kkkkkkkkkkkk
«Hyperscape» Εικαστικό ανάπτυγμα εγκατάστασης, διαστάσεις μεταβλητές, προβολές, ήχος, εγκιβωτισμός 3μx2μx3μ, Art Thesaliniki,2022
ART THESSALONIKH 2022
3-6.11.2022
Η εικαστική ομάδα Pulvis Umpra ανοιχτής οριζόντιας λειτουργίας, στα πλαίσια της Art-Thessaloniki 2022, παρουσιάζει την πολυμεσική εγκατάσταση HYPERSCAPE στο περίπτερο 9, booth 52.
Η ιδέα του HYPERSCAPE [υπερ-τοπίο] εφορμά από την ικανότητα του μετασχηματισμού και μεταμόρφωσης του αντιληπτού χώρου. Μέσω των αισθήσεων του, ο θεατής εμβυθίζεται πολυαισθητηριακά σε ένα νέο αλλά γνώριμο τοπίο -ένα υπερτοπίο - μέσα στο οποίο διοχετεύονται αντανακλαστικές μεταπλάσεις στο χώρο.
Στο HYPERSCAPE καταρρέει αναδυόμενο ένα ήδη υπάρχον τοπίο. Η πολυαισθητηριακή διάχυση των φωτογενών εντυπώσεων και των αναπλασμένων πρισματικών τόπων ρέουν από το άυλο στο υλικό και ούτω καθεξής. Τα δίπολα υλικού-άυλου, θεατού -αθέατου ως αντιθετικές καταστάσεις και αλληλοσυμπληρούμενες μπλέκονται, απορροφώντας η μία την άλλη διαμορφώνοντας λειτουργίες της υποκείμενης αιτιατής κατάστασης της φύσης ως τόπου σε ευμετάβλητες αλλαγές. Η ύλη και η κίνηση, το άυλο και η ενέργεια, το φως απορροφούνται μέσα στην ενεργοβόρα εγκατάσταση όπου θολότητες και αναδυόμενες χωρικότητες επεκτείνονται συνεχώς σε ένα εξελισσόμενο HYPERSCAPE δυναμικό και δυνητικό.
Η κίνηση είναι ένα εξελισσόμενο φαινόμενο συμμετοχικό και ανεξάρτητο της κίνησης καθαυτής.
Το HYPERSCAPE είναι η κίνηση καθαυτή.
Η κατάκρυψη της ενεδρεύει στην ηφαιστειότητα της ύλης και στην φωτιστική έδραση ενός μαλακού γλυπτού
Συμμετέχουν: Αναστασοπούλου Ραφαηλία, Αντωνιάδης Μάριος, Ζυρίδης Κώστας, Καββαδία Λέα, Κοντοσφύρης Χάρης, Μανταλιά Γεωργία, Σαμσάκης Στέργιος, Σέντζας Βασίλης, Φιλίππου Κώστα
Πειραματικό τοπίο έγκλειστο σε διάταξη φωτογενούς υγρού υμένα με εικαστική προσομοίωση.
Στα πλαίσια της παρουσίασης σε χώρο προκαθορισμένο 3μ x 3μ x 2μ / booth 52 κατασκευάστηκε μια πειραματική διάταξη. Η διάταξη απαρτιζόταν από ένα χωροδικτύωμα-τουλι ροής εκατόν ογδόντα τετραγωνικών μέτρων και ενός συστήματος ψηφιακής προβολής εικόνας και ήχου.
Η δημιουργία και η προβολή κυμάτων στην επιφάνεια του ακίνητου ρευστού(τούλι), λόγω πτυχώσεων και συγκρατήσεις του φωτός , αποτελεί τον κεντρικό άξονα αυτής της γλυπτικής εφαρμογής. Τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν κατά τη διεξαγωγή πειραμάτων έδειξαν την ανάγκη παρατήρησης της δυναμικής εξέλιξής κατακρυπτικά πίσω από την χωρική τους ανάπτυξη σε ένα μεγάλο μήκος ροής, έκκρισης που υπερέβαινε κατά πολύ τις δυνατότητες του εκθετικού χώρου. Ξεκίνησε έτσι, μια προσπάθεια κατασκευής ενός μαλακού γλυπτού ύψους 3μ πλάτους 3μ με παραβολική όψη σταυρού . Η πειραματική διάταξη βασίζεται σε πάνινες κατασκευές και πλαισιώνεται από ένα προβολικό και πολυμεσικό σύστημα που επιτρέπει τη ψευδαίσθηση ροής υγρού φωτογενούς γλυπτικού υμένα μέσα σε έγκλειστο χώρο πλάτους 2 και μήκους 3 μ με ύψος 3 μ. Ο τρόπος ψηφιακής απεικόνισης του υμένα είναι ίδιος με αυτόν της ροής ύλης. Το φως εν τη γένεση του προσιδίαζε σε ηφαιστειακές ροές όμως με την ιδιομορφία ψυχρού φωτός σε πόλωση προσπίπτον σε θολογενές μαλακό υλικό. Επίσης επιλέχτηκε να εγκλειστεί το αποτέλεσμα για να αποδυναμωθεί το θέαμα και να ενισχυθεί η ένταση αναζήτησης του αποτελέσματος μέσα από διατρήσεις , αποσπασματικότητες και ανάδρομα βλέμματα από οπές.
Το εσωτερικό ικρίωμα ήταν ομοιογενές και η κατάκρυψη έγινε με ταινίες συσκευασίας ώστε το κουτί - booth να χάσει τον όγκο του και να υπαινιχτεί την ευκολία διάτρησης του για να αποκαλυφθεί το αποτέλεσμα. Οι ταινίες συσκευασίας προδιέθεταν το εφήμερο της διάταξης και επενεργούσαν αντιφατικά ως προς την εμπορευματοποίηση του θεάματος αναρτημένων έργων σε διάταξη. Το πεπρωμένο των εικόνων ειδικά των προ-κατασκευασμένων εναποτέθηκαν σε μια κατάσταση επίδειξης σε όλο το φάσμα της art - Θεσσαλονίκης με εξαίρεση την κατακρυπτική διάταξη των Pulvis Umpra και τα σχεδιαστικά αναπτύγματα των Ίλια και Εμίλια Κομπακόφ. Η κατακρυπτική εγκατάστασης καταβροχθισμένης από την πολυμεσική προβολική φωτογενή ύλη πρότεινε την ασταθή συνθετική αναπαράσταση τοπίων.
Υπάρχει ασταθές τοπίο και πως μπορεί να αναπαρασταθεί;Το ασταθές τοπίο με την έννοια του μεταβαλλόμενου, με την έννοια της κίνησης, καλειδοσκοπίθηκε στο booth 52. Η αστάθεια περιορίστηκε με την πρόχειρη σφράγιση του booth 52.
Ένα τοπίο γεννιέται και πεθαίνει όπως τα αστέρια.
Ένα τοπίο διαρθρώνεται , απλώνεται και εκτείνεται και η προεικόνιση που του αποδίδεται μπορεί και να μην ορίζεται χωρικά. Το οπτικό ανάπτυγμα μπορεί να είναι ενεργειακό ή χοϊκό και να αποσυντίθεται ή να καταρρέει. Αυτοί οι δείκτες χωρικής διάρθρωσης ως προς το οπτικό ανάπτυγμα επιτείνουν μια νέα ιδέα οπτικής χωρικής αντίληψης , ενός αθέατου τόπου, ενός απροσάρμοστου τοπίου. Ένα τοπίο χωρίς συντεταγμένες λειτουργεί ασύμμετρα και πλάνητα. Εγκαθιστάτε παντού και συμπεριλαμβάνει τα πάντα. Περιπλανάται και απορροφά το ενδιαφέρον ώστε η βαρύτητα να λειτουργεί ως αφέλκυση. Η πτητικότητα που αναπτύσσεται στο εσωτερικό του τοπίου λειτουργεί την διελκυστίνδα των χωρικών δυνάμεων που κατανέμονται ως χωροδικτύωμα των περιπτέρων στο σύνολο των εκθετικών χώρων αλλά και ένα κομμάτι του πολεοδομικού αναπτύγματος με εκτεταμένες προθήκες εγκιβωτισμένων έργων προς θέαση. Περιδιαβαίνοντας τα εκθετήρια κάποια στιγμή ο επισκέπτης θα βρεθεί μπροστά το κλειστό από πλαστική ταινία συσκευασίας booth 52.Η περιέργεια είναι έκδηλη και η ανάδραση είναι πρωτοβουλία των επισκεπτών. Η αποσαφήνιση και η ικανοποίηση της περιέργειας αποτελεί ενδεχόμενο διόρασης και κλεφτών ματιών σε ένα περιεχόμενο που περιέχει το χώρο που περιέχεται.(Φαίη Σαρούκου) Ένα ελκυστικό θέαμα αποκλεισμένο και περιορισμένο. Μια διεργασία της κρυμναίας ύλης.
«Ουδέν φανερότερον υπό του κρυπτού»
Η κατανόηση ενός «Hyperscape» τοπίου είναι δύσκολη. Η ποσοτικοποίηση του ως προς την χωρική του διάρθρωση μπορεί να γίνει σε πολύ μικρή κλίμακα με ένα είδος ψηφίδας (patch) το οκτάγωνο από το τούλι , λίγο πιο μεγάλη κλίμακα σε επίπεδο πεδίου (class) – τα booth και η τακτοποίηση τους, οι πτυχώσεις του τουλιού, και τέλος σε επίπεδο υψομετρικότητας (scape) –ο ορίζοντας του βλέμματος (εντός των εμπορευματικών ζωνών των σούπερ μάρκετ τέχνης ). Η πυκνότητα, η αναλογία του κάθε πεδίου σε σχέση με το σύνολο και η ποικιλότητα των ελάχιστων ψηφίδων συνθέτουν αυτό το προς στιγμή ακατάληπτο και αδιάβατο τοπίο. Στο «Hyperscape» των 18 κυβικών όγκων, η οκτάγωνη ψηφίδα από το τούλι οργανώνει ροϊκά πεδία σε υψομετρική διάσταση των τριών μέτρων και εκτίναξη περιμετρικά άλλο τόσο. Η περιμετρικότητα της εκτίναξης δεν αναπτύχτηκε επαρκώς και κυρίως δεξιά και αριστερά. Έτσι η χωρική διαμόρφωση και διάρθρωση του υπερτοπίου περιλάμβανε μεγέθη του ελάχιστου σχηματισμού και όριοθετήσεις . Η διαφοροποίηση των σχηματισμών της χωροψηφίδας στο τούλι πτυχώνονταν από το προβαλλόμενο χρώμα σε κίνηση και εναλλαγή χρωματικών τοπίων σέλας. Προβλέφθηκε αυτό το εσωτερικό ενδιαίτημα (core area) γιατί όταν το περίπτερο έκθεσης εγκλείστηκε, τα επιλεγόμενα ανοίγματα έχασκαν σαν θολότητες που σε υπτίαζαν για το ενδιαίτημα, γιατο εσωτερικο του εξωτερικού. Το booth 52 εγκιβωτίστηκε, απομονώθηκε και η γειτνίαση έγινε πιο εσωστρεφής γιατί το εγκλωβισμένο τοπίο χρειάζονταν την αποκάλυψη από τους άλλους. Η αντίθεση των ορθάνοικτων booth με το κλειστό αθέατο , δυσδιάκριτο booth 52 οργάνωνε την πύκνωση και την αραίωση της ύλης της περιρρέουσας ενέργειας είτε αφορούσε την αυτονόμηση της ύλης ως προς την εικόνα , είτε αφορούσε την μανιχαϊστική θεώρηση του έργου τέχνη ως είδωλο του ματιού.
Στην επιμελή πολεοδομική διασπορά των booth, το booth 52 συνπύκνωνε το τοπίο, τις εικόνες των τοπίων, τις φευγαλέες πυκνώσεις μέσα από την συνδεσιμότητα μιας εξελισσόμενης αφετηρίας και κατάληξης εικόνων και ενεργημάτων στο εσωτερικό του όπως όλα, αλλά δυσδιάκριτα . Η απομόνωση ενδυνάμωνε την γειτνίαση μέσα από την αντίθεση της συνάθροισης όλων των άλλων booth, την συνδεσιμότητα και την αυτόνομη διασπορά του booth 52. Αποτέλεσε σημείο εντοπισμού στην διάρθρωση όλη της art-fair- Θεσσαλονίκης 2022. Το σημείο εντοπισμού και γειτνίασης προτείνονταν ως ακατάλληλο και λειτουργούσε ως ήπιος μηχανισμός βανδαλισμού με βλεμματική διάτρηση και χειρωνομιακότητα. Διεισδύει στην «χώρα των θαυμάτων», προκειμένου να μπορέσει να εστιάσει στο ενδιαίτημα και στο ελάχιστα γλυπτικό φως που διενεργούνταν μέσα στο όριο του εκθετηρίου. Το εκθετήριο υπήρξε το εντευκτήριο του φωτός, η ηφαιστειότητα της ύλης με φώτο-ενέργημα πάνω σε μαλακό, πτυσσόμενο και διάτρητο τούλι οκταγωνικών ανοιγμάτων. Από μορφολογική άποψη κατανέμονταν δυνάμεις φορμών μέσα από την φυσικότητα της κατάρρευσης ή της εκχύλισης υλών που συγκρατούν και ρέουν φως. Το περίβλεπτο θέαμα ενεργοποιείται με την όραση δια του αποκλεισμού της. Ένα τοπίο είναι η πολιτισμική εικόνα , εκείνος ο εικαστικός τρόπος απεικόνισης , διάρθρωσης, ή συμβολισμού του, ικανού να αντιτάξει την χωρική του περιπλάνηση με την εικονοκλαστική της ολοκλήρωση. Δίνεται σε αυτή την περίπτωση έμφαση στο οπτικό τοπίο παρά στο φυσικό. Πότε το οπτικό και φυσικό ταυτίζονται ; Όταν η αποσυμβολοποίηση γεννά μια ξενάγηση στο αφύσικα φυσικό και στο αφύσικα εικονικό. Το αφύσικο περιλαμβάνει όλη εκείνη την ασυνείδητη προσπάθεια του πολιτισμένου ανθρώπου να εξημερώσει, να από-αγριμιοποιήσει τα πάντα. Στο «Hyperscape» το πέρασμα μέσα στο τοπίο το εμφανίζει ως το σκηνικό ενός χωρικού γεγονότος ή μιας σειράς συμβάντων. Οι επεισοδιακές χωρικές επαναλήψεις με την αυξομείωση προοδευτικών και αμετάκλητων αλλαγών της εγγειοβελτιωτικότητας του χρώματος σε συνάρτηση με την παρεμπόδιση και το ανέστιο, το κρυμμένο οδηγούν σε μια εμπειρία λειτουργική ως προς την πρόθεση κάτι να ανακαλυφθεί σε σχέση με κάτι που θα σου αποκαλυφθεί. Η εξερεύνηση του τοπίου , η ανακάλυψη του εναπόκειται στην ιδιοσυγκρασιακή περιέργεια του θεατή να το εξερευνήσει.
Στα 1500 ο Albrecht Altdorfer πρωτεργάτης τοπιογράφος επιχειρεί ζωγραφικά αλλα κυρίως οπτικά να αποτυπώσει το αρχέγονο , το λυκόφως και το ηλιοβόλισμα, την υπερβατικότητα ενός αδιαπέραστου δάσους(«Η μάχη του Αλεξάνδρου στην Ισσό,» / 1529, Ξύλο, 158.4 × 120.3 cm Alte Pinakothek, Munich) μέσα από ένα χαμηλοθώρητο βλέμμα από ψηλά ενός εκτενούς τοπίου με δίνες πορτοκαλιού φωτός που αναρριχάται.Αυτο αποτελει το πρώτο Hyperscape
Το «Hyperscape 52» κατανοείται ως ένα υπερβατικό τοπίο στα όρια της φυσικής του υπόστασης, παραπέμποντας σε ένα πιθανόν συμπαντικό τόπο γεμάτο γεωλογικές δυνάμεις. Έτσι χρίζει μυθικότητας για την νοητικότητα που υπόσχεται αλλά και την φαντασμαγωρία που θέλει να οργανώσει. Η εικαστική πλεονεξία της επινόησης ενός τοπίου που κάποιος θα μπορέσει ψευδαισθησιακά να δει, προσδίδει στην τελευταία ένα επιπλέον νόημα. Το νόημα αυτό καθορίζεται από στρεβλότητες μακροσκοπικές και μικροσκοπικές θεάσεις . Το εργαλείο αποκάλυψης του μίκρο- μακρό τοπίου είναι η ασυνέχεια και ο ενεργός κενός αναρριχόμενος χώρος πάνω στον υπαρκτό. Ο χώρος αυτός είναι ασυμβίβαστος και εφελκύεται από τις εσωτερικές του δυνάμεις, τον χρόνο και τα δικτυώματα του ανέγγιχτου θύλακα άθικτου τοπίου, πρωτοφανούς διάνοιξης. Δεν περιγράφουμε ένα εγγενές τοπίο αλλά ένα προϋπάρχον ή ένα προμελλούμενο. Υπό αυτό το πρίσμα, το τοπιακό υπόβαθρο του νεωτερικού τοπίου δύναται να συγκεραστεί έτσι ώστε να αναδυθεί ένα εικονοτοπίο τεχνητού και φυσικού τρόπου θέσης. Η τοπιακότητα είναι έκδηλη εκεί που ο συνειρμός και η αναγνωρισιμότητα ενεργοποιείται ενώ η υπερ-τοπιακότητα εκδηλώνεται στο ανεστίαστο και κατακρυμμένο χώρο. Το δίπολο κατακριμένο – ανακαλύψιμο μοιάζουν ικανά εργαλεία σχεδιασμού στην περίπτωση «Hyperscape 52» μετουσιώνοντας την πρόταση του αφανούς ως φανερού. Σε μια προσέγγιση κατ’ αναλογία, θα λέγαμε ότι ο εικαστικός τόνος της εγκατάστασης είναι η αδυναμία του να υπάρξει αυθύπαρκτο στην παρούσα συνθήκη των περίβλεπτων booth. Η συγκρότηση της ειδικής τοπιακότητας του έργου βασίζεται στην έλλειψη της δυνατότητας αυτόνομης παρουσίασης καθώς η κατάκρυψη του ενεργοποιεί το ταυτόχρονη ανάγκη θέασης του σε αυτό που κάποιοι θα ονόμαζαν θέαμα. Αξίζει να κατακρυφθεί γιατί όλα τα άλλα μπορούν να θεαθούν. Η κατάχρηση της οπτικότητας σε σχέση με το χώρο και τα αναπτύγματα του σε τόπο και τοπίο αλλάζει στην εποχή μας σε μια εμπειρία βιωματικής πρακτικής και ζώσας ενσωματωμένης εμπειρίας. Η σωματική υπόσταση, η αιθουσαία και ιδιοδεκτική λειτουργία των αισθήσεων ολοκληρώνει τον χωρικό εν-τοπισμό και η ενσωμάτωση του χώρου στο εύρος των τοπο-τηρήσεων οδηγεί σε ολιστικές και ολικές προσλαμβάνουσες της χρήσης του χώρου. Οι άνθρωποι εξάγουν τοπία από τον χώρο και τόπους από σχηματισμούς χώρων. Αυτή η αποστράγγιση είναι πραγματολογική και νοητική εργασία που βασίζεται στην φαντασία της ύλης , το ένστικτο για την πρόβλεψη χωρικών γεγονότων. Αποτελεί μια ένδειξη για το πέραν του απτού για τα άυλα παραδείγματα μιας επιβιωτικής αναλγησίας πάνω σε αντικείμενα ανατομικά , ευρύχωρα και συναπτά. Ο χώρος φοριέται αλλά και φοράει σωματικές υποστάσεις για να εξελιχθεί και να συμπεριλάβει ανθρωπογενείς δραστηριότητες. Στο booth 52 art - thesaloniki η αίσθηση του εγκλεισμού και του αποκλεισμού, ο χωρικός εντοπισμός, η απτικότητα της ύλης , η αποαισθητικοποίηση του θεατού, η πλάνηση σε ένα και μοναδικό σημείο αποτελούν συναρμογές της εμπειρίας του υπέρ- τοπίου τόσο με την υπερρεαλιστική όσο και με την επιστημονική λειτουργία του γίγνεσθαι την στιγμή του γενόμενου.
Στις αγορές του καπιταλισμού της τέχνης υπάρχει το σημείο συνάντησης, η επικοινωνία και η αναγνώριση των μελών της κοινότητας των εμπόρων, των καλλιτεχνών, των φιλότεχνων και μετά η ευκρινής τοποθέτηση των εμπορευμάτων που ενέχουν μια δύναμη του περιττού και του ουσιαστικού. Το παθητικό θέαμα , η καταναλωτική επιθυμία και οπωσδήποτε οι απεικονιστικές δηλώσεις των δημιουργών στα πλαίσια της προσφερόμενης ψυχαγωγίας, το παιχνίδι της αλληλεπίδρασης προσφέρετε αψεγάδιαστο, φωτεινό και αγώγιμο.
Ο θεατής σε μια φουάρ μετατρέπετε σε αγοραστή και καλείται να αποδώσει χρηματιστηριακή αξία κρατώντας τις εκφραστικές δυνάμεις της κατανάλωσης σε ίση απόσταση από την δημιουργική λειτουργία μιας συλλογής έργων τέχνης. Οι καλλιτέχνες ως διακοσμητές βιτρίνας στο ενήλικο αυτιστικό παιχνίδι αναπαραγωγής εικόνων, είναι εγκαθιδρυτές μορφών ενός νεωτερικού αλφάβητου έξυπνων προϊόντων απεικόνισης, που διαμοιράζονται, με προσδόκιμο την κατοχή , την αγοραπωλησία, την συλλεκτικότητα . Το περιεχόμενο είναι αφυπνιστικό και αποχαυνωτικό ως πειστήριο ιχνών μιας κοινής διαπίστωσης της εφήμερης αξίας του παρόντος που διεκδικεί κάτι από το άχρονο του αιώνιου. Τα έργα τέχνης προοιωνίζουν το αιώνιο ακόμα και στις ιδέες. Η μεταμορφωτική δύναμη της παρουσίασης εικαστικών αποσπασματικοτήτων , κατακερματήσεων, ανασχηματισμών εικόνων με μια ποιητική ευφυολόγηση, οργανώνει το θέαμα και την ανταλλακτικότητα της αγοράς τέχνης. Τα έργα τέχνης καταλήγουν στην δυνητική δύναμη της συμπερίληψης σε συλλογές ή παραμένουν ασύλλεκτα στα ντεπό των καλλιτεχνών και των εμπόρων τέχνης.
Σε ένα τέτοιο μηρυκασμό η ομάδα Pulpis Umbra στο τμήμα των ανεξάρτητων προτάσεων στα πλαίσια της Art Thesaloniki παρουσίασαν ένα έργο συγκράτησης του θεάματος , κατάκρυψης ενός φωτογενούς γλυπτού. Οι θεατές από περιέργεια κατάφερναν να διατρήσουν την πρόσοψη που ήταν καλυμμένη με ταινία συσκευασίας. Η θεαματικότητα ήταν συγκρατημένη και αμφίσημη μη διασφαλίζοντας το νόημα της πράξης ριζοσπαστικοποιώντας το ορατό ώστε να το μετατοπίσεις ή και να αναιρέσεις ακόμα.
Η εγκατάσταση Hyperscape αντιτίθεται στην θεαματική προβολή της όπως η ετερότητα στην ταυτότητα. Η θεαματικότητα έχει το πλεονέκτημα της προβολής. Επίσης ο γρίφος του τι έχει κατακρυφθεί σε ένα περιβάλλον ανοιχτών παρουσιάσεων είναι ένα τέχνασμα παρουσίασης ώστε να καταστεί καλλιτεχνική η φύση αυτού που κοιτάμε .Υπάρχει η απλή σχέση παρουσίασης και υπάρχει ένα παιχνίδι λειτουργιών της παρουσίασης που εξάρει τα δηλωθέντα , τα περιγραφόμενα σε μια ανυπόστατη ορατότητα και καθιστά πιο σύνθετη την αντίληψη μιας ιδέας. Με αυτούς τους τρόπους η τέχνη είναι προβολές ταυτοποιήσεων θεαμάτων. Η τέχνη είναι λειτουργία που παράγει μια απόσταση, μια ανομοιότητα. Η ορατότητα , η διασαφήνιση , η παρουσίαση καταδεικνύουν αυτό που θα μπορούσε να δειχθεί ή να εκφράσουν αυτό που δεν μπορεί να δειχθεί. Οπότε με την παρουσίαση σε χώρους συνάθροισης έργων προς δημόσια θέα αναδεικνύεται μια σημασία τους προς κατανόηση ή και στέρησης. Στα περίπτερα της φουάρ υπήρχαν κατασκευασμένες εικόνες που ανάγονταν σε εικαστικές εικόνες, υπήρχαν εικόνες που ήταν προβολές λέξεων και υπήρχε μια πληθώρα εικαστικών κατασκευών που συντελούσαν μια σχέση ανάμεσα στο λεκτικό ,το εικονογραφικό και το ορατό. Είναι κατανοητό ότι το hyperscape προσδιορίζει αντιστοιχήσεις με ιδέες και νοήματα , λέξεις και εικόνες, ύλες και άυλες συνενώσεις ώστε το υποθάλπον θέαμα να ανάγει τις εικόνες και τις σημασίες σε λεκτικό και ορατό , σε ορατό και αόρατο, φανερό και κρυπτό. Η δε κρυπτότητα του έργου προλαμβάνει το πεπρωμένο των έργων τέχνης να διαπλέκονται ανάμεσα στις διεργασίες της τέχνης και του τρόπου κυκλοφορίας, του διαμοιρασμού της απεικόνισης. Αυτή η φαντασμαγορία της επώνυμης εικόνας παρατεθειμένης και αγοραίας μέχρι της συνεργατικής ακατέργαστης παρουσίας του
«Hyperscape» δεν ανταλλάσσετε με τίποτα και αποτελεί και ένα έτοιμο προς ανακύκλωση σκουπίδι πολιτισμού απευθύνετε σε μια κοινωνία ραδιογραφημένη στα του πολιτισμού από την όποια μαρξιστική ανάλυση μέχρι την πηγή δυστυχίας του Φρόυντ. Παραμένει λίγο πριν χλευαστικό, αντιστασιακό , ευσυνείδητο,ανάρμοστο, κακόγουστο και αναρχικό.
Χάρης Κοντοσφύρης για λογαριασμό των Pulvis Umpra / Σκοπιά Φλώρινας 13/11/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου