Η αμοιβαιότητα του Παρασιτισμού.
Η συνύπαρξη των συνυπαρχόντων .
Υπάρχουν εκτοπλάσματα;
Στην σχέση δύο αλληλοεπηρεαζόμενων που εμφανίζονται
να ασκούν αμοιβαίες παρεισφρήσεις και εξαρτήσεις ο ένας στον άλλο συνεξελίσσονται και συμβιώνουν. Η εξελικτική αλλαγή του ενός μέλους μεταβάλλει και μεταδίδει τις επιλεκτικές δυνάμεις που
επιδρούν στο άλλο. Αναπτύσσουν το
παιχνίδι της προσαρμογής και της αναπροσαρμογής.
Οι συνεξελικτικές σχέσεις απαιτούν
νοήμονες αντιδράσεις και αναπτύσσονται εκεί που η αυτορρύθμιση είναι
κανονιστική ως προς την φυσική και εξελικτική διαδικασία των συμβιόντων. Οι
περισσότερεςσυμβιωτικές αντιδράσεις εμφανίζονται να είναι «κρυφαϊκές». Ένας
συμβιωτής εξελίσσεται μέσα σε ένα άλλον,
κρυφαϊκά σε ανταπόκριση ενός συμβιωτικού περιβάλλοντος ή μιας ακολουθίας συμβιώσεων
σε κάποια πολυτροπικά και πολυμορφικά
περιβάλλοντα. Πολλοί φυτικοί οργανισμοί έχουνπροσαρμοστεί
στην επικονίαση από τα έντομα γιατί η γειτνίαση μεταξύ των οργανισμών αυτών δεν
προϋποθέτει την μετακίνηση τον εναγκαλισμό και την συνουσία.Η επικονίαση είναι
μια αλληλοεπηρεαστική δραστηριότητα στην
οποία οι γενετικές αλλαγές είναι στενά συνδεδεμένες, ως διάχυτη
συνεξέλιξη. Οι «αμοιβαιϊστές» είναι διεκολυντικοί συμβιωτές που διαδρούν σε
κοινά περιβάλλοντα και προσαρμόζουν τα ανταλλασσόμενα με θεαματικές
αναπροσαρμογές και διαμορφώσεις .Πχ η μέλισσα ως αμοιβαιϊστής καθορίζει την χλωρίδα τεραστίων περιοχών του
πλανήτη. Η κρυφαϊκή Βαρρόα είναι ένα συνηθισμένο
παρασιτικό ακάρεο ευρέως διαδεδομένο. Η βαρροϊκή ακαρίαση προκαλείται από το παράσιτο
άκαρι Varroadestructor το οποίο τρέφεται
με την αιμολέμφο (αίμα) μελισσών. Το παθογόνο επηρεάζει τις ενήλικες μέλισσες,
τις προνύμφες και το γόνο. Κατά τη διάρκεια και μετά την επιθετική προσαρμογή
του ακάρεου, οι ενήλικες μέλισσες έχουν συχνά παραμορφωθεί ή τα φτερά τους
έχουν ατροφήσει. Η αποικία έχει συμπτώματα κανιβαλισμού νυμφών ή προνυμφών,
υπάρχουν νεκρές μέλισσες, νεκρές προνύμφες, καθώς και νεκρές μέλισσες με
αναδυόμενη κεφαλή και προεξέχουσα προβοσκίδα. Η βαρρόα είναι μια μείζουσα κατάσταση
για τις μέλισσες, επειδή ο αλλογόνος
οργανισμός έχει την ικανότητα να προσαρμόζει έξυπνα τον κύκλο ζωής του και τη
λειτουργία του σύμφωνα με τη βιολογία και τη δομή της κοινωνίας των μελισσών.
Για παράδειγμα, τα ενήλικα θηλυκά ακάρεα συχνά προσκολλώνται σε κηφήνες. Οι
κηφήνες όταν πετάξουν έξω από την κυψέλη ταξιδεύουν για να εναποθέσουν τα αυγά τους και να επαναπαρασιτήσουν.
Τα παράσιτα όταν εισέρχονται στους πληθυσμούς των ξενιστών, οι οποίοι δεν έχουν
καταφέρει στο μεταξύ να προσαρμόσουν εναντίον τους κατάλληλουςαμυντικούς
μηχανισμούς, εμφανίζονται ασθένειες οι οποίες και αποδεκατίζουν τον πληθυσμό, παραδείγματα όπως οι επιδημίες της ασθένειας των βοειδών στα
οπληφόρα της Αφρικής, η μυξομάτωση στα κουνέλια της Ευρώπης και η καταστροφή
της Αμερικανικής καστανιάς. Στους περισσότερους φυσικούς πληθυσμούς ωστόσο, οι
οποίοι συνυπάρχουν με τα συνηθισμένα παράσιτα και τις ασθένειες, τα αποτελέσματα
του παρασιτισμού είναι απατηλά. Τα σώματα των θυμάτων καταλαμβάνονται τάχιστα
από τους αποικοδομητές των οργανικών συντριμμάτων και τους νεκροφάγους
οργανισμούς, και τα ίχνη της ασθένειας εξαφανίζονται.
Παρασιτική κατάσταση οδηγεί τους διεμπλεκόμενους να συνυπάρχουν, αλλά ο ένας
αντλεί τις διατροφικές του ανάγκες από τον άλλο και σε βάρος του και ο άλλος
από κάποιον άλλο εξωτερικό. Παρασιτισμός είναι η απομύζηση από μεγαλύτερους ξενιστές και αφορά την περίπτωση κατά την
οποία ο αδύνατος ζει μέσα ή από τον
ισχυρό. Τυπικά, τα παράσιτα δεν
φονεύουν τους ξενιστές τους, όπως κάνουν οι θηρευτές, μολονότι ενδεχομένως ο ξενιστής
είτε θα αποβιώσει από δευτερογενή προσβολή, είτε η ανάπτυξή του θα εμποδιστεί,
είτε τέλος, θα εμφανίσει εξαιρετική αδυναμία ή στειρότητα.
Στα παράσιτα συγκαταλέγονται οι ιοί, πολλά βακτήρια, οι μύκητες και μια
σειράαπό ασπόνδυλες ταξονομικές ομάδες άποδα, τριχόποδα, αστερόποδα, θυλόποδα,
ρουλόποδα. Τα παράσιτα επιδεικνύουν μια τεράστια ποικιλότητα στις προσαρμογές
για την εκμετάλλευση του ξενιστή τους. Τα παράσιτα μπορεί να είναι φυτά ή ζώα
και είναι δυνατό να παρασιτούν σε φυτά ή σε ζώα ή και σε αμφότερα. Αυτά μπορεί
να ζουν εκτός του ξενιστού, τα εκτοπαράσιτα, ή μέσα στο σώμα του ξενιστή, τα
ενδοπαράσιτα. Κάποια από αυτά είναι πλήρη παράσιτα, ενώ κάποια άλλα μπορεί να
είναι μερικώς παράσιτα. Τα μερικώς παράσιτα μπορεί ως ώριμα να είναι παρασιτικά
άτομα, αλλά ως λάρβες να διαβιούν ελεύθερα ή και το αντίστροφο.
Τα
εκτοπλάσματα είναι διασπορείς και σέρνονται και επικολλούνται, και
επιπλέουν όπως οι βλεφαριδωτές. Τα εκτοπλάσματα είναι
καταστάσεις με βραχύ χρόνο δημιουργίας. Αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται αναπάντεχα
μέσα σε πλάνητες ξενιστές και έχουν την τάση να επιφέρουν ανουσία σε τυχόν επαναπροσβολή
στους ξενιστές, οι οποίοι θα είναι ακούσια δημιουργικοί μετά από τις αρχικές προσβολές.
Συντελούνται καταστάσεις αστάθμιστες και
ευθείς σε μια τεθλασμένη ευθεία. Ασύμπτωτες διεργασίες ενεργοποιούν την
συνύπαρξη και την οικοδεσποτεία . Οι οικοδεσπότες που φιλοξενούν καταστάσεις ή
και όντα στο φόβο του μεταβατικού άγνωστου ενεργούν συνδυαστικά ώστε να
επιτευχθεί το ποιητικό ξεκοκάλισμα και ροκάνισμα ενός άσωτου βίου σε ξελάφρωμα
άλλων.Τα εκτοπλάσματα συλλέγουν τα απομεινάρια και εκτρέπουν προς ίδιον όφελος.
Σπέρνουν την αταξία, ενσπείροντας την τάξη. Η διαδικασία γίνεται αμέριμνα και
με εμβοή. Ο εσωτερικός θόρυβος του παρασιτευόμενου σώματος ενηχεί στην
χωροδεσποτεία. Κάποιος παράγει παράγωγα, κάποιος τα ρουφάει ,κάποιος τα χαρατσώνει,
κάποιος τα εκμεταλλεύεται, κάποιος τα
αποβάλει , κάποιος παρεμβαίνει , κάποιος τα υποσκελίζει και με αυτή την φασαρία
και τον επίφοβο θόρυβο οι παρασιτούντες θα ξεγραπωθούν. Θα ξετρυπώσουν και θα κλέψουν
στα κλεφτά. Ο κλέψας του κλέψαντος ζει στο οψοφυλάκιο κάποιου άλλου σαν κοινή
ψείρα, ταινία , ιξιά, επίφυτο. Ο
άνθρωπος είναι ψείρα για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ψειριάρης ψειρεύεται την ψώρα του άλλου. Ο
ψωράνθρωπος κυνηγά άλλους ανθρώπους. Τι
ανάγωγοι! Το ένα παράσιτο κυνηγά το άλλο. Το ζήτημα δεν είναι να ζει από
κάποιον αλλά να ζει μέσα σε κάποιον. Τι απάνθρωπη θεώρηση. Τι υποκρισία! Ποιος
μπορεί να κατηγορήσει τα παράσιτα ως παράσιτα. Γιατί δεν θεωρεί κάποιος το ήθος
και το έθος οργανισμών που προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό σε ασπόνδυλα, αρθρόποδα,
έντομα ή φυτά έθιμα φιλοξενίας, τρόπο ευγενούς σίτισης. Η σίτιση δίπλα σε
κάποιον είναι μια πανάρχαια εθιμική συμπεριφορά . Το έμβρυο παρασιτεί στον
οργανισμό που το γονιμοποίησε και για πόσα χρόνια; Είναι οιονεί το ενδιαίτημα
του. Πλάσαμε την ψείρα κατ’ εικόνα μας, πίνει και κερνάει, και όλα τα αψηφάει.
Όποιος παίζει με τον άνθρωπο παίζει το παράσιτο. Τι παιχνίδι είναι αυτό . Είναι
επιτραπέζιο ή επί –πτωμάτων. Οι
ομοτράπεζοι είναι ξενιστές που συντρώγουν με
παράσιτα; Τα κενοτάφια είναι δεξαμενές στραγγισμένες ένας άδειος τάφος ή
μνημείο που ανεγείρεται προς τιμήν ενός ατόμου που τον εξαφάνισαν τα παράσιτα
του; Τι άραγε να συμβαίνει ; η τοξοπλάσμωση είναι παρασιτικό σύστημα φιλοξενίας των ζώων και του ανθρώπου, σε
ολόκληρο τον κόσμο.
Το πρωτόζωο παράσιτο Toxoplasmagondii,
αναπτύσσεται μέσα στο έντερο της γάτας, ως τελικό, αλλά και ενδιάμεσο ξενιστή
του παρασίτου. Στο έντερο παράγεται η άωρη
ωοκύστη του παρασίτου, που αποβάλλεται με τα κόπρανά τους στο εξωτερικό
περιβάλλον.Σε διάστημα 2-4 ημερών στο εξωτερικό περιβάλλον, η άωρη ωοκύστη του
παρασίτου εξελίσσεται σε ώριμη ωοκύστη
και είναι δυνατόν να επιβιώσει για περίπου ένα χρόνο.
Όταν η ώριμη ωοκύστη καταπίνεται, με την τροφή και το νερό, από τον άνθρωπο και
τα ζώα, που αποτελούν ενδιάμεσους ξενιστές του παρασίτου (συμπεριλαμβανομένης
και της γάτας), τότε μέσα στους ιστούς τους, αναπτύσσονται οι «κύστεις» του τοξοπλάσματος, οι οποίες
περικλείουν μεγάλο αριθμό παρασίτων, που επιβιώνουν σε ολόκληρη τη ζωή του
ξενιστή.Αμέσως, τα παράσιτα εισβάλλουν στον βλεννογόνο του εντέρου, εισέρχονται
στην κυκλοφορία του αίματος, εισβάλλουν στα εμπύρηνα κύτταρα του αίματος,
κυρίως στα μονοκύτταρα/ μακροφάγα, πολλαπλασιάζονται (16-32 παράσιτα/κύτταρο)
και καταστρέφουν τα κύτταρα κάθε 12-24 ώρες (παρασιταιμία), για περίπου 8
μήνες. Μετά, εισβάλλουν στα κύτταρα των ιστών (εγκέφαλος, αμφιβληστροειδής χιτώνας,
μυϊκός ιστός κ.α.) και παράγουν «κύστεις», μέσα στις οποίες αναπτύσσονται έως εβδομήντα
χιλιάδες παράσιτα .Τα τροφοζωΐδια, τα μεροζωΐδια, τα βραδυζωΐδια, τα κυστοζωΐδια
είναι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι
διαφορετικών υπηρεσιών φιλοξενίας . Αυτά τα λέει ένας παρασιτολόγος φοβίζοντας και αποσταθεροποιώντας την σχέση μας με τον
φιλοξενούμενο.Το παράσιτο Toxoplasmagondii πολλαπλασιάζεται στα κύτταρα του εντέρου της
γάτας και αποβάλλεται με τα κόπρανά της στο εξωτερικό περιβάλλον συνολικά για 2-20 ημέρες σε ολόκληρη τη ζωή
της. Επίσης, το παράσιτο πολλαπλασιάζεται μέσα στους ιστούς της γάτας,
όπου παραμένει ζωντανό για ολόκληρη τη ζωή της γάτας και προφυλάσσει το ζώο ανοσοποιώντας το ξενοδόχο . Η γάτα- ξενοδόχος
διαδραματίζει βασικότατο ρόλο στην βιολογική εξέλιξη του παρασίτου. Οι άνθρωποι
θεωρούνται θηρευτές αλλά αφού καταβροχθίσουν την σάρκα, ντύνονται με το δέρμα
ότι κάνει κατά ανάλογο τρόπο και το τοξόπλασμα. Κατοικούμε την πανίδα αλλά και
την χλωρίδα παρασιτώντας σε αποξηραμένες φλούδες κυτταρίνης ή πετσιά ζωικής προέλευσης . Ο άνθρωπος δεν
είναι ένα απλό παράσιτο είναι ένας δειπνοθηρευτής, παρασιτευτής, εκτοπλασματικός, ορυμαχτής.
Στα εκτοπλάσματα του ποιητή Μίλτου Σαχτούρη είναι ένας Ισίδωρος
που τον εφώναζαν Μενέλαο, είναι επίσης
κάτι μισό από τη μέση
κι απάνω στο φως, έξω μισό από τη μέση και κάτω στο σκοτάδι κάτω απ’ το φως. Τα
εκτοπλάσματα φέρονται ως αναπλασμοί
όντων . Τα μοτίβα των πληγών τους είναι όμορφα και βίαια ενός μελανιασμένου χρώματος που
γυαλίζεται , ενός ασπριδερού πού
στιλβώνεται, ενός κόκκινου καυτερού που
κατοικείτε αδιάλειπτα από φονιάδες. Τα παράσιτα που συμπεριφέρονται
εκτοπλασματικά γιορτάζουν την συγκατοίκηση ως από-κρέας. Μακριά από το φως του ήλιου,μέσα
στην θαμπάδα του δέρματος το παράσιτο
γύριζε μες στους δρόμους σαν γαϊδούρι που ψάχνει τον αφέντη του. Έπινε νερό καφεκόκκινο
από τις λακκούβες και από τις δυσπεψίες ανέστρεφε τα μάτια καθώς
μεταμορφωνόταν σε πρωτοζωνικό ελκυθρόνιο
για να σκύψει στην πνευμονική αρτηρία. Ενεργοποιώντας τα λευκοκύτταρα και
τα αιμοπετάλια, τα τοιχώματα της αρτηρίας θα παχτώνονταν από τον πολλαπλασιασμό
των λείων μυϊκών κυττάρων και των
ινοβλαστών και θα στένευε ο αυλός από την ανάπτυξη θηλοειδών προεκβολών. Τα
εκτοπλάσματα είναι μια φάλαγγα στρατιωτική ,εν δυο, εν δύο αμάσητα δόντια που
ρουφούν τα αποθέματα και δειπνίζοντας πίνουν και μεθούν. Τα εκτοπλάσματα είναι πουλιά
με σπασμένα φτερά που χάνοντας τα πούπουλα σωριάζονται και συμπεριφέρονται σαν
τυφλοπόντικες σε σκαπταία ύλη.
