Η μοναξιά των πινάκων - Κουνάβη Κατερίνα

Κατερίνα Κουνάβη 2015

Η σημερινή μου επίσκεψη στο μουσείο με γέμισε μια ανείπωτη θλίψη.

Πέρασα με μια γρήγορη ματιά όλους τους πίνακες και δεν μου είπαν τίποτα.

Σε μια δεύτερη πορεία πιο αργή κυριολεκτικά  συγκλονίστηκα γιατί «άκουσα» τη τραγική σιωπή τους.

Μια εκκωφαντική σιωπή που δήλωνε  τη μοναξιά τους.

Έμεναν κρεμασμένοι και άφωνοι. Το βάρος των αιώνων ήταν ασήκωτο. Με ταρακούνησαν. Είναι μια καινούρια εποχή για την Τέχνη..

 Τα χρώματα αναδεύτηκαν και απεγνωσμένα  ζήτησαν να αντιμετωπίζουμε τους πίνακες σαν υπάρξεις..

Με φώναζαν να τους πάρω μαζί μου. Δεν ήθελαν να μείνουν μόνοι τους για άλλη μια νύχτα. Δεν τους ενδιέφεραν οι άνθρωποι που με τυφλά μάτια και χωρίς αισθήσεις περιδιάβαιναν στο χώρο. Αντίθετα τους ενοχλούσαν οι άναρθρες κραυγές με την απόκοσμη  χροιά της υποτιθέμενης γνώσης που διαπερνούσαν τους τοίχους. Δεν είναι αντικείμενα βλέμματος αλλά διάβαση ανάμεσα σε ανθρώπους. .

 

Κουνάβη Κατερίνα 2018