Αποστασιοποιόντας τον Καζαντζάκη ή αναζητώντας ότι έχει απομείνει από αυτόν! Τέσσερις διερμηνείες.

Εικαστική επιδραστική περιγραφή  με ένα τάμπλετ, ένα βιντεοπροτζέκτορα,μια διαφάνεια φωτομεταφοράς ενός πορτρέτου από ακουαρέλα του ποιητή. Στοίχιση γραμμική, εγκατάσταση στο προθάλαμο του πνευματικού κέντρου Αμύνταιου με αφορμή την σχολική γυμνασιακή εκδήλωση για τον Καζαντζάκη. Κύριο πλαίσιο μελέτης η ποιητική επίδραση του λόγου του και μια επαρκή ποιητική κριτική πάνω στην παρανάγνωση που επιχειρούν ισχυροί καλλιτέχνες-ποιητές για να διασφαλίσουν για τον εαυτό τους ένα δημιουργικό χώρο. Άννα Καμπουρίδου εικαστικός μελετήτρια πάνω στις έννοιες της μετάφρασης - μετουσίωσης - μεταρσίωσης. Όλγα Μοναχού ζωγράφος στοιχειοθέτης λευκών φορμών.  Φωτορυθμική συνθήκη μορς σε αποσπασμένη σκέψη  της Ασκητικής του Νίκου Καζαντζάκη και ακουαρέλα πορτρέτου του  σε κορνίζα επιτραπέζια και φωτομεταφορά της σε διαφάνεια με προβολική παρέμβαση της μορφής του συγγραφέα στην διάρκεια της ερριμενότητας του πνεύματος του, την στιγμή που βολεύεται ο νους για να γράψει.( Τα Βίντεο της εγκατάστασης παρατίθενται στο τέλος της ανάρτησης)

Άννα Καμπουρίδου Σήματα μορς-
 Όλγα Μοναχού ανακλώμενη φωτομεταφορά

Ανοίκειο  είναι η απελευθέρωση ενός οικείου από μια σειρά διαμεσολαβημένων έμμονων μορφών δράσης. Όταν αυτές οι μορφές δράσεις υπερβαίνοντας την αρχή της απόλαυσης ενδίδουν στην παρορμητική επανάληψη, δεν ενθαρρύνουν την προσοχή των θεατών παρά μόνο την περιέργεια για  το αλλόκοτα μονότονο φαινόμενο που  θυμίζει πια την διαδοχή της μέρας με την νύχτα. Κάτι πολύ φυσιολογικό που κάνει τους ανθρώπους να μην αντιδρούν στην φυσιολογικότητα του.Προσπερνούν τον έναστρο ουρανό ή δεν προσέχουν την ανατολή στα χρώματα της. Αυτή την τύχη είχε η εικαστική εγκατάσταση για την αποστασιοποίηση του Καζαντζάκη που ήταν στημένη ως  εξής: Ένα παλιομοδίτικο λάπτοπέπαιζε σε επανάληψη την μετάφραση του '' Κι ολομεμιάς ο ρυθμός της γης γίνεται ίλιγγος, ο χρόνος εξαφανίζεται, η στιγμή στροβιλίζεται, γίνεται αιωνιότητα, το κάθε σημείο -θες έντομο, θες άστρο, θες Ιδέα- γίνεται χορός. Ήταν φυλακή, κι η φυλακή συντρίβεται κι οι φοβερές δυνάμες μέσα λευτερώνουνται και το σημείο δεν υπάρχει πια!'' σε φωτεινά και ηχητικά σήματα μορς.
 Αυτό το σαν τρεμόσβησμα των αστεριών προβάλλονταν από έναν  βιντεοπροτζέκτορα ακουμπισμένο στο μακρύ τραπέζι στον απέναντί τοίχο. Στην σειρά μια ασπρόμαυρη διαφάνεια ενός πορτρέτου του Καζαντζάκη  παρεμβάλλονταν ανάμεσα στο προτζέκτορα και τον τοίχο προβολής. Το εναλλασσόμενο φως του προτζέκτορα πρόβαλε θολά μεν αλλά ευκρινώς το διαμεσολαβημένο πορτρέτο στον τοίχο όπου αναβόσβηνε  από τον φωτορυθμικό - μορς αποσυντονισμό της μετάφρασης του,  '' Κι ολομεμιάς ο ρυθμός της γης γίνεται ίλιγγος, ο χρόνος εξαφανίζεται, η στιγμή στροβιλίζεται, γίνεται αιωνιότητα, το κάθε σημείο -θες έντομο, θες άστρο, θες Ιδέα- γίνεται χορός. Ήταν φυλακή, κι η φυλακή συντρίβεται κι οι φοβερές δυνάμες μέσα λευτερώνουνται και το σημείο δεν υπάρχει πια!.'' που πλέον φαντάζει σαν σκέψη ή ενόραση ή εναγώνια ιδέα ασύλληπτη από τον συγγραφέα.

Όλγα Μοναχού,Πορτρέτο Νίκου Καζαντζάκη, ακουαρέλα

 Στο τέλος του τραπεζιού στέκεται η επιτραπέζια κορνίζα  ακουαρέλας, πορτρέτο του συγγραφέα πρωτότυπη και χρωματιστή.Μπροστά από τον προτζέκτορα ακουμπισμένο στα ηχεία που μεταδίδουν τον παλμό των μορς ακουμπισμένη είναι  η μετουσιωμένηφωτομεταφορά της έγχρωμης ακουαρέλας σε ασπρόμαυρη δέχεται την ανακλαστική αλλά και διαπερατή προβολή στον τοίχο. Όπου εκεί επιτελείτε η μεταρσίωση της ύλης της ακουαρέλας αλλά και της μετάφρασης του κειμένου σε μια ασύναπτη  θολή τρεμοφωτισμένη εικόνα. Σπάει η  μια όραση και παραμορφώνει το αντικείμενο της, η άλλη στην καλύτερη περίπτωση κοιτά το εσωτερικό παλμό του νου του συγγραφέα και εκκολάπτει μια νέα αφάνεια της οντότητας του συγγραφέα. Ότι είναι Καζαντζάκειο το συγκρατούσε πάνω στο χαρτί αλλά και μια αντιθετική δύναμη απαιτούσε να βγάλει προς τα έξω, να γράψει ερριμένος εν τω κόσμο, το μέγα σφάλμα καθ' ευατό: Αναζήτησε αντιθετικά όσο το δυνατόν περισσότερο και ζήσε να γεννήσεις τον εαυτό σου.

 Όλγα Μοναχού ανακλώμενη φωτομεταφορά

Αυτό που ονομάζουμε ποίηση είναι η αναζήτηση μιας φωτιάς, γλώσσες πύρινες που αναδύονται η μια πάνω στην άλλη με μια έντονη ασυνέχεια και φαντασμαγορία της επανάληψης. Ένα αιθέριο ταξίδι προς την ελαφρότητα '' Ο νους του ανθρώπου φαινόμενα μονάχα μπορεί να συλλάβει, ποτέ την ουσία. '' Η ουσία, μας διαφεύγει καθημερινά σαν μια αμετάφραστη πρόταση. Καταφέρνουμε όμως να πίασουμε λέξεις, ήχους, κραυγές και μετάφραση στη μετάφραση να τη μετουσιώσουμε στα μέτρα μας, προσπαθώντας να την καταλάβουμε. Ακόμα και αυτό δεν είναι όμως αρκετό.'' Ο νους βολεύεται, έχει υπομονή, του αρέσει να παίζει, μα η καρδιά αγριεύει, δεν καταδέχεται αυτή να παίξει, πλαντάει και χιμάει να ξεσκίσει το δίχτυ της ανάγκης.''Η ανάγκη σπάει την ύλη, νους και καρδιά ξεχύνονται στον αγώνα της συνειδητότητας και τότε : 

Άννα Καμπουρίδου Σήματα μορς-
 Όλγα Μοναχού ανακλώμενη φωτομεταφορά

''Κι ολομεμιάς ο ρυθμός της γης γίνεται ίλιγγος, ο χρόνος εξαφανίζεται, η στιγμή στροβιλίζεται, γίνεται αιωνιότητα, το κάθε σημείο -θες έντομο, θες άστρο, θες Ιδέα- γίνεται χορός. Ήταν φυλακή, κι η φυλακή συντρίβεται κι οι φοβερές δυνάμες μέσα λευτερώνουνται και το σημείο δεν υπάρχει πια!'' Ο ήχος από τα σήματα μορς, το φως και η σκιά κρύβουν μεταφρασμένα νοήματα δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που εκ πρώτης όψεως δεν είναι κατανοητό.

Πόσα από αυτά που βλέπουμε και ακούμε μας είναι κατανοητά;
Πότε η ουσία συνελήφθη ξέχωρα της ύλης;

Ακόμα και ο άνθρωπος υπόλογος της ύλης είναι. 

Φέρει χαρακτηριστικά που η μνήμη ταυτοποιεί σαν γνωρίσματα.Αναβοσβήνουν πρόσωπα στο φως και στη σκιά προσπαθώντας να κρατήσουν τη μνήμη σε οργασμό.

Ποίοι είναι αυτοί; Άνθρωποι και ονόματα που υπήρξαν.Πρόσωπα που φοράνε μάσκες και συνεχώς τις αλλάζουν.Πολλές φορές αγνοούμε πως κουβαλάμε χιλιάδες χρόνια και ανθρώπους μαζί μας.

''  Η Κραυγή δεν είναι δική σου. Δε μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου. Δεν πεθυμάς εσύ, πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου. 

   Οι νεκροί σου δεν κείτουνται στο χώμα. Γένηκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας. Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους, αναπνές το χνότο τους. Γένηκαν Ιδέες και πάθη, κι ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη. 

   Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα. Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου. 

    Το πρώτο σου χρέος πλαταίνοντας το εγώ σου είναι, στην αστραπόχρονη τούτη στιγμή που περπατάς στη γης, να μπορέσεις να ζήσεις την απέραντη πορεία, την ορατή και την αόρατη, του εαυτού σου.

 Όλγα Μοναχού ανακλώμενη φωτομεταφορά

   Δεν είσαι ένας. Είσαι ένα σώμα στρατού. Μια στιγμή κάτω από τον ήλιο φωτίζεται ένα από τα πρόσωπα σου. Κι ευτύς σβήνει κι ανάβει άλλο, νεώτερο σου, ξοπίσω σου. 

Η επανάληψη, ως διαρκής επαναφορά εικόνων και νοημάτων από το παρελθόν μας, έμμονων εικονοημάτων, εναντίων των οποίων οι τωρινές εφέσεις μας παλεύουν ει μάτην γιατί η νεωτερικότητα λειτούργησε με επινοήσεις συρραμμένων  επαναλήψεων δηλαδή δράσεων εντροπικών και αναστητικών.Η Όλγα Μοναχού σχεδιάζει ένα πορτραίτο του Καζαντζάκη ως επανάληψη της πρωτότυπης φωτογραφίας του Καζαντζάκη να γράφει σε περισυλλογή με πολλά βιβλία γύρω του δημιουργώντας με την ακουαρέλα της μια ανάμνηση. Η ανάμνηση είναι είδος επανάληψης. Το αντικείμενο της ανάμνησης επαναλαμβάνετε προς τα πίσω ενώ η καθαυτό επανάληψη είναι ανάμνηση προς τα μπρος.

Άννα Καμπουρίδου Σήματα μορς- Όλγα Μοναχού ανακλώμενη φωτομεταφορά

Ο Κίγκεγκωρ  ο θεωρητικός της επανάληψης τονίζει ότι η επανάληψη εφόσον είναι δυνατή κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο, ενώ η ανάμνηση τον κάνει δυστυχισμένο. Η Όλγα Μοναχού αναπαράγει, επαναλαμβάνει το πρωτότυπο έργο της σε διαφάνεια ασπρόμαυρη όπως η ντοκουμενταρισμένη φωτογραφία για να επικυρώσει διαλεκτικά την ανάμνηση και την αφιερωματική γιορτή στο πρόσωπο του Καζαντζάκη από το Γυμνάσιο του Αμύνταιου. Η παρατύπωση της είναι μεταμορφωτική και μετουσιωτική από την διαμεσολάβηση του φωτός του προτζεκτορα που ως εννοημένο σφάλμα κινητοποιεί την  επανάληψη και το παιχνίδι. Η ίδια η εκδήλωση είναι η εκπλήρωση των  δεόντων ενώ  επιχειρείται από το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής μια συσσώρευση παρατοποθετήσεων. Η σχολική γιορτή εκφράζει τα όρια της ιστορικής λειτουργίας των υποκειμένων ενώ οι ενέργιες του τρίτου εργαστηρίου εκφράζουν την ρηματική φαντασία ενός παιδιού η ακόμα και ενός καλλιτέχνη σε παλινόρθωση της παιδικής του φαντασίας.''  Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα, το περασμένο, το τωρινό και το μελλούμενο….’’

Μα ο άνθρωπος δεν μπορεί να σηκώσει το σύμπαν με μιας.

Ζητά βοήθεια.

Και τη βοήθεια την κάνει προσευχή.

Γλύκα Διονυσοπούλου

προσευχή

Πάτερ ημών

με γκρέμισες κάτω

βρίσκω στη γλώσσα μου μόνο συντρίμμια

δος ημίν σήμερον

ό,τι μπορώ να χαρώ στο τυφλό μου δωμάτιο

δος ημίν σήμερον

λίγο ψωμί παραπάνω κι ένα σημείο φυγής

σκέπασε γύρω τους τοίχους με σύμβολα

μήπως κοιτώντας τρομάζω λιγότερο

άφες ημίν αμαρτίες που σάπισαν

ρύσαι ημάς από σκέψεις που κάρφωσες

κι έγιναν δαίμονες.

Πάτερ ημών

γέρασα δίπλα σου κι έμεινα βρέφος

τώρα προσεύχομαι μόνο: ελθέτω η έξοδος

τώρα ζητώ: γενηθήτω το θέλημά

Μου.

Γιώργος Δελιόπουλος

Μόλις ορθοποδήσει τραβά ξανά τον ανήφορο λέγοντας πλέον:

Ανέστης Πασιάδης

 

'' ΠΙΣΤΕΥΩ Σ' ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ,

ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ' ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ,

ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ.        

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ' ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ

ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΦΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ

ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.

 ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ

ΤΗΝ ΥΛΗ. ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

 ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ

ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

 "ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ. "ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ, ΚΙ ΑΚΟΥΩ. ΜΕΣΑ

ΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΟΙ ΡΑΤΣΕΣ ΟΛΕΣ ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗΣ,

ΑΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΡΟΜΟ, ΜΕ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ.

 ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΧΥΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΟΥΝ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ

ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ".

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΑΝ, ΣΜΙΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ

ΚΑΙ ΣΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ".

 ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΟΥΝ, ΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ

ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ, ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ:

ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ 

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!''

leaflet art: Ανέστης Πασιάδης,Γλύκα Διονυσοπούλου,
 Γιώργο Δελιόπουλο

Η καταγωγή της σκέψης είναι περισταλτική και ικανοποιεί την επιθυμία να αυτονομηθεί το εγώ περισσότερο από το  εκείνο. Το εκείνο φανερώθηκε σε μεγάλο βαθμό στο δεύτερο ενέργημα του τρίτου εργαστηρίου όπου κάρτες τυπωμένες διανέμονταν στους επισκέπτες. Από την μια μεριά υπήρχαν εικονογραφικές πεμπτουσίες πάνω σε κείμενα προσευχών από την ζωγράφο Γλύκα Διονυσοπούλου σε συνδιασμό με τον ποιητή Γιώργο Δελιόπουλο και η άλλη ο ζωγράφος Ανέστης Πασιάδης σε συνδιασμό με την προσευχή του Καζαντζάκη από την Ασκητική. Η σχέση εικόνας και προσευχών λειτουργούν σαν παρεκκλίσεις και εγκλίσεις. Η Διονυσοπούλου επαναλαμβάνει δυο όμοια πορτρέτα ανθρώπων με έντονη σχεδιαστική λεπτομέρεια που προσπαθούν να ατενίσουν την θέα προς τον θεατή και η παρέκκλιση του Γιώργου Δελιόπουλου οργανώνεται κάτω από την παρακαμπτική ανασύσταση της προσευχής προς τον πατέρα, Πάτερ ημών. Ο  Ανέστης Πασιάδης εικονογραφεί την πεμπτουσία της Αγίας τριάδας ως μια ουσία ενωμένη αλλά τρισυπόστατης και τρισμακάρια όπου τα συμπτώματα παρορμητικής γραφής του Καζαντζάκη να επαναδρομολογήσουν μια κατάφαση για το ισομερισμό της μιας αδιαίρετης ουσίας για το οξύμωρο της ατομικής φαντασίας σε σχέση με την συλλογική χρήση των υπόρρητων κειμένων που θεσμοθετούν και λειτουργούν παρα εκφράζουν.Ο Πασιάδης εντάσσει στο Άγιο τρίγωνο, το περιστέρι σχεδόν σαν αρπακτικό πνεύμα στην κορυφή του τριγώνου. Στο στέρνο του πουλιού ο θεός μετατρέπετε σε μορφή Θεού με σγουρά γένια για να ξετυλιχτούν πιο κάτω σχεδον στην βάση  το χέρι του Αδάμ με το μήλο που εποφθαλμιά το περιστέρι πνεύμα. Η αναζήτηση της αληθινής μοναξιάς εκλείπει όταν οι αναθεωρητές επαναλαμβάνουν τον απόηχο των προγενέστερων και η δημιουργικότητα πηγάζει από την περιοχή που διερευνάται πέραν της αρχής της Απόλαυσης.Το απλήρωτο ή ασυνεχές κείμενο για τους καλλιτέχνες δεν βρίσκεται τόσο σε σημεία του χρόνου όσο σε στιγμές του χώρου όπου η επαναλήψεις ταυτίζονται σαν να μην έχει σχέση η οικονομία της απόλαυσης αλλά η απελευθερωτική σπατάληση της έντασης για το χάσιμο μας στο νου.

Κάθε καλλιτέχνης είναι ένα ον ενεχόμενο σε μια διαλεκτική σχέση(μεταβίβαση, επανάληψη, σφάλμα, επικοινωνία )με έναν ή άλλους καλλιτέχνες κατ τον Χάρολντ Μπλούμ. Η μεταβίβαση, η επανάληψη και το σφάλμα αποτελεί διάρθρωση της μεταρσίωση: απόσπαση της διάνοιας από τη συνηθισμένη της κατάσταση και συγκέντρωσή της προς κάτι υλικό ή άυλο, με συνακόλουθο αίσθημα υπέρβασης της πραγματικότητας.Το τριτο  ενέργημα "Ο Παππούς μου ο Καζαντζάκης "μια βίντεο προβολή φωτογραφιών που αναστρέφει την ειδωλοποίηση του φημισμένου συγγραφέα και αναζητεί την προγονική σοφία ή και ανησυχία σε καθημερινούς συγγενείς φίλους και προγόνους μετουσιώνοντας  εκ νέου ανεπίσημες  μορφές  που μας καθόρισαν με την σκέψη τους σε ανύποπτο χρόνο και χώρο σε προσωπικότητες λαθραγνωσίας.Εμφανίστηκαν σχόλια πάνω στην προγονικότητα από τους: Ανέστης Πασιάδης, Άννα Καμπουρίδου,Γιώργος Δελιόπουλος, Γιώργος Ζώρας, Γλύκα Διονυσοπούλου, Θανάσης Μπαμπάνης, Θέκλα Κατσιάμη, Ίρις Μπουρνάζου, Σοφία Αντωνακάκη, Τάσος Μπουσδούκος

Έχουμε προγόνους; Και αν ναι, ποιοι είναι αυτοί;
Ήχοι, Λέξεις, Εικόνες ασπρόμαυρες και έγχρωμες συνομιλούν με τα κείμενα του Νίκου Καζαντζάκη . Μια ασκητική πορεία γεμάτη χρέη, σκαλοπάτια και σχέσεις που  συμπεριλαμβάνει μέσα της όλο το σύμπαν μέχρι τη σιγή!

Όλο το αισθητικό  ενδιαφέρον συνδέεται με το αντιληπτό, μ' αυτό που είναι πραγματικό ή  που την πραγματικότητα του επιθυμούμε. Όλο το ηθικό ενδιαφέρον συνδέεται μ' αυτό που θα έπρεπε να υπάρχει, αν και δύσκολα θα πραγματοποιηθεί. Ωστόσο, η αισθητική κρίση συνδέεται μόνο με την εικόνα των πραγμάτων, με την εμφάνιση και την μορφή τους, ανεξάρτητα από το αν υποστηρίζονται από μια κατανοητή πραγματικότητα. Γκ Ζίμμερ, Καντ . Μορφές αλληλεπίδρασις ή εκκοινωνισμού που δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα στην καθημερινότητα η οποία απαρτίζεται από μια πληθώρα ποικίλων διασταυρούμενων πλαισίων προτάθηκαν στους οργανωτές της εκδήλωσις όπου δέχτηκαν να αναμείξουν τους αφηγητές μαθητές στο κοινό και ταυτόχρονα να φορέσουν μάσκες με ενσωματωμένο πορτρέτο του Καζαντζάκη.Τις Μάσκες σχεδίασε η ζωγράφος Αντωνία Φλέγγα.



Μετά από παρότρυνση για αποστασιοποίηση από την Αγάπη Ματζιώρη και Ηλία Μπαρκαλή ανοιχτό  υποστηρικτή του ανισοϋψούς έργου του Καζαντζάκη επιτελέστηκαν οι μάσκες   με το ασύμμετρο πορτρέτο αποσυμβολοποιόντας τες. Από τα όποια αισθητικά βήματα που θα οδηγούσαν πέρα από την απλή αποδοχή της απουσίας νοήματος στην συμμετρία των πραγμάτων  θα μπορούσε να κριθεί ότι ο εξευγενισμός και η εξύψωση συνδέουν το ακανόνιστο ενώ το ασύμμετρο με την πιο ανήσυχη αισθητική κρίση. Αυτό αποτέλεσε το τέταρτη διενέργεια από το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας.

Συμμετείχαν οι: Ανέστης Πασιάδης, Άννα Καμπουρίδου, Αντωνία Φλέγγα, Γιώργος Ζώρας, Γλύκα Διονυσοπούλου, Θανάσης Μπαμπάνης, Θέκλα Κατσιάμη, Ίρις Μπουρνάζου, Όλγα Μοναχού, Πηνελόπη Γαΐτη, Σοφία Αντωνακάκη, Τάσος Μπουσδούκος
με βίντεο εγκαταστάσεις, leaflet art, επιτελέσεις, σκιάς εντυπώσεις, φωτογραφικές και ζωγραφικές προβολές

Συντονισμός : Άννα Καμπουρίδου
Τεχνική επιμέλεια: Άγης Ρόμπολας
Αληλεπιδραστής: Χάρης Κοντοσφύρης

Ευχαριστίες στον Διονύση Βλάχο και Στράτο Καβαρνό

Συνεργασία στην εκδήλωση ‘Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957) : «Ο ακροβάτης του χάους»  του Γυμνασίου Αμυνταίου & του Ωδείου Φλώρινας της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας που πραγματοποιήθηκε

στο Πνευματικό Κέντρο Αμυνταίου  την Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 19:15 

Στην εκδήλωση:

1.Προβλήθηκε ολιγόλεπτη ταινία σχετική με τη ζωή και το έργο του μεγάλου κρητικού συγγραφέα και διανοητή, παραγωγή του Μουσείου Καζαντζάκη.

2.Μίλησε η Χριστίνα Αργυροπούλου, Διδάκτωρ Φιλολογίας- συγγραφέας, επίτιμη σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με θέμα: «Το μουσικό στοιχείο (χορός,  τραγούδι, ποίηση,μαντινάδες, μουσικά όργανα) στο έργο του Ν. Καζαντζάκη: Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά.

3. Αναγνώστηκαν αποσπάσματα έργων του Νίκου Καζαντζάκη, μαθητές του Γυμνασίου Αμυνταίου και τραγούδησαν μελοποιημένους στίχους του λογοτέχνη μας, καθηγητές και μαθητές του Γυμνασίου Αμυνταίου και  του παραρτήματος Αμυνταίου του Ωδείου Φλώρινας.

4.Στο χώρο της εκδήλωσης παρουσιάστηκαν εικαστικά  δρώμενα από το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής ΤΕΕΤ της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας.   

Επιπλέον λειτούργησε έκθεση βιβλίων και έκθεση ταμπλό με εργογραφικά στοιχεία για τη ζωή και το έργο του τιμώμενου δημιουργού, παραχωρημένη από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού. 

Δείκτες: Παρουσία του Δημάρχου Αμυνταίου και εκατό παρεβρισκόμενων.

Άννα Καμπουρίδου - Χάρης Κοντοσφύρης Φλώρινα 28/12/2017

Τα Βίντεο της εγκατάστασης 

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Ασκητική, Νίκου Καζαντζάκη , Εκδ. Καζαντζάκη

Harold Bloom, Η αγωνία της επίδρασης, Εκδ. Άγρα

Peter Fuller, Τέχνη και Ψυχανάλυση, Εκδ Νεφέλη

David Flisby,Στιγμιοτυπα νεωτερικότητας,Εκδ Νησίδες

Κώστας Πετρούλης, Αυτόματα, Εκδ. Αντιποδες