Αίφνης ο Αριστοτελικός κούκος - ένα πραγματικό πουλί – θα υπενθυμίσει με την παρασιτική συμπεριφορά του πώς διαμορφώνεται η άτυπη σχέση της αμοιβαιότητας στην φύση. Το τέχνασμα του κούκου που καταγράφει ο Σταγειρίτης φιλόσοφος στις μελέτες του «Περί τα ζώα ιστορίαι», συντελείται μέσω των νηπιακών μηνυμάτων που εξαπατούν ανυποψίαστα πουλιά να αναθρέψουν τους νεοσσούς του. Η φωλιά που δεν δημιούργησε, τα αυγά των ξενιστών του που βεβήλωσε, το τραγούδι που έπλασε ,την αδύναμη μητρότητα, την παραινετική πατρότητα, την παρασιτική οικογενιακότητα, την προνόηση της ασιτίας κρυφαϊκά επαίτησε. Το κάλεσμα της φύσης που κάνει τον κούκο ραδιούργο να καλεί την φύση αρώτητα να τον αναπτύξει, να τον περιθάλψει, να τον αυγατίσει, σαν παρένθετη μητέρα να τον θρέψει, να τον φιλοξενήσει, να εξελίξει το είδος του. Η παρασιτική του φύση από το πέλαγος της ατέλειας του , τον πετάει σε χώρα φιλόξενη που δεν τον απομυζάει παρά του παραδίδει την τελειότητά της, τον ολοκληρώνει και τον μεταναστεύει στον κύκλο της ζωής. Το θαύμα της ατελούς φύσης, γίνεται το θαύμα της κοινωνίας κι η παρασιτική αδυναμία μετατρέπεται σε δύναμη που κελαηδάει την ζωή. Κι ενώ το θαύμα συντελείται παρασιτικά μέσω μιας ανταποδοτικής εκμετάλλευσης, η ασυνείδητη ή συνειδητή αμοιβαιότητα επανασυστήνει την ζωή και την δομή της κοινωνίας ολόκληρης. Γίνεται κοινή βουβή γλώσσα, οικεία, γλώσσα ανοχής και αντοχής, δομώντας ενωτικές κυψέλες συνύπαρξης.Ο κοινωνικός παρασιτισμός παροδικός ή μόνιμος, προαιρετικός ή υποχρεωτικός, μέσα σ’ ένα είδος ή μεταξύ τω ειδών επαυξάνει την πιθανότητα επιβίωσής τους, της ανάπτυξης και ετοιμότητας τους. Κι αν η αμοιβαιότητα συνηγορεί περισσότερο σε ανταποδοτική εκμετάλλευση παρά σε συνεργατική προσπάθεια στις κοινωνίες, κι ενώ μπορεί να είναι συμβιωτική ή μη συμβιωτική, ελέγχει και οργανώνει ένα ολόκληρο και πλήρες σχεδιαστικό σύστημα στηριγμένο στον παρασιτισμό.
Ως τέτοιο δομήθηκε τον 19ο αιώνα
στην πρώτη βιομηχανική επανάσταση όταν η
εργατική τάξη με την ανιδιοτελή της προσφορά κατηχήθηκε στην
εργασία και στην εγκράτεια ενώ οι κατηχητές παρασίτησαν
τεμπέλικα αφοδεύοντας καλοπέραση και υπερκατανάλωση . Οι αστοί
κηφήνες εγκατάλειψαν τις
φιλόμοχθες συνήθειες του πρώιμου καπιταλισμού και
παραδόθηκαν στην υπέρμετρη πολυτέλεια, στις συφιλιδικές ασωτίες μιας
μοχθηρής απρεπούς εγκατάλειψης της παραγωγής εργασίας και ιδεών. Ο Paul Lafargue παρατηρεί
και αναλύει στο «δικαίωμα στην τεμπελιά» την παραγωγική διαδικασία και
κατανάλωση που μέσω του παρασιτισμού απομυζεί τον ίδιο τον εαυτό της και
αποτελεί την απαρχή των καπιταλιστικών συστημάτων που πρέπει να επινοήσει
μηχανιστικούς εργάτες – βοηθούς,
απομακρύνοντας ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων από την παραγωγή καθιστώντας τους
ως νέους κηφήνες – παράσιτα – καταναλωτές. Δημιουργείται ένας καινούριος παρασιτικός
ιστός που θρέφεται από την κοινωνία του θεάματος, δυναμώνει και
αποδυναμώνεται, από τα ίδια του τα πλοκάμια.
Πολύ αργότερα στη δεκαετία του ’50
– ’60 η ιδέα της ενιαίας πολεοδομίας και ψυχογεωγραφίας που