Η εισήγηση του Πάρκου στην εκδήλωση για την Κερατέα
Κερατέα, 12 Δεκέμβρη 2010: δυο χρόνια μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, που μετασχημάτισαν τη χωρική εμπειρία της Μητρόπολης της Αθήνας, η ιστορία δεν έκλεισε. Όσοι βιάστηκαν να ξεμπερδέψουν με το ρεύμα της «εξέγερσης» και να ελέγξουν «θάβοντας» τις νέες ροές του στον υποτιθέμενο λάκκο της καθημερινής παθητικότητας που καλλιεργούν τα μίντια και η πολιτική σκηνή –κοινοβουλευτική και μη– του κυρίαρχου λόγου ενός κράτους-καταπιεστή, ενός αλλότριου μεγαμηχανισμού ρύθμισης των απωλειών της κρίσης του παγκόσμιου κεφαλαίου, ενός «ξενιστή»-οργανισμού ελέγχου της κοινωνικής πραγματικότητας και απονέκρωσης της ανθρώπινης δημιουργικότητας, έπεσαν «έξω». Το ρεύμα αυτό–υπόγειο–που ενώνει την κραυγή του «φτάνει πια!» και κυλάει στα αυτοδιαχειριζόμενα πάρκα της πόλης, στις συλλογικότητες που οργανώνονται συνεχώς, στα ανταλλακτικά παζάρια που φύτρωσαν και εδραιώθηκαν στην καταναλωτική μας πραγματικότητα, στις καθημερινές αντιστάσεις σε χώρους εργασίας και μη, αυτό το υπόγειο ρεύμα εκρήγνυται τώρα στην Κερατέα, μεταλλάσσοντας μια για πάντα την κοινωνική πραγματικότητα μιας κοινότητας που φαίνεται εδώ και ένα μήνα-αν και μακριά από κάθε τηλεοπτική και έντυπη προβολή–να ζει και να αντιστέκεται στα οδοφράγματα της οδού Λαυρίου.
Η συνέχεια στο http://parkingparko.blogspot.com/
Η συνέχεια στο http://parkingparko.blogspot.com/
Με πνίγει ο κουρνιαχτός που σηκώνουν τα βέβηλα πόδια αυτών που εξουσία τους στέρησε το δικαίωμα να νιώθουν αλληλέγγυοι προς τους αδελφούς τους, φορώντας τους τη στολή της αναλγησίας και οπλίζοντάς τους με το αίμα των συνανθρώπων τους. Κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες της ανωνυμίας απενοχοποιούν τις πράξεις τους. Η σκόνη όμως δεν πνίγει μόνον τους άλλους, απλώνεται χωρίς διακρίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή