρωσης.

Το εντυπωσιακό γεγονός είναι πως αν η σύσταση του στερεού νερού πυκνώσει κι άλλο, τότε θα μπορούσε να παραχθεί ένα άλλο υλικό συσκευασίας που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις συσκευασίες πλαστικού μια για πάντα.

Σαφώς στην περίπτωση αυτή η ανθρωπότητα θα έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα προς την διάσωση του πλανήτη και την ασφαλή ζωή όλων μας, ενώ συγχρόνως το νερό θα πρέπει να μεταφερθεί σε απομακρυσμένες περιοχές όπως στην Αφρική για τις ανάγκες ύδρευσης πόλεων και οικισμών.

«Ο πόλεμος των ατάκτων»: Έκθεση φωτογραφίας του Άρη Μεσσίνη στη Κομοτηνή

Το Στρατιωτικό Μουσείο Κομοτηνής θα φιλοξενήσει, το Σάββατο 28 Ιανουαρίου μέχρι και την Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου, έκθεση φωτογραφίας του Άρη Μεσσίνη με θέμα «Λιβύη- Ο πόλεμος των ατάκτων».

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 28 Ιανουαρίου στις 19:30. Παράλληλα με την έκθεση φωτογραφίας θα πραγματοποιηθεί και έκθεση στατικού μοντελισμού από τον Σύλλογο Μοντελιστών Καβάλας.

Ο χώρος θα παραμένει ανοιχτός για το κοινό από την Τρίτη έως την Παρασκευή, 09:00-14:00, και το Σάββατο και την Κυριακή, από τις 10:00 έως τις13:00.

Υπενθυμίζεται πως ο Άρης Μεσσίνης απαθανάτισε μία από τις πιο σουρεαλιστικές εικόνες του πολέμου της Λιβύης, με έναν αντάρτη, μέσα στο πεδίο της μάχης, που αντί για όπλο κρατούσε μία κιθάρα.

Διαβάστε επίσης τη συνέντευξη του Άρη Μεσσίνη στο tvxs.gr.

касание снов -Sergey Loie

http://www.youtube.com/watch?v=_M2T1Yxybhk

Καρναβαλική γιορτή και ήθη αυτονομίας στο Totontepec της Οαχάκα

Στα απόνερα της διάλεξης του Χούλιο Μπρόκα.

Το πανηγύρι του Αγίου Σεβαστιανού στο Totontepec, Οαχάκα
To Anyukojm Totontepec βρίσκεται στη Σιέρρα Νόρτε της Οαχάκα, στην περιοχή της ιθαγενικής φυλής Mixe, τέσσερις ώρες βορειοδυτικά από την πόλη. Ξεκινήσαμε την Παρασκευή το μεσημέρι για το πανηγύρι της γιορτής του Αγίου Σεβαστιανού που κορυφώνεται το Σάββατο 23 Ιανουαρίου κάθε χρόνο, αλλά η γιορτή και οι προετοιμασίες αρχίζουν στο χωριό ήδη από την Τρίτη. Δεν ήταν σίγουρο ότι θα βρίσκαμε εισιτήρια με το μικρό κόμπι που κάνει τη διαδρομή μέσα από τον παλιό και γεμάτο στροφές δρόμο και ανηφορίζει σε υψόμετρο 2.000 μέτρων. Υπήρχαν δύο επιλογές, ή να βρούμε εισιτήριο κατευθείαν για το χωριό ή να πάρουμε το κόμπι για Ayutla, από εκεί άλλο λεωφορειάκι για San Jose Cinantequilla και μετά να περπατήσουμε τρεις ώρες μέχρι το Totontepec. Τελικά ήμασταν τυχεροί. Φτάσαμε την Παρασκευή στις 5 περίπου το απόγευμα σε μια ατμόσφαιρα εκρηκτική, όπου το φαγητό, ο χορός, το ποτό και η συνεύρεση των ανθρώπων δημιουργούσαν μια παράλληλη χωροχρονική πραγματικότητα περικυκλωμένη από τις ομίχλες των ιερών βουνών των Μίχε, στην κορυφή των οποίων δεσπόζει o Cerro de la Mitra.

Αυτονομία και αυτοδιαχείριση
Το Τοτοντεπέκ έχει ως σύστημα διακυβέρνησης τα Ήθη και Έθιμα (Usos y Costumbres) των κατοίκων του, δηλαδή ένα ειδικό παραδοσιακό καθεστώς αυτονομίας που για πολλές ιθαγενικές κοινότητες βρίσκεται σε ευθεία αντιπαράθεση με τους νόμους του κράτους και καταφέρνει να διατηρεί τις δικές του ξεχωριστές κοινωνικές νόρμες. Για τις ιθαγενικές κοινότητες αυτό σημαίνει ότι εκεί υπάρχει κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και για τον λαό με βασικό πυλώνα των κοινοτιστικών σχέσεων την λαϊκή συνέλευση στην οποία λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις με συναίνεση. Σημαίνει επίσης πως τα πολιτικά κόμματα και οι υποψήφιοί τους δεν έχουν καμία δικαιοδοσία ούτε εξουσία, πως κατά τη διάρκεια των εκλογών ποτέ δεν φτάνουν κάλπες στο χωριό, πως απαγορεύονται οι προεκλογικές εκστρατείες και οι προπαγανδιστικές αφίσες των πολιτικών υποψηφίων και πως στην περίπτωση που κάποιος τοιχοκολλήσει κάποια ανακοίνωση ή αφίσα πολιτικού κόμματος σε δημόσιο κτίριο κάθε χωριανός έχει το δικαίωμα να την σκίσει με τη δικαιολογία ότι αυτοί οι χώροι χρησιμοποιούνται μόνο για σημαντικές ανακοινώσεις. Αν κάποιος έχει προτίμηση σε κάποιο πολιτικό κόμμα μπορεί να τοιχοκολλήσει προπαγανδιστικό υλικό μόνο στον ιδιωτικό του χώρο, δηλαδή αποκλειστικά μέσα στο σπίτι του. Αυτό το παραδοσιακό αυτόνομο σύστημα αυτο-κυβέρνησης προβλέπει την επιλογή μέσω της λαϊκής συνέλευσης Προέδρου, Επιτρόπου, Συμβούλων και Πολιτοφυλακής (topiles) για έναν χρόνο, καθήκοντα τιμητικά χωρίς μισθό, αποζημιώσεις ή άλλες οικονομικές απολαβές και «δώρα». Σε πλήρη αντίθεση με ό,τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε και κυρίως να θεωρούμε φυσικό στις δυτικές αστικές δημοκρατίες των προνομίων των πολιτικών, όσοι εκλέγονται αλλά δεν ζουν στο χωριό (πολλοί μένουν στην πόλη της Οαχάκα ή σε άλλες πόλεις του Μεξικού ή ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες ως μετανάστες) είναι υποχρεωμένοι, εφόσον τους ορίσει η λαϊκή συνέλευση, να εγκαταλείψουν εργασία, οικογένεια και ασχολίες και να μετοικήσουν στο χωριό για ένα χρόνο προκειμένου να συνεισφέρουν στην κοινότητα. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, η οικογένεια αλλά και η ίδια η κοινότητα είναι αυτή που συντηρεί τις εκλεγμένες αρχές. Αυτό σημαίνει βασικά, ότι η θέση του Προέδρου ή οποιασδήποτε δημοτικής αρχής δεν προσδιορίζει καμία επιπλέον εξουσία καθώς οι αποφάσεις συνεχίζουν να λαμβάνονται από τη συνέλευση, αντίθετα αποτελεί προσφορά και σκληρή άμισθη εργασία για ένα χρόνο στην κοινότητα, η οποία κυβερνά, ελέγχει και διατηρεί το δικαίωμα να καταγγείλει οποιονδήποτε ενεργεί για το προσωπικό του συμφέρον. Ο δεύτερος βασικός πυλώνας των σχέσεων της κοινότητας είναι το τέκιο (tequio), δηλαδή η συλλογική εργασία (συνεργασία) μέσω της προσφοράς υλικών και προσωπικής εργασίας για κοινοτικά έργα, σχολεία, δρόμους κ.λπ., είναι δηλαδή η βασική αρχή της αμοιβαιότητας και της χαρισματικότητας που χαρακτηρίζει τις κοινοτιστικές σχέσεις και δεν αποσκοπεί απλώς στην εξασφάλιση της επιβίωσης των φτωχών ιθαγενικών κοινοτήτων, αποτελεί επίσης τον ουσιαστικό τρόπο διατήρησης και ενδυνάμωσης των σχέσεων αυτονομίας και αυτοδιαχείρισης. Η τρίτος βασικός πυλώνας είναι η παραδοσιακή φιέστα του Αγίου Σεβαστιανού, μια καρναβαλική λαϊκή γιορτή που οργανώνεται μέσα από την αλληλοπροσφορά όλης της κοινότητας, όπου όλα επιτρέπονται, όπου οι ρόλοι των δύο φύλων ανατρέπονται και όλα κινούνται τρελά και σχεδόν αχρονικά στο ρυθμό της μουσικής από τις παραδοσιακές μπάντες (τέσσερις αυτή τη φορά, η μία του χωριού και οι άλλες τρεις από τις γειτονικές κοινότητες) που παίζουν σε όλο το χωριό, στους δρόμους και στα σπίτια, επειδή το Τοτοντεπέκ “se nace, se vive y se muere con la música” (γεννιέται, ζει και πεθαίνει με τη μουσική).

Φιέστα
Τις τρεις μέρες που μείναμε στο Τοτοντεπέκ ο χρόνος σταμάτησε ή απλώς δεν είχε καμία σημασία. Ξαφνικά μπήκαμε σε μια παράξενη δίνη ενέργειας, που ακόμη και όσοι έχουν ζήσει παραδοσιακές γιορτές σε ελληνικά χωριά είναι δύσκολο να αντέξουν και που σίγουρα στα μάτια και την καρδιά ενός συμβατικού δυτικοευρωπαίου προκαλεί απλώς πανικό ή τρόμο. Καθώς όλο το χωριό είναι ή συμπεριφέρεται σαν μια οικογένεια, για τρεις μέρες περιδιαβαίναμε τα σπίτια συγγενών και φίλων για να φάμε, να πιούμε και να κοιμηθούμε όπου μας έβρισκε η γιορτή. Το φαγητό ξεκινούσε από τις 8 ή 9 το πρωί και συνεχιζόταν καθʼ όλη τη διάρκεια της ημέρας περίπου με τη συχνότητα της μιας ώρας. Ήταν αδύνατο να προσπαθήσεις να αρνηθείς στις θείες που έρχονταν με τα πιάτα γεμάτα και με την επιτακτική φωνή ότι πρέπει να το φας όλο επειδή στο σπίτι δεν έχουν κότες για να τους δίνουν το πεταμένο φαγητό. Ο καφές είναι παραγωγή του χωριού και τον φτιάχνουν σε συνδυασμό με τσάι-λεμόνι, ένα βότανο με πλατιά φύλλα τσαγιού και γεύση λεμονιού και είναι απλώς ο καλύτερος τρόπος να ξυπνήσεις μετά από την μακρά οινοποσία της νύχτας. Το ποτό επίσης αρχίζει από το πρωί και οι πρώτες σταγόνες του ποτηριού πάντα πέφτουν στο έδαφος για την pachamama (τη μητέρα γη). Κατά τις 10 το πρωί φτάνουν οι πρώτες μπύρες μετά, μαζί με το δεκατιανό, έρχεται το σπιτικό κονιάκ από ζαχαροκάλαμο με γεύση άγριου σταφυλιού, ενδιάμεσα με το μεσημεριανό συνεχίζουν οι τεκίλες, οι μπύρες, τα μεσκάλ ή οι αυτοσχέδιες «μπόμπες» (συνδυασμός κονιάκ με μπύρα που ζυμώνεται μέσα στον οργανισμό και διατηρεί τη μέθη για ώρες) και συνεχίζεται έτσι όλη η μέρα μέχρι το βράδυ, με φαγητό το απόγευμα κατά τις 7 και μετά πάλι κατά τις 11 πριν τη βραδινή φιέστα στο στάδιο του μπάσκετ στο κέντρο του χωριού. Εκεί παίζουν όλες οι προσκεκλημένες ορχήστρες, διαφορετικές κάθε βράδυ και ο χορός και το ποτό κρατάει μέχρι τις 6 το πρωί. Η μουσική παράδοση σε όλη την περιοχή είναι τεράστια και οι παραδοσιακές ορχήστρες επίσης δεν πληρώνονται, η παρουσία τους είναι δείγμα αμοιβαίας προσφοράς και σεβασμού μεταξύ των κοινοτήτων. Εφόσον η μπάντα του Τοτοντεπέκ παρευρεθεί στη γιορτή των άλλων χωριών οι ορχήστρες τους έχουν την υποχρέωση να έρθουν κι αυτές και να ανταποδώσουν. Η γιορτή κορυφώνεται την Παρασκευή το βράδυ με τις λάμψεις από τη βροχή των πυροτεχνημάτων έξω από την εκκλησία του Αγίου Σεβαστιανού, ενώ όλα τα απογεύματα οργανώνονται διάφορα θεάματα, ροντέο με ταύρους, τελικός αγώνας ομάδων μπάσκετ της περιοχής ή μουσικός διαγωνισμός ανάμεσα στις ορχήστρες.
Οι λιγοστές ώρες ύπνου, όπου βρίσκαμε αδειανό ή κρεβάτι με λίγο χώρο, σχεδόν με τα ρούχα, επειδή είχε επιπλέον άπειρο κρύο, για κάποιο λόγο έδιναν την απαραίτητη δύναμη να συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό και την επόμενη μέρα. Κάναμε βάρδιες στο πλύσιμο των άπειρων πιάτων, βοηθούσαμε στο ψήσιμο της τορτίγιας και συνεχίζαμε πίνοντας, τρώγοντας και χορεύοντας. Οι ορχήστρες περνούσαν από το ένα σπίτι στο άλλο και σταματούσαν στους δρόμους οργανώνοντας μικρά τοπικά γλέντια που δεν τελείωναν ποτέ, οι γυναίκες έκαναν παρέες πίνοντας, χορεύοντας και προκαλώντας τους άντρες με απίστευτα σεξουαλικά πειράγματα, σπάζοντας το στερεότυπο της εξαρτημένης και υποταγμένης συζύγου, το φως της μέρας χανόταν αλλά όλα παρέμεναν απλώς ίδια, ενταγμένα στο ίδιο ξέφρενο ρυθμό, ένα ξεχείλισμα ανατρεπτικού γέλιου, ανθρώπινης χαράς και μοιράσματος που για όσους έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε ελευθερία τη μοναξιά και την αποξένωση της ζωής στη μεγαλούπολη μοιάζει απλώς κάτι τρελό, παράφορο. Αλλά αυτό σημαίνει ζωή και σχέση με τη φύση μέσα στα κοινωνικά πλέγματα των ιθαγενικών κοινοτήτων, όπου το «άτομο» έχει στην πραγματικότητα πολύ μικρή θέση, σημαίνει αυτονομία, πάθος, αμοιβαιότητα, μοίρασμα, εγγύτητα, χαρά και δέσμευση απέναντι σε όσους μας συντροφεύουν στη ζωή. Είναι μια εικόνα, μια αίσθηση και μια γεύση που μένει χαραγμένη στο μυαλό.

Κατερίνα Νασιώκα
Οαχάκα, 24.1.2012

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος Πέθανε!

Πέθανε ο ποιητής των εικόνων

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος παρασύρθηκε από μοτοσικλέτα στην Δραπετσώνα κατά τη διάρκεια γυρισμάτων

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 24/01/2012, 20:00 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 24/01/2012, 23:48

Στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Metropolitan άφησε την τελευταία του πνοή o μεγάλος έλληνας σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος που τραυματίστηκε σε τροχαίο ατύχημα που συνέβη λίγο πριν τις 7 το απόγευμα της Τρίτης στον περιφερειακό δρόμο της Δραπετσώνας .Ο σκηνοθέτης υπέστη βαριές εγκεφαλικές κακώσεις και οι γιατροί προβληματίστηκαν για το αν θα έπρεπε να υποβληθεί ή όχι σε χειρουργείο.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ο σκηνοθέτης βρισκόταν στο σημείο για γύρισμα ταινίας και τη στιγμή που διέσχιζε το οδόστρωμα παρασύρθηκε από ιδιωτική μοτοσικλέτα που οδηγούσε ειδικός φρουρός ο οποίος ήταν εκτός υπηρεσίας και τραυματίστηκε ελαφρά.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Παντελής Καψής με την αναγγελία του θανάτου του κορυφαίου Έλληνα σκηνοθέτη δήλωσε: «Όλοι πενθούμε για τον μεγάλο Έλληνα που με το έργο του τίμησε την πατρίδα μας».


«Ξεχάστε με στη θάλασσα»

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας/ Είμαι επισκέπτης/ Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά/ κι έπειτα δεν μου ανήκει/ Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"/ Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία/ Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε/ Ότι δεν έχω καν όνομα/ Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο/ Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω/ Ξεχάστε με στη θάλασσα/ Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».

(ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα»)

Οταν ένας σκηνοθέτης όχι μόνον δεν διαβάζει αλλά ούτε καν μετρά πια τα βιβλία που γράφονται για αυτόν και το έργο του, τότε βρίσκεται στην κορυφή.

Οταν για λογαριασμό μιας ταινίας, έχει την δυνατότητα να κτίσει και μετά να γκρεμίσει ένα ολόκληρο χωριό _όπως έκανε με το «Λιβάδι που δακρύζει»_ τότε βρίσκεται στην κορυφή. Στην Γαλλία, για μια και μόνον ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, το «Ταξίδι στα Κύθηρα», έχει γραφεί 600 σελίδων (!) μελέτη για ντοκτορά η οποία στην συνέχεια εκδόθηκε στο εμπόριο.

Οι τίτλοι έναρξης της ταινίας του με τίτλο «Το λιβάδι που δακρύζει»

Στην Ιαπωνία έγινε πάταγος όταν οι ταινίες του κυκλοφόρησαν σε ειδική έκδοση DVD η οποία εκτός των άλλων περιείχε απαγγελία -από τις τρεις κόρες του- ποιημάτων που έχει γράψει ο ίδιος. Στην βιβλιογραφία που τον αφορά θα βρούμε ακόμα και βιβλία στα κινέζικα (!) ενώ όποτε ανακοίνωνε έστω και μια ιδέα για ταινία, τότε η ταινία αυτομάτως γινόταν γεγονός στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη πολλά χρόνια πριν την ολοκλήρωσή της όπως ακριβώς συνέβη με την τελευταία του δημιουργία «Η άλλη θάλασσα» που δυστυχώς θα μείνει ανολοκλήρωτη.

Αυτό είναι το σημείο όπου εδώ και χρόνια βρισκόταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος που γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα και σπούδασε νομικά και κινηματογράφο στο Παρίσι. Αφού πέρασε από τον χώρο της κριτικής (εφημερίδα «Αλλαγή», περιοδικό «Σύγχρονος Κινηματογράφος») ο σημαντικότερος σύγχρονος πρεσβευτής του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, είχε βραβευθεί με ό,τι σημαντικό υπάρχει στον χώρο του κινηματογράφου: Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ Κανών για το «Μια αιωνιότητα και μια ημέρα», μεγάλο βραβείο της επιτροπής για το «Βλέμμα του Οδυσσέα» στο ίδιο φεστιβάλ, Χρυσός Λέων για τον «Μεγαλέξανδρο» στο φεστιβάλ Βενετίας. Ο Αγγελόπουλος έφυγε αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στον ελληνικό πολιτισμό. Τον πολιτισμό στον οποίο πίστευε, τον πολιτισμό για τον οποίο στεναχωριόταν τόσο πολύ και μέσα από την καρδιά του για την τωρινή κατάντια του.

«Ζούμε μια περίοδο που θα την ονόμαζα μοναδική, όχι με την καλή έννοια αλλά με την αρνητική της» είχε πει πέρσι, τέτοια εποχή στο Βήμα ο Αγγελόπουλος. «Έχω αρκετά χρόνια πίσω μου και τέτοιο πράγμα δεν το έχω ξαναζήσει. Ακόμα και στην περίοδο του Εμφυλίου, στην περίοδο της δικτατορίας ή και στην Κατοχή, ακόμα και τότε τα πράγματα είχαν μια δυναμική περίεργη, μια δυναμική υπόγεια, που δούλευε. Υπήρχε μια αντίσταση, υπήρχαν συγκρούσεις με ιδεολογικό περιεχόμενο, υπήρχε η αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου. Όταν είχαμε χούντα, πιστεύαμε ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει και ότι τα πράγματα θα ανοίξουν. Πιστέψαμε σε αυτό που έμοιαζε ότι πάει να πάει να γίνει και ποτέ δεν έγινε».

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος κατόρθωσε να φθάσει σε αυτό το σημείο εξουσίας και αναγνώρισης, καλλιεργώντας υπομονετικά αλλά και πεισματικά την μοναδική αισθητική και γλώσσα του μέσα από μια σειρά ταινιών που αποτυπώνουν την εικόνα και την Ιστορία της Ελλάδας του. Της Ελλάδας μας. Μιας Ελλάδας που υπάρχει δίπλα μας αλλά που χωρίς τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου ίσως να μην γνωρίζαμε ποτέ. Της Ελλάδας στην «Αναπαράσταση», της Ελλάδας στον «Θίασο», της Ελλάδας στις «Μέρες του '36», της Ελλάδας στον «Μεγαλέξανδρου», στον «Μελισσοκόμο» και στο «Βλέμμα του Οδυσσέα».

Οι σκηνές στο χιόνι από την ταινία «Ο θίασος»

«Είμαι ένας άνθρωπος που ανήκει σε μια γενιά που έχει περάσει από συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους με όλες τις έννοιες και με την απήχηση του ιστορικού παρόντος της εκάστοτε εποχής πάνω στην καθημερινότητα» είχε πει στο Βήμα ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. «Θεωρώ ότι δεν μπορείς να μένεις εκτός και αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά της δικής μου γενιάς κινηματογραφιστών με την σημερινή».

Από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «Αναπαράσταση»

Συνέντευξη του Θόδωρου Αγγελόπουλου στο ψηφιακό κανάλι της Δημόσιας Τηλεόρασης και στο δημοσιογράφο Δημήτρη Τρίκα με αφορμή την ταινία του «Η σκόνη του χρόνου» (2008)
Μέρος 1
Μέρος 2
Μέρος 3

πηγή ΒΗΜΑ

Διαβάστε την είδηση,δείτε κάποια τρέιλερ:

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=118260&catid=3

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ αναζητήστε εδώ

Ο Ελληνας δεν μπορεί να γίνει Ολλανδός (μια κριτική αποτίμηση της 3ης μπιεννάλε της Αθήνας)

ο πίνακας του Βαγγέλη Γκόκα που απεικονίζει έναν νεκρό μαέστρο ΠOΛITIΣMOΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Μαργαρίτας Πουρνάρα Hμερομηνία δημοσίευσης: 22-01-12 Ο Ελληνας δεν μπορεί να γίνει Ολλανδός Ο Βρετανός διευθυντής του μουσείου Φαν Αμπε του Αϊντχόφεν, Τσαρλς Εσε, δηλώνει ότι σε περιόδους ύφεσης κερδίζουν οι πλούσιοι Tης Μαργαριτας Πουρναρα Οταν συναντηθήκαμε, ο Τσαρλς Εσε έπαιρνε το πρωινό του στη μεγάλη σάλα ενός αθηναϊκού ξενοδοχείου με φόντο ένα έργο της Αφροδίτης Λίτη. Ηταν απορροφημένος στην ανάγνωση της εφημερίδας του και στο πιάτο με την ομελέτα, ρίχνοντας ενίοτε κλεφτές ματιές στο παράθυρο με τη χειμωνιάτικη λιακάδα. Ο Βρετανός, που είναι εδώ και χρόνια διευθυντής στο γνωστό μουσείο Φαν Αμπε στο Αϊντχόφεν της Ολλανδίας, ήρθε στην Ελλάδα προσκεκλημένος από την Μπιενάλε. Εντυπωσιασμένος από την έκθεση που φιλοξενήθηκε στη Διπλάρειο Σχολή ώς τα τέλη του 2011 και πεπεισμένος πως η κρίση θα παράξει νέα τέχνη, θεωρεί ότι ήταν πολύ τυχερός διότι η παρθενική του επίσκεψη στην Αθήνα συνέπεσε με αυτήν τη δύσκολη χρονική συγκυρία. Και όπως είναι φυσικό, η συζήτηση μοιράστηκε ανάμεσα στην πολιτική και την τέχνη. «Νομίζω ότι, για να καταλάβεις μια πόλη, πρέπει να έρθεις τουλάχιστον τρεις φορές. Στην αρχή κάνεις ένα σκαρίφημα του ψυχισμού της, ύστερα το ανατρέπεις εμβαθύνοντας και στο τέλος έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα. Ομως, χαίρομαι που η εισαγωγή μου στην αθηναϊκή ζωή έγινε με μια έκθεση όπως η Μπιενάλε. Τη βρήκα εξαιρετικά επίκαιρη, ιδιαίτερα διαφωτιστική για το αδιέξοδο που βιώνουν οι Ελληνες. Κάποιοι νομίζουν ότι αυτού του είδους οι εκθέσεις οφείλουν να δρουν ως ομοιοπαθητικό φάρμακο, να δίνουν μια μικρή δόση της απογοήτευσης, του θυμού, της απόγνωσης των ανθρώπων. Η Μπιενάλε της Αθήνας δεν λειτουργεί έτσι, ούτε αφήνει να εννοηθεί ποια θα ήταν η σωτηρία. Δεν είναι ευθέως επεξηγηματική, αλλά φευγαλέα, εύθραυστη. Να, όπως εκείνος ο πίνακας του Βαγγέλη Γκόκα που απεικονίζει έναν νεκρό μαέστρο, μια έξοχη μεταφορά για τον θάνατο της πολιτικής σκηνής με την παλιά της μορφή». Οταν η ζωή θέτει δύσκολα διλήμματα, μήπως και η τέχνη πρέπει να είναι γροθιά στο στομάχι, τον ρωτώ. «Πιστεύω ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν ηθελημένη άγνοια. Πρόσφατα διάβαζα ότι 50% των Ιαπώνων καταναλωτών αγοράζουν εν γνώσει τους τρόφιμα από περιοχές που μολύνθηκαν από τη ραδιενέργεια. Τα ΜΜΕ, εταιρείες μετρήσεων, το Διαδίκτυο πλημμυρίζει τον κόσμο με στοιχεία και αριθμούς, τα οποία μας φορτώνουν σε τέτοιο βαθμό, που τους γυρίζουμε την πλάτη. Δεν μπορούμε να τα επεξεργαστούμε, να τα μεταμορφώσουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα για την καθημερινότητά μας. Γιατί λοιπόν η τέχνη να είναι έτσι, να μας λέει πράγματα κατάμουτρα; Αυτό θα σήμαινε ότι θα θέλαμε να δούμε και την αλήθεια κατάματα». Μοναδική έκθεση Ο Εσε γνωρίζει καλά τι σημαίνει η Μπιενάλε για μια πόλη, έχοντας συνεργαστεί με διάφορες τέτοιες διοργανώσεις από την Παλαιστίνη μέχρι την Ασία. Σχολιάζει το απαρχαιωμένο και πανομοιότυπο μοντέλο αυτών των εκθέσεων. «Η έκθεση της Αθήνας δεν είναι πατρόν, δεν μπορείς να την πάρεις από εδώ και να τη φυτέψεις αλλού, όπως γίνεται συνήθως, αφού κυκλοφορούν συνήθως τα ίδια έργα από τους ίδιους εικαστικούς. Τόλμησα μάλιστα να πω στους Ελληνες επιμελητές, Poka Yio και Ξένια Καλπακτσόγλου, ότι αν είχαν περισσότερα χρήματα στη διάθεσή τους, ενδεχομένως η έκθεση να μην έβγαινε τόσο καλή. Διότι η στενότητα τους οδήγησε να χρησιμοποιήσουν «ντόπια υλικά». Από την άλλη, κατανοώ ότι ήταν ένας μικρός άθλος που κατάφεραν να τα βγάλουν πέρα με τόσο λιγοστά μέσα». Ο Εσε ασκεί μεγάλη κριτική στις νόρμες που επιβάλλει η αγορά της τέχνης στις Μπιενάλε και τις εκθέσεις των μεγάλων μουσείων. «Πολλοί θεωρούν ότι οι σύγχρονοι καλλιτέχνες είναι σαν αυτιστικά παιδιά, που κάνουν έργα τα οποία καταλαβαίνουν μόνον αυτοί. Η αλήθεια, δυστυχώς, είναι ότι οι επιμελητές και οι βαθύπλουτοι συλλέκτες σπρώχνουν τα πράγματα εκεί, διότι αυτά τους αρέσει να αγοράζουν. Εξαιτίας της παγκόσμιας ύφεσης, κάποιοι πιστεύουν ότι οι πλούσιοι θα βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο. Δυστυχώς, φαίνεται ότι μέχρι στιγμής κερδίζουν αυτοί. Οχι μόνο βγάζουν περισσότερα λεφτά, αλλά έχουν σχεδόν τη δύναμη να γκρεμίζουν όλες τις κατακτήσεις του μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους. Είμαστε σε ένα αδιέξοδο του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού και αυτό διότι επικράτησε το ευρωατλαντικό μοντέλο σκέψης και οικονομικής ανάπτυξης». Πίνει μια γουλιά καφέ και συνεχίζει: «Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα που για να μπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση αναγκάστηκε να προσαρμόσει όλες τις δομές, ανάλογα με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα και όχι με την κοινή λογική και την πρόοδό της. Πιέστηκε δηλαδή να υιοθετήσει προτεσταντικές, καλβινιστικές, καπιταλιστικές νόρμες, που ίσως δεν της ταίριαζαν, διότι δεν αναγνώριζαν το δικό της παρελθόν επηρεασμένο από τα Βαλκάνια και την Ανατολή. Μα πώς μια μεσογειακή κοινωνία μπορεί ξαφνικά να μεταμορφωθεί σε Γερμανία; Πώς μπορεί ο Ελληνας εργαζόμενος να αποκτήσει ψυχοσύνθεση Ολλανδού; Οσο και αν ήθελαν οι κυβερνήσεις σας, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί. Αν λοιπόν μπορεί να κατακρίνει κανείς την Ε.Ε., είναι ότι κανείς δεν υπολόγισε τη βαρύτητα της διαφορετικής κουλτούρας παρά μόνο βασίστηκε σε οικονομικά μεγέθη και στοιχεία». Ο διευθυντής του Μουσείου Φαν Αμπε επιμένει: «Η Ελλάδα απειλείται συχνά με την έξοδο από το ευρώ. Δεν είμαι ειδικός για να αξιολογήσω τι σημαίνει σε οικονομικό επίπεδο. Ομως, ας μην ταυτίζετε την Ευρωπαϊκή Ενωση με την Ευρώπη. Το πρώτο είναι ένα κλαμπ πλουσίων. Το δεύτερο είναι η ήπειρος η οποία ξεκινά στην Αγγλία και περιλαμβάνει πολιτιστικά και τη Ρωσία. Το να είστε Ευρωπαίοι είναι άλλο από το να είστε μέλη μιας οικονομικής ένωσης, που προστατεύει τους βαθύπλουτους. Για να μπορέσετε να λύσετε την κρίση ταυτότητας, πρέπει να αγκαλιάσετε το παρελθόν σας, ακόμα και τις περιόδους που αντιπαθείτε, όπως την Τουρκοκρατία. Ενδεχομένως να έχετε πολύ περισσότερα κοινά με τους ανθρώπους που κατοικούν στην ευρύτερη γειτονιά σας παρά με τους Γερμανούς ή τους Ολλανδούς, που έχουν άλλο κλίμα, άλλον τρόπο ζωής, άλλα όνειρα, άλλη φιλοσοφία.