To Πανήγυρι της Λιάντας
Η διπλωματική μου εργασία πραγματεύεται την έννοια της ταυτότητας του έργου τέχνης και της σχέσης της με τον καλλιτέχνη ως πρόσωπο. Μετά από παρατήρηση της λειτουργίας και της διαδικασίας υλοποίησης έργων δικών μου αλλά και άλλων καλλιτεχνών, επέλεξα το φαινόμενο αυτό, γιατί συχνά παρουσιάζεται ως ζητούμενο και βασικό στοιχείο τους. Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις όπου καλείται ο καλλιτέχνης να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη νοοτροπία (ταυτότητα), με την οποία παράγει έργο, όπως για παράδειγμα κοινή θεματική/ιδέα, τεχνική, σύνθεση, χώρος, κ.ά. Δηλαδή συνήθως στο σύνολό τους τα έργα ακολουθούν μια κοινή θεματική και έναν κοινό τρόπο παραγωγής.
«Την μεν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπώσαν,
την δε ποίησιν ζωγραφίαν λαλούσαν»
Σιμωνίδης ο Κείος
Εισαγωγή
Η
δημιουργία «λεκτικών τοπίων», στη βάση της οπτικής ποίησης, αποτελεί τον άξονα
της πτυχιακής εργασίας, η οποία αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα στον χώρο, στα
παράθυρα, στις φωτοτράπεζες και στο «το ψωμί». Ως πρώτη ύλη αξιοποιούνται
κείμενα ποιητών, στιχουργών και προσωπικής γραφής που μετουσιώνονται σε εικόνα,
μέσα από ψηφιακές συνθέσεις.
Με εστίαση στον διακαλλιτεχνικό χαρακτήρα της οπτικής ποίησης, προτείνεται μια διαφορετική ανάγνωση της εικόνας και του κειμένου. Τα κείμενα των δημιουργών, ως «λεκτικές ψηφίδες», μετασχηματίζονται σε γλωσσικό τοπίο.
Εισαγωγή
Η πτυχιακή εργασία με τίτλο μεταβατική πρόταση συναντά τους χαρακτήρες του Luigi Pirandello στα Έξι πρόσωπα αναζητούν συγγραφέα, εκείνους του Samuel Beckett στο Περιμένοντας τον Γκοντό και συνάπτει συνομιλίες στα πλαίσια μιας εικαστικής εγκατάστασης. Το πρώτο μέρος διακρίνεται από μια σειρά αντικειμένων, readymade και ζωγραφικών-ψηφιακών τυπωμάτων με κοινό παρονομαστή την κειμενική προέκταση, τη χρήση του λόγου. Το δεύτερο μέρος συνιστά μια ηχητική ιστορία που εξάγεται μέσω εικόνων που προκύπτουν από τους θεματικούς άξονες των παραπάνω θεατρικών έργων.
Η πρόταση, πραγματεύεται σε πρώτο στάδιο την φαινομενική σχέση των μορφών με το χώρο. Ως προέκταση μελετάται η σύσταση τους. Όλα τα στοιχεία γύρω μας αποτελούνται από ύλη. Μέσω διάφορων μεταβολών της ύλης, η υπόσταση των μορφών αλλάζει ακολουθώντας μία επαναλαμβανόμενη διαδικασία. Η επανάληψη γίνεται αντιληπτή μέσω του εσωτερικού της ρυθμού ως σύνθεση, αποσύνθεση, επανασύνθεση και αντίστροφα. Σχηματίζονται έτσι διαφοροποιημένες εκδοχές μορφών με κοινή αφετηρία. Αυτές συγκροτούνται μέσω μίας εγκατάστασης η οποία περιλαμβάνει μια γλυπτική σύνθεση και μία βιντεοπροβολή. Με αφετηρία την υλικότητα, του εδώ και τώρα, του χώρου και των κατασκευών που συνδιαλέγονται με αυτόν και στη συνέχεια, με την βιντεοπροβολή, προσεγγίζεται ένα αποϋλοποιημένο ομοιωματικό περιβάλλον. Στόχος είναι να παρατηρηθεί ο μετασχηματισμός της υλικότητας του χώρου σε διάφορα στάδια μέχρι την πλήρη μεταβολή της. Σε τελικό στάδιο, με την ψηφιακότητα, οδηγούμαστε στην αποϋλοποίηση όπου εκεί παρατηρείται η μεταβαλλόμενη σχέση αναλογικού-ψηφιακού ως μετατροπή (κατάργηση) της ύλης του χώρου.