Αυτό που αγαπώ περισσότερο στο σκύλο μου είναι η μαγκιά του. Διεκδικεί τα δικαιώματά του, διεκδικεί το σεβασμό, διεκδικεί το δικαίωμα της επιβίωσης, αψηφώντας τον κίνδυνο.
Οταν συναντά μεγαλόσωμα σκυλιά, πρώτος εκείνος επιτίθεται, προτού του επιτεθούν. Προνοεί για να μην αιφνιδιαστεί.
Πόσοι από μας έχουμε το θάρρος της γνώμης μας; Πόσοι από μας διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, όχι κρυμμένοι πίσω από τις πλάτες των άλλων, αυτών που αψηφούν τον κίνδυνο; Πόσοι από μας δεν αναπαράγουμε τη μιζέρια, που μας καλλιεργούν; Πόσοι από μας δεν πυροβολούμε πισώπλατα ο ένας τον άλλον ορμώμενοι από προσωπικές φιλοδοξίες; Πόσοι από μας προχωράμε μπροστά αψηφώντας τα κακοπροαίρετα σχόλια με τα οποία άλλοι τροφοδοτούν την ύπαρξή τους για να καλύψουν τις ανασφάλειές τους και τις ελλείψεις τους; Πόσοι από μας δεν έχουμε χάσει τη μαγκιά μας;
Γραμμένο εξαιρετικά για ένα φίλο τον οποίο δε θέλω να χάσω από τη ζωή μου, επειδή διαχειρίστικα με λανθασμένο τρόπο τις προθέσεις μου και τα συναισθήματά μου. Επειδή έχασα τη μαγκιά μου.
Ελένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου