Σάββατο 25 Μαΐου 2019

Στο Κενό, του Βασίλη Καβουρίδη

                                             Στο κενό




   Δεχόμαστε δονήσεις από οτιδήποτε μας περιβάλει. Είμαστε δονούμενα σώματα ανάμεσα σε άλλα δονούμενα σώματα. Όλες μου οι ενέργειες, συνειδητοποιώ πως είναι η συνισταμένη όλων των ενεργειών που αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους.
Αρχικά ξεκίνησε μια πειραματική έρευνα για το πως μπορούν να αποτυπωθούν σχεδιαστικά οι κινήσεις του περιβάλλοντος. Κρατώντας έναν μαρκαδόρο, άφηνα το χέρι μου ελεύθερο και επέτρεπα να περάσει η κίνηση του περιβάλλοντος μέσα από το σώμα μου και να αποτυπωθεί επάνω σε ένα χαρτί. Έτσι προέκυψαν κάποια γραφήματα των συμβάντων αυτών, που όμως μου φάνηκαν αμήχανα, χωρίς μια δυνατή εσωτερική δομή στην φόρμα, που περισσότερο με ματιέρες έμοιαζαν, πάρα με ολοκληρωμένα έργα. 
Αδυνατώ να αντιληφθώ εξ ολοκλήρου τον εαυτό μου, το μέσο μέσα από το οποίο φιλτράρονται όλες αυτές οι ενέργειες. Ποιες είναι οι παράμετροι που θέτει το σώμα και ο νους και πως αποκωδικοποιούν τα εξωτερικά ερεθίσματα; Αναρωτιέμαι αν τα φίλτρα μου διατηρούνται έτσι όπως τα έφτιαξε ο κατασκευαστής ή στην πραγματικότητα είναι βουλωμένα και σκουριασμένα; Αντιλαμβάνομαι μόνο τις χονδροειδής επιδράσεις του περιβάλλοντος ή διατηρώ ακόμα την παιδική ικανότητα να νοιώθω τις λεπτές μεταβολές και επιρροές; Ίσως είμαι τυχερός και μέσο αναζήτησης, να είμαι σε θέση κάποια στιγμή της ζωής μου να μπορέσω να τοποθετήσω ξανά μέσα μου το παιδί με κεφάλι ελέφαντα (Ganesha, ινδική θεότητα), σύμβολο της παιδικότητας και της καθαρότητας στο βλέμμα.


                    
Αυτοκίνητο. Εύα 2.  2-09-2018
                                               
    Αυτοκίνητο. Εύα 4.  2-09-2018
                                          
                                              
Χορός. 2-09-2018
                                                               
Αυτοκίνητο, Κώστας Γιόγκα 1.  3-09-2018
                                              
                                              
                                            
  Μύκονος - Ραφήνα 3 μποφόρ.  5-09-1018
                                             




Αυτή η αρχική μελέτη μου έδωσε την ιδέα μιας εξέλιξης που έχει να κάνει με την παρατήρηση και την καταγραφή των κινήσεων ΄του περιβάλλοντος που βρίσκομαι. Μια τοπιογραφία η οποία δεν βασίζεται και δεν καταγράφει τα αντικείμενα, αλλά τις κινήσεις αυτών μέσα σε έναν συγκεκριμένο χώρο και χρόνο.


Στο τρένο, ΚΑΤ - Ομόνοια. 6-09-1208
μαρκαδόρος σε χαρτί.  22Χ12,5 cm



Το πλήθος, το σώμα και ο χώρος γίνονται ένα. Αποκωδικοποιείται ή κωδικοποιείται η κίνηση τους σε μια γραφική παράσταση.
Συνεχίζοντας, αντιλαμβάνομαι πως οι χώροι και τα περιβάλλοντα είναι περισσότερα από όσα πίστευα. Συνειδητοποιώ πως δεν έχουν όλα να κάνουν με εμένα και πως δεν είμαι εγώ το κέντρο όλων.
Το σώμα μου (χώρος 1) είναι μέσα σε ένα τρένο (χώρος 2), το τρένο είναι μέσα σε έναν σταθμό (χώρος 3), ο σταθμός είναι μέσα σε μια γειτονιά μιας πόλης (χώρος 4) κοκ.
καράβι γι Μύκονο.  9-09-2018
μαρκαδόροι σε χαρτί.  22Χ12,5 cm



Αποβίβαση, Λιμάνι Τήνου.  9-09-2018
μαρκαδόρος σε χαρτί.  22Χ12,5 cm



Το περιβάλλον, αυτό που περιβάλλει, είναι αυτό που χαρακτηρίζει το περιβαλλόμενο. Το κάθε τι είναι μέσα σε κάτι και εκφράζεται μέσω του άλλου. Το σώμα είναι το περιβάλλον της ψυχής, το τρένο είναι το περιβάλλον του σώματος, ο σταθμός είναι το περιβάλλον του τρένου κοκ. Κάθε τι σχετίζεται και συνδέεται με κάτι άλλο, με κάτι που το χαρακτηρίζει και του προσδίδει τις ανάλογες ιδιότητες. Όλα είναι σχέσεις! Και η ελευθερία έγκειται στο σχετίζεσθε. Η σχέση είναι ελευθερία. Η σχέση μας τοποθετεί εκεί που πρέπει να είμαστε και όχι εκεί που θα θέλαμε. Γι’ αυτό και η σχέση πονάει.


Η σχέση, μέσα από την παρατήρηση αποκαλύπτει το κενό. Το μεσοδιάστημα μεταξύ των καρέ στο φιλμ μιας ταινίας. Πονάει γιατί το κενό είναι συνδεδεμένο με το φόβο. Ο φόβος του λευκού καμβά ή ο φόβος να αφήσεις κάπου τον καμβά τελείως αζωγράφιστο. Ακριβώς αυτό είναι η συμβολή του Σεζάν στην τέχνη και μέσω αυτής στην ανθρωπότητα. Αποκάλυψε και νομιμοποίησε το κενό. Μας έδωσε να δούμε όπως και οι μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι πως η ουσία βρίσκεται στο κενό. Η αποκάλυψη του κενού είναι η νίκη επάνω στο φόβο.
            Μετά, πάνω στο κενό αυτό τοποθετούμε νέες αξίες και ιδιότητες, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε νέες ισορροπίες και να προσδιοριστούμε ξανά.
            Τέλος, κάνουμε την σύνδεση με τον κόσμο, ένα κόσμο μεγαλύτερου εμβαδού και περισσότερης ελευθερίας από τον προηγούμενο.
Και πάλι από την αρχή.
Αποκάλυψη,
τοποθέτηση,
σύνδεση.
Για έναν νέο κόσμο ακόμη πλατύτερο.



Παιδιά στο γήπεδο. 10-09-2018
λάδι σε καμβά. 40Χ50cm

Παιδιά στο προαύλιο. 10-09-2018
λάδι σε καμβά. 40Χ50cm



Η ζωή και η τέχνη έγκειται στο κενό, στο αδιόρατο όριο ανάμεσα στο βόλεμα και τη πρόκληση. Στο άυλο και το υλικό, το στατικό και το κινητό. Η αρμονία φανερώνεται στις αντιθέσεις. 
Αλλά όχι στα άκρα. 
Στο σημείο μηδέν. 
Εκεί που είναι και δεν είναι. Εκεί που πάει κάτι να εξαφανιστεί και κάτι άλλο αρχίζει να φαίνεται. Η κίνηση που περιγράφω είναι ακριβώς στο ενδιάμεσο. Είναι και τοπίο και γράφημα. Αποτυπώνει την κίνηση κι όμως είναι από τη φύση του σταθερό. Είναι η κίνηση μέσα στο χώρο και αναπόφευκτα και στον χρόνο. Είναι εκεί που η ανασφάλεια προσπαθεί να παγιώσει βεβαιότητες και το πνεύμα τις σπάει, βεβαιώνοντας σε πως η ασφάλεια υπάρχει μέσα στη βεβαιότητα πως τα πάντα  ρέουν.


Βασίλης Καβουρίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου