Επέρχονται οι ευωδίες
μαζί με τα δεινά
στους ίδιους τόπους…
Στη μοναξιά των δέντρων
όλα είναι χθες
ξεκαρπισμένα χώματα της δίψας
ίδιες ρίζες˙ το πεπρωμένο της παλάμης
ο χρόνος κι οι φωνές
οι εκλιπόντες με τα θλιμμένα πρόσωπα
οι άνεμοι
κι η έξοδος απ’ το φως…
Mάγδα Χριστοπούλου 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου