Κωλο-γραφίες Δημήτρης Ανδρεοσόπουλος (Bίντεο της περφόρμανς)

Η γνώση δεν είναι η ουσία, είναι ένα εργαλείο για να οξύνουμε το πνεύμα και την αντίληψη. Η ουσία είναι πιο πάνω από την γνώση.

"Ξεγυμνώνω τον εαυτό μου, αλλά εκθέτω εσάς.
Οι κωλογραφίες-ιερογραφίες είναι έργο με ανθρωποκεντρικό πυρήνα . Τόσο εννοιολογικά όσο και φορμαλιστικά. Μέσω της ίδιας της ιδέας του το έργο αλλά και μέσω ποικίλων εκφάνσεων γραμμών κύκλων και τελειών που αποτυπώνονται στην επιφάνεια, θέτει πιο εσωτερικά ζητήματα. Ζητήματα για μια τέχνη πιο πηγαία και «καθαρή» καθώς και την ενεργοποίηση ολόκληρου του σώματος-ύλης η οποία είναι το μέσο-εργαλείο να εκδηλωθεί η αιθέρια ψυχή, όπως έθεσαν και μερικοί αφηρημένοι εξπρεσιονιστές (Pollock, Soulage,Klein,FranzKline). Είναι μια δήλωση πως ο άνθρωπος πρέπει να γυρίσει  πιο κοντά στην φύση και τα ένστικτα του και να κάνει μέσω της Τέχνης μια νέα αρχή. Μια αρχή χωρίς στερεότυπα, προκαταλήψεις και ψευδές κατακτήσεις ή ψευδαισθήσεις και απομιμήσεις ενός κόσμου που όσο υφίσταται τόσο πιο βυθισμένος στην πλάνη και ψευδαίσθηση βρίσκεται.  Κάνοντας ένα προοδευτικό, ριζοσπαστικό «πισωγύρισμα» ελπίζω πως, ενεργοποιώντας αρχέγονες ανθρώπινες ψυχοσωματικές συνθήκες όπως ο ερωτισμός, η γύμνια, η αγωνία να έρθω και πιο κοντά στην ουσιαστική φύση του ανθρώπου.

Η ίδια πρόταση γίνεται και στον θεατή. Μια πρόταση να νοιώσει ο ίδιος τις εσωτερικές αιώνιες δονήσεις του και να έρθει πιο κοντά με αυτό το ακραίο αντιθετικό σύμπλεγμα που ονομάζεται Άνθρωπος. Όπως λέει και ο Battaile«το αληθινό πρόσωπο της πραγματικότητας είναι αυτό μιας βίαιης αντίθεσης».

Πάνω στο λευκό καμβά που είναι κενός και γεμάτος ταυτόχρονα (όπως και ο κόσμος μας), αφήνω τα μαύρα, υλικά ανθρώπινα αποτυπώματα μου. Σε μια σχέση αντίθεσης, (μέσα-έξω, κενό-γεμάτο, κοντά-μακριά, άσπρο-μαύρο, αρσενικό-θηλυκό, θάνατος-έρωτας κτλ) όπως βουτάει το πινέλο στο πρωκτό μου, βουτάω και εγώ στη λίμνη του αγνώστου.Και αποτυπώνω τα πειστήρια μιας αναζήτησης της πραγματικότητας και της απόκτησης ανώτερης γνώσης. Αφήνω τα ίχνη της προσωπικής ιστορίας μου, σαν «τοιχογραφίες» ενός σύγχρονου «πρωτόγονου» ανθρώπου. Με συνοδοιπόρο την αγωνία ενός απλού και ανίδεου ανθρώπου που είμαι, προσπαθώ να απαντήσω σε υπέρ-ανθρώπινα ερωτήματα και ζητήματα. Σε μια ειλικρινή, πηγαία και βαθύτερη αγωνιώδη αναζήτηση.

Με αφορμή το φορμαλιστικό μινιμαλιστικό αποτέλεσμα ο θεατής έχει την επιλογή να διαλογιστεί με τον δικό του τρόπο, όπως θα χρησιμοποιούσε ένας ζηλωτής του Ζεν μια καλλιγραφία για να συγκεντρώσει το πνεύμα και τη σκέψη του.Εκεί, μέσα σε αυτό το πιο πνευματικό, ιερό και παράλληλα γήινο και υλικό σύμπλεγμα, ίσως κάποιος να αποκτήσει, αιφνίδια, μια στιγμιαία ανώτερη κατανόηση της φύσης μέσα του και γύρο του.
Η δημιουργία  είναι μια αγωνιώδης τελετουργία."

«Κωλογραφίες»

Κείμενο προσέγγισης

Οι κωλογραφίες είναι μια σειρά έργων που χαρακτηρίζονται από απλότητα, αμεσότητα, δυναμική και ειλικρίνεια στην ουσία τους. Ωστόσο το βάθος τους μπορεί να συνοψιστεί στις παρακάτω προσεγγίσεις δίχως να περιορίζεται σε αυτές.
Αρχικά είναι η αποτύπωση της μεγαλειώδους και φοβερής αγωνίας για την ταυτοποίηση και διαφύλαξη του Εγώ μέσα στη ροή του χρόνου. Ταυτόχρονα είναι και μια υπερβατική προσπάθεια για μια τέχνη καθοδηγούμενη από ερωτισμό –καθώς και την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό του - η οποία θα αναβλύζει κατευθείαν από το πέος της ψυχής σαν σπέρμα άυλο και θα γονιμοποιεί τα ωάρια άλλων ψυχών ή θα ηδονίζει τους πρωκτούς αυτών. Είναι η πρόταση, ή μάλλον, είναι η αγωνία μου για μια τέχνη πιο Αληθινή.
Το πινέλο στο πρωκτό είναι το Σύμβολο των κωλογραφιών.
Είναι ένας δυναμικός και παράλληλα απλός και άμεσος τρόπος να γράψω πάνω στον καμβά ενεργοποιώντας ολόκληρο το σώμα μου (εντατικοποίηση της ύλης από την μη ύλη) δίχως όμως να έχω πλήρη ή ενσυνείδητο έλεγχο όπως συμβαίνει με το χέρι, ή με κάποιον που έχει εξασκήσει τη ζωγραφική στόματος ή ποδιού (καθώς η φύσης της ανάγκης αυτών με αυτή της κωλογραφίας διαφέρουν ριζικά). Η ψυχή υποτάσσει όλη την ύλη με το «σκήπτρο - πινέλο» σε ένα σπαστικό ερωτικό χορό ώστε να καταφέρει να δημιουργήσει το είδωλο της στην ευτυχή τελική αντανάκλαση της στο καμβά. Έχοντας πλήρη επίγνωση της στιγμής, δεν έχω άλλο έλεγχο πέρα από αυτόν που ασκεί η ψυχή στο σώμα μου.
Ο σεξουαλισμός που εκπνέει το πινέλο στο κώλο, αποτελεί ένα είδος αντίδρασης και διαμαρτυρίας προς μια εικαστική και κοινωνική νόρμα που κοχλάζει στα μη-φυσικά ανώμαλα στερεότυπα της, έναν τρόπο επανάστασης, απελευθέρωσης κι διαμαρτυρίας, έναντι σε έναν κόσμο και πολιτισμό που είναι ακόμα απολίτιστοι και βάρβαροι.
Η αιφνίδια πνευματική έμπνευση οδηγεί στην δημιουργία της κωλογραφίας. Κατά τη διάρκεια μιας κωλογραφίας γίνεται αντιληπτή με έναν ενορατικό τρόπο η φανερά κρυμμένη Αλήθεια. Είναι μια υπερβατική λύτρωση. Είναι μια ακόμα υπέρβαση. Είναι μια στιγμιαία αφύπνιση την οποία ίσως μπορεί κανείς, ανάλογα το πνευματικό του επίπεδο, να βιώσει διαλογιζόμενος πάνω σε μια από τις κωλογραφίες μου. Είναι μια σειρά έργων που δεν αναφέρεται στη λογική του ανθρώπου αλλά στο πνεύμα του. Την Τέχνη την βιώνουμε, δεν την καταλαβαίνουμε.

Ανδρεοσόπουλος Δημήτρης,

Επίλογος της πρώτης προφορικής παρουσίασης του έργου «κωλογραφία» στη σχολή, στο 3ργαστήριο κατεύθυνσης.

Κείμενο απάντησης προς τους συμφοιτητές και άλλους σύχγρονους.

Μιλάτε για εικαστικότητα και κατηγορείτε ότι το έργο πάσχει από απλοϊκότητα και έλλειψη σοβαρότητας. Πως η φόρμα του είναι ανεπαρκής. Πως δεν συνδυάζεται η πνευματικότητα ξεκάθαρα με το εικαστικό κομμάτι. Είναι ευθύνη απέναντι στον εαυτό σας να οξύνετε την πνευματική σας αντίληψη. Είναι ευθύνη σας να κατανοήσετε ή όχι την λιτότητα και την απλότητα του πνεύματος. Λέτε με σιγουριά πως θα θέλατε το έργο διαφορετικό, πιο σαφές για να πεισθείτε και να το αποδεχτείτε. Είναι ευθύνη μου να σιγουρέψω πως δεν θα φτιάξω ποτέ κάτι στα μέτρα σας. Σας ενοχλεί η απουσία μιας εικόνας-αναπαράστασης που μπορείτε να κατανοήσετε και να χωνέψετε με τον τρόπο που σας έχουν –χωρίς επιλογή- μάθει να μαθαίνετε και να κατανοείτε. Τον ρουφήξατε αυτόν τον τρόπο σαν μαριχουάνα και εξαρτάστε ακόμα απ’ αυτόν. Είναι ευθύνη όλων μας να το πολεμήσουμε αυτό και να αναδημιουργήσουμε μέσω της εναντίωσης και αναίρεσης τον δικό μας εαυτό και τρόπο απόκτησης γνώσης. Μέσω της κατάργησης όλων όσων θεωρούνται σωστά και αυθεντίες. Αυτά πλέον δεν είναι παρά βαρετά και στείρα.

Από την εποχή του 18ου αιώνα μέχρι σήμερα έχουν θιχτεί παρόμοια ζητήματα (όπως αυτά του έργου μου) από διάφορους φωτισμένους ανθρώπους που οι σύγχρονοι τους προσπάθησαν (όπως εσείς) να ξεφτιλίσουν και να γελοιοποιήσουν. Πολέμησαν το έργο και τον λόγο τους με τη φυλάκιση και τη κοινωνική απαξίωση για να σώσουν οι ίδιοι τους μικρούς και βραχυπρόθεσμους εαυτούς τους.

Ωστόσο είχα την ευκαιρία και την χαρά μέσω της αλληλεπίδρασης μας, να συναναστραφώ με τον «ανθρωπάκο» του Wilhelm Reich. Αυτό ομολογώ ήταν αναζωογονητικό και καρποφόρο. Αν θες να υποψιαστείς πως κάνεις κάτι πιο ουσιαστικό και αληθινό, τότε θα πρέπει να ανεχτείς την απόρριψη και μη αποδοχή των συγχρόνων σου, ή ίσως και να την αποζητήσεις. Αν σας άρεσα, αυτό θα ήταν ντροπή και προσωπική αποτυχία.

Δημήτρης Ανδρεοσόπουλος,