Η ζωγραφική, όπως έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης, τρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή. Εκεί, στα αθόρυβα διαλείμματα της πανεπιστημιακής ζωής, όταν τα βλέμματα απαιτούν και τα λόγια περισσεύουν, η τέχνη βρίσκει τον χώρο να μοιράσει απλόχερα την πνοή του χρώματος, τον αέρα των σχημάτων, την ίδια της την παρουσία. Η σιωπή γίνεται ο κρόταφος ενός έργου τέχνης.
Πώς δίνει κανείς μορφή στον ήρωα;
Δύσκολο το ερώτημα… δύσκολες και οι απαντήσεις…
Το σίγουρο είναι ότι, ως δημιουργός, πρέπει να λάβεις υπόψη σου ορισμένες παραμέτρους σταθερές διαχρονικά. Η γλυπτική σε δημόσιο χώρο δεν ταυτίζεται με την ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία ή με ένα μουσειακό έκθεμα, καθώς το υπαίθριο γλυπτό «συνομιλεί» με όλους και επιδιώκει τη γενική αποδοχή.
Μαρίνα Γκιόκα
Παρουσίαση Διπλωματικής Εργασίας.
Molding identity
Η δουλειά μου εστιάζει στην έννοια της ταυτότητας ως μίας διαρκούς διαδικασίας που σχηματίζεται μέσα από την αλληλεπίδραση με το κοινωνικό πλαίσιο. Ο πηλός λειτουργεί ως βασικό υλικό και σύμβολο : καλύπτει, βαραίνει, αφήνει ίχνη και μνήμες, όπως ακριβώς οι κοινωνικές επιβολές που διαμορφώνουν το άτομο. Η ταυτότητα παρουσιάζεται όχι ως σταθερή, αλλά ως ανοιχτή, εύπλαστη και πάντα υπό διαπραγμάτευση- ένα πεδίο σύγκρουσης αλλά και δημιουργίας.
Ο Καβαφικός στίχος αναδεικνύει το ήθος εκείνων που, γνωρίζοντας πως η ήττα
είναι αναπόφευκτη, παραμένουν σταθεροί στις αξίες τους. Αυτοί είναι οι ήρωες
που πράττουν το σωστό όχι για να νικήσουν, αλλά γιατί το καθήκον και η
αξιοπρέπεια το επιβάλλουν. Η ηθική τους υπεροχή δεν εξαρτάται από την έκβαση,
αλλά από την εσωτερική τους στάση — τη συνειδητή επιλογή της αρετής.
«Εντεύθεν και Εκείθεν» (2025) Χάρης Κοντοσφύρης, Σοφία Αντωνακάκη
Μικρή εγκατάσταση δαπέδου – Μεταβλητές διαστάσεις. Υλικά: ποτήρι νερού (γεμάτο), γλυπτική μύγα ρητίνης φυσικών διαστάσεων, κινητό τηλέφωνο ως ηχείο, ηχοτοπίο. Αλληλεπίδραση Κατερίνα Καρούλια.
Η εικαστική πρακτική της Αιμιλίας Παπαφίλιππου εξερευνά μια διαρκή ένταση ανάμεσα στο οργανικό και στο αχώριστο, το μετέωρο και το σταθερό – ένα σκηνικό όπου το χάος δεν είναι απλώς η απουσία τάξης, αλλά πρωταρχικός τόπος γένεσης και δυναμικής μορφοποίησης. Στο έργο της, το «ρίζωμα» λειτουργεί ως μεταφορά ενός βαθύτερου υποστρώματος: ενός δικτύου που αναδύεται, απλώνεται και διακλαδίζεται εντός και πέρα από το πλαίσιο, όπως ένα νευρωνικό δίκτυο ή ριζικό σύστημα που συνδέει σημεία, ιδέες και ενέργειες.
Στο πλαίσιο του κύκλου διαλέξεων του Εικαστικού Εργαστηρίου του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών (ΤΕΕΤ) Π.Δ.Μ., η εικαστικός Αιμιλία Παπαφιλίππου θα μας εξοικειώσει με την έρευνά της γύρω από τη σχέση των Αντιθέτων Δυνάμεων — « δυνάμεων που αλληλοπροσδιορίζονται και αλληλοαναιρούνται, δημιουργώντας μια συνθήκη συνεχούς ισορροπίας και μετασχηματισμού » με τίτλο « + είδηση » .
