Παραμπομπή στη Κωλογραφία της ζωής

ink on ricepaper, from my collection "Portraits of God"

  Μετά από αρκετό καιρό, αποστασιοποίησης από τον χώρο των εικαστικών μα όχι της Τέχνης, αποφάσισα να ανακοίνωσω την επανέναρξη της εμπλοκής μου μαζί με όλους όσους είνιαι θαμώνες του blog μας. Το τελευταίο καιρό ασχολούμαι με τη τέχνη του ενδύματος (ζωντανού γλυπτού) και με το κόσμο των video-games αφού πλέον αποτελούν μια ισχυρή βιομηχανία (η οποία ξεπερνάει το κεφάλαιο ακόμα και του Hollywood) όχι μόνο ψυχαγωγίας, μα και τέχνης. Εμπλέκοντας σκηνοθεσία, συγγραφή, εικαστικά, και φιλοσοφικά ψήγματα άλλοτε διακριτικά και άλλοτε πιο ξεκάθαρα, καθώς και μουσική και νοητική καλλιέργια.
           Απασχολημένος λοιπόν με τις πιο γήινες πτυχές της ()έχνης, αποφάσισα να συνεχίσω την θεωριτική εικαστική μου έρευνα η οποία θα συμβαίνει σε μορφή ανοιχτού διαλόγου, με πλήρη ελευθερία έκφρασης, ακόμα και αν αυτή έχει υβριστικό ή χλευαστικό χαρακτήρα, στο Blog αυτό. Μέσα από τα σχόλια που θα μπαίνω κάθε μέρα να κοιτάω, θα απαντώ κιόλας με στόχο όχι την πρόσκληση, μα τη πρόκληση. Δεν σας προσκαλώ, ούτε θα σας σεβαστώ με πουριτανικό λόγο, θέλω να προκαλέσω, ερεθισμό νοητικό, πνευματικό, καλλιτεχνικό ή και σεξουαλικό. Η ανθρώπινη συνθήκη στα πλαίσια ενός δυτικού πολιτισμού ο οποίος μας  επαναπαύει και μας εκφυλίζει, έχει ήδη θιχτεί και τα όρια έχουν ποδοπατηθεί. Το καθήκον όσων θεωρούν πως έχουν την δύσφημη ταμπέλα του Καλλιτέχνη, είναι να προκαλούν, να σπάνε τα όρια και να βάζουν φωτιά στο παρελθόν και το παρόν. Όχι με βάναυσο ή χειροπρακτικό τρόπο, μα μέσω του λόγου τους, των έργων τους και του πνεύματος τους. Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα, γιαυτό είμαστε γεμάτοι απορίες, φόβο και επιθετικότητα. Είμαι ο Δημήτρης Ανδρεοσόπουλος, το πιο σημαντικό άτομο που γνωρίζω, μα ταυτόχρονα μια περιττή ύπαρξη στη κοσμική και άχρονη ροή της Σκόνης του σύμπαντος.
 Τα τελευταία μου εικαστικά έργα, ήταν οι "Περιγραφές", σε ψηφιακή μορφή, προκαλώντας την αφύπνιση της φαντασίας του αναγνώστη (καθότι θεωρώ πως η φαντασία μας έχει εκτοπιστεί στη κουλτούρα της υπερπληροφορίας εικόνων και ύλης) και σε μια διερεύνηση της ύλης με το αιθέριο-ιδεατό. Σαν θεοσεβούμενος καταδικασμένος στη κόλαση, έτσι και η σκέψη και οι ιδέες μας, συχνά είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με το καθημερινό μας γίγνεσθαι και το προφίλ μας στη κοινωνία, την ευρύτερη ή και τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους.
 Θα ανεβάζω εδώ, προκλήσεις, γιατί αν δεν έχεις κάνει σεξ, κανείς δεν μπορεί να σου δώσει να καταλάβεις πως είναι η αίσθηση. Η σκέψη και η ιδέα δεν μπορεί ούτε να τιμωρηθεί ούτε να εκτελεστεί. Σας προκαλώ ανοιχτά, να σας ερεθίσω, τους νευροδιαβιβαστές, τα σεξουαλικά όργανα, τα χέρια σας, τα όνειρα σας και τα λεγόμενα σας. Στα σχόλια μπορείτε να εκφράζετε με ακραία ειλικρίνια τις απόψεις σας και εφόσον είστε ικανοί να συμμετέχετε σε ανοιχτό διάλογο, αποξενωμένο μεν, μα ουσιαστικό.
  Τέλος, να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τα άτομα (καθηγητές και σπουδαστές) που είχα τη τύχη να συναντήσω κατά της φοίτηση μου στη σχολή σας, και να ευχηθώ στους παρόντες σπουδαστές, καλή κόλαση. Γιατί όταν αναλαμβάνεις τα καθήκοντα του Καλλιτέχνη, δεν προορίζεσαι σε summer resort, αλλά σε κόλαση. Και ντροπή σε όποιους κάνουν ()έχνη για να ευχαριστήσουν τους θεατές ή να τους χαιδέψουν τα αυτία. Δεν χρειάζεται ένα έργο να είναι όμορφο και σεμνοτυφές για να γαληνέψει τη ψυχή, αλλά είναι αναγκαίο να είναι ειλικρινές,πηγαίο και ακραία ανθρώπινο.
Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει χώρος και έτσι, χωρίς άνθρωπο δεν υπάρχει ()έχνη.