Horizon line sessions της Blender Gallery

Ποιοί είναι οι εικαστικοί που εμφανίζονται στις οθόνες των υπολογιστών μας το καλοκαίρι του 2020;

Πότε αρχίζει η δημιουργία ενός έργου και τι σηματοδοτεί το τέλος της; Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία του εκάστοτε εικαστικού;

Οι ιστορίες του μπλε λαγού: Στον τρόπο του Αιγόκερω της Χριστίνας Κοντούλη

Στα ιερά της Δήμητρας, Ο Νίσος έβγαζε το στέμμα του σκασμένος από την ανυπόφορη καλοκαιρινή υγρασία και χάριζε απλόχερα το σώμα του στο Σαρωνικό. Οι Λέλεγες κι οι Κάρες ετοίμαζαν τις βαλίτσες τους για της θερινές αποδράσεις που είχαν σχεδιάσει πολύ πριν την απομόνωση των πόλεων. Ήρεμοι τώρα πίστευαν πως κάποτε δεν θα εξαφανιστούν κι ο δρόμος χαραγμένος σε ένα πανάρχαιο  gps  με βάση τον ήλιο θα εμφανίζονταν στις οπτικές οθόνες τους λίγο πριν λοξοδρομήσουν.

Ο Μίνωας είχε ανοίξει την πολεμική του κονσόλα και φορώντας τη διχαλωτή ολόχρυση παντούφλα του καλούσε τον αντίπαλο για game.

Άραγε στη Μήλο τρώνε τον καρπό της γνώσης ή μονάχα τον φορούν για όνομα στα βράχια τους;

"Πειραματικές περιπέτειες πάνω σε μια εκνευριστική τσίχλα" της Χριστίνας Κοντούλη

Ο Φουργκινιόν δεν επιδέχονταν  διορθώσεις στα αντικομφορμιστικά του πειράματα, γι’ αυτό κλειδώνονταν τις Κυριακές στο υπόγειο της γιαγιάς του, μαζί με όλα του τα συγκράματα και τους κιτρινισμένους του ποιητές με τα σκισμένα μπατζάκια από την πολυκαιρία και αναδεύοντας προσεχτικά τα εγκεφαλικά του κύτταρα προσπαθούσε να εξηγήσει τον κόσμο.

Παραμπομπή στη Κωλογραφία της ζωής

ink on ricepaper, from my collection "Portraits of God"

  Μετά από αρκετό καιρό, αποστασιοποίησης από τον χώρο των εικαστικών μα όχι της Τέχνης, αποφάσισα να ανακοίνωσω την επανέναρξη της εμπλοκής μου μαζί με όλους όσους είνιαι θαμώνες του blog μας. Το τελευταίο καιρό ασχολούμαι με τη τέχνη του ενδύματος (ζωντανού γλυπτού) και με το κόσμο των video-games αφού πλέον αποτελούν μια ισχυρή βιομηχανία (η οποία ξεπερνάει το κεφάλαιο ακόμα και του Hollywood) όχι μόνο ψυχαγωγίας, μα και τέχνης. Εμπλέκοντας σκηνοθεσία, συγγραφή, εικαστικά, και φιλοσοφικά ψήγματα άλλοτε διακριτικά και άλλοτε πιο ξεκάθαρα, καθώς και μουσική και νοητική καλλιέργια.

1/1000

"Τι να κάνεις τις φουσκωμένες gallery και εκθέσεις, τι να τους κάνεις του χίλιους καλλιτέχνες, ή τους δέκα καλύτερους του αιώνα. Τι να κάνεις του σπόρους σου, αν η γη είναι στείρα."

Για όλα όσα συμβαίνουν, όχι μόνο στο σήμερα μα ανέκαθεν. Βάλε τον εγωισμό σου στην άκρη και δώσε λίγο από το φως σου, στα παιδιά. Ευχαριστώ τον Χάρη Κοντοσφύρη για όλα τα κεριά που μου άναψε, ελπίζω να καταφέρω να κάνω το ίδιο στο μέλλον.

 
   Με εκτίμηση στους συμπάσχοντες, και κατανόηση στους άτυχους
Ανδρεοσόπουλος Δημήτρης

Η αναγκαιότητα διδασκαλίας της τέχνης από δημιουργούς και η θέση της στο δημόσιο σχολείο

Οι δημιουργοί (καλλιτέχνες) οι οποίοι έχουν πλαισιώσει την πρακτική τους με θεωρητικές γνώσεις(σπουδές), γεφυρώνουν τα γνωστικά κενά εμπειρίας-γνώσης-πραγματικότητας και βοηθούν τους/τις μαθητές/τριες να αναπτύξουν μια βιωματική και αναλυτική κατανόηση της τέχνης. Μέσα από την άμεση επαφή και διάδραση με τις καλλιτεχνικές πρακτικές σε πραγματικές συνθήκες (εδώ φαίνεται και η αναγκαιότητα ύπαρξης εργαστηριακών υποδομών καθώς και συμμετοχής στα τοπικά δρώμενα) αποκτούν φωνή οι μαθητές/τριες.
Ιδιαίτερα τα συμμετοχικά-συνεργατικά project ενισχύουν την οριζόντια δυναμική και την ισοτιμία στην δράση/πράξη. Επιπλέον η τέχνη όταν διδάσκεται από δημιουργούς-βιωματικά, επιτρέπει να έχουμε πιο ξεκάθαρη κατανόηση του πραγματικού κόσμου (κοινωνικές, πολιτισμικές και επικοινωνιακές συνθήκες). Ενισχύει την αλληλεπίδραση, την αλληλουποστήριξη και την εμπιστοσύνη(δομικά στοιχεία του κοινωνικού κεφαλαίου).
Οι αναπαραστάσεις των ανθρώπων για τον εαυτό τους, τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνία, επιδρούν και μετασχηματίζουν τη συμπεριφορά τους. Η τέχνη ως συμβολικός κώδικας, επιτρέπει την πρόσβαση, επεξεργασία και τον μετασχηματισμό τους.

Με αυτό το κείμενο έθεσα- όσο πιο απλοϊκά μπορούσα- το συλλογισμό μου σχετικά με την αναγκαιότητα ύπαρξης των τεχνών στο δημόσιο σχολείο και τη συμβολή της ιδιότητας του διδάσκοντα (στην μεταβίβαση του πολιτισμικού και ανθρώπινου κεφαλαίου).
Εμπνεύστηκα από τις ουσιώδεις διαφορές μεταξύ ποιοτικής και ποσοτικής προσέγγισης στην κοινωνική έρευνα, όπως και τον επιστημολογικό διαχωρισμό ανάμεσα στο κριτικό και θετικιστικό παράδειγμα.
Δεν υπάρχει κάτι να αποδείξουμε. Χρειάζεται όμως, νομίζω, να θέσουμε εκ νέου, τα ερωτήματα, τις παραδοχές και το πλαίσιο της παιδείας ως κοινωνικό αγαθό!

Στη φωτογραφία μαθητές και μαθήτριες της Α Δημοτικού σε σχολική εκδρομή στη φύση: θέμα οι ανθισμένες ροδακινιές στη Βέροια. (2018-2019) 

Η Ιστορία και η Κληρονομιά-(υεΠέαιΤιειοΟΣ)

Παραπομπή στην μαλακία--->

https://www.lifo.gr/viral/is_viral/100682

   Αυτό ήταν το πρώτο του βήμα στην αυτοθυσία, όσο πίστευε ακόμα στην αθνρωπότητα.

Το επόμενο θα είναι το τελευταίο, το σενάριο ενός εξτρίμ συναισθηματικά και οπτικά δρόμενου, όπου θα καταθέσει μια κληρονομιά στο είδος μας, όχι μόνο σε όσους τυχαία παρευρεθούν. Αν είναι στη μοίρα του να επιλέξει, το πως θα φύγει από αυτό το κόσμο, να είστε σίγουροι πως θα μάθουν για τον μικρό και αδιάφορο άνρθωπο που ονομάζεται Δημήρης Ανδρεοσόπουλος, χωρίς κανένα νόημα ύπαρξης και ουσίας, όλοι σε όλο το κόσμο. Παιδιά και μεγάλοι, καλλιτέχνες και μη, θρησκευόμενοι και άθεοι. Θα αφήσει ένα στίγμα μικρό σαν κουκίδα στον καμβά της σύντομης ιστορίας της ανθρωπότητας. Μια κουκίδα ανάμεσα στο κρανίο και τον εγκέφαλο που δεν θα μπορεί κανείς να ξύσει όσο και να φαγουρίζεται. Ίσως αυτός ο κάποιος οδηγηθεί στην αυτοκτονία. 

  Αν δεν είναι στη μοίρα του, θα πεθάνει σα ζώο από φυσικά αίτια, στη ροή του ποταμού της ζωής. Η Γη επιβιώνει, η Ανθρωπότητα μετράει μέρες ζωής. Το χάος επικρατεί, η Άγνοια και η ματαιοδοξία, σε κάθε πτυχή της ύπαρξης σας. Μιλάτε και δεν λέτε τίποτα, ακούτε και καταλαβαίνετε τίποτα, κοιτάτε και βλέπετε ο,τι επιλέγετε να δείτε. Υπάρχετε και εκφυλίζετε. Σταυρώστε τον, ναι, εκείνον που δεν είναι κατανοητός, τον τρελό. Κάψτε τον και διαγράψτε τα κακώς κείμενα, ελαφρώστε το μαξιλάρι στο οποίο αράζει το κουτί του εγκεφάλου σας. Χύστε από οργασμό καθώς διασώζετε καθημερινά τη βιτρινά σας και με τα υγρά καθαρίστε τα γυαλιά σας. Είστε ευλογημένοι, και καλότυχοι, εσείς και όσοι.

Ξορκίστε τη κατάρα της συνείδησης. Σώστε το είδος μας, εξαφανίζοντας το.

=)

Ατομική Έκθεση NWW (new wild world)- Χάρης Μαργαρίτης 

Ο κόσμος άλλαξε πια και μαζί με αυτόν εαυτός. Δεν αντικρίζεται  ο συνάνθρωπος όπως πριν. Η μοναχικότητα ενός φόβου πραγματικού φαντάσματος,  τρομάζει. Η εισπνοή κρύβει κίνδυνο και γίνεται πολύτιμη. Η όσφρηση δεν μυρίζει, αλλά γνωρίζει, ότι υπάρχει εκεί, κάπου. Η αφή κάνει άγγιγμα σκεπτόμενο. Η αγάπη και η αγκαλιά κρατάει απόσταση πια. Η όραση ψάχνει απεγνωσμένα το αόρατο. Βγάλε τα ρούχα, μεταφορά αρρώστιας. Τι θα ακουστεί σήμερα; Το χαμόγελο κρύβεται. 

 Καλώς ήρθες στον Καινούριο Άγριο Κόσμο. 

(Θα έχει χρώμα η μοναξιά και η σκέψη, για να φαίνεται πιο όμορφη.)

PROJECT: ''Ανταλλάξιμοι 1924'' (Σε εξέλιξη)