Είστε τόσο αφελείς, όσο ο κόσμος που δεν μπορεί να καταλάβει τη ()έχνη σας.

 

Τόσα πολλά λόγια, και εικόνες περισσότερες, που χάνετε τη σκέψη σας. Χάνετε αυτό που θελήσατε να δείξετε. Χάνετε τον εαυτό σας, όχι με την καρποφόρα έννοια. Πασχίζετε να ικανοποιήσετε σεξουαλικά -ΠΑΝΤΑ- το εγώ σας, θυσιάζοντας για λίγα 10ευρα τα έργα σας και ακόμα πιο χαμηλά θέτετε το πήχη της νοημοσύνης και του πνεύματος σας. Εσείς οι δήθεν δημιουργοί, οι δήθεν εξερευνητές. Μιλάτε ακόμα, τόσο πολύ που κουφάθηκε το κοινό σας. Οι πράξεις σας επισκιάζουν το Λόγο σας και το αντίστροφο. Το χρήμα ως στόχος, κοινό μυστικό. Η ευφήμερη δόξα που σας χαρίζουν οι τυφλοί και σεμνότυφοι. Πουλάτε πιο φθηνά από τις πουτάνες, τον εαυτό σας σε γκαλερί και σοβαρολογείτε τάχα μου μέσα σε 4 τοίχους, χωρίς να μπορείτε να σπάσετε τον 4ο. Η βάρκα του Χέροντα χωράει μόνο 1 επιβάτη, και όμως προσπαθείτε να χτίσετε βαπόρια για τον άλλο κόσμο, μέσω της γελοίας τέχνης σας. Τσίχλες κάτω απο θρανία έχουν περισσότερο Είναι από τα σαχλά σας. Δεν μου κάνει εντύπωση πως κάποιοι καθηγητάδες έχουν ξεμωραθεί και άλλοι έχουν χάσει τελείως το ενδιαφέρον τους. Οι σχολές είναι πια τυροπιτάδικα, και αν αλλάξει κάποιος τη σφολιάτα τους, απολύεται. Ευθυνοφοβία, ραθυμία, λογική, πόσες άλλες αμαρτίες χωράνε στα κενά πρακτικά σας άραγε. Εκθέσεις, κακόβουλες όσο και οι θειες κοινωνίες μέσα στις εκκλησίες. Κρίνετε το κόσμο τον οποίο βοηθάτε να διατηρείται. Κανείς θα μπορούσε να μιλήσει καλλιτεχνικό καπιταλισμό, αλλά οι σκοπιμότητες κρύβουν περισσότερο σκοτεινά δωμάτια. Πίσω από κλειστές πόρτες, ιερείς βιάζουν αθωότητες. Έτσι και εσείς βιάζεται τα βρεφικά μυαλά των ανθρώπων που δεν είναι δημιουργικοί, ανθρώπων που έχουν ανάγκες ανθρώπινες. Και τι προσφέρει το έργο σας για να καλύψει αυτές τις ανάγκες; Ένα ψέμμα καραγκιόζικο, μεγαλύτερο από τις σκιές στη σπηλιά. Περήφανα μιλάτε για όσα διαβάσατε, αλλά όταν χρειάζεται να μιλήσετε για τα δικά σας ιδανικά και αξίες, βουλώνει το στόμα σας και η ψυχή σας γεμίζει κόπρανα. Κρον, πρόσεχε, μπορεί να σου συμβεί. Πέρασα ανάμεσα σας, με την βρωμιά των σκατών πάνω μου, έκατσα δίπλα σας με πολυγραφικό βλέμμα, μίλησα για όλους μας με το σθένος μικρού παιδιού, βούτηξα χωρίς σχοινί μέσα στο κενό αναμεσά μας. Δεν καταφέρατε να κερδίσετε το δικαίωμα να μπορείτε να ασκήσετε κριτική στον εαυτό σας, και όμως. Πρωτού ωριμάσετε, πιο γρήγορα θα πεθάνετε. Μιλάτε για ()έχνη, όπως οι πολιτικές φιγούρες μιλούν για δημοκρατία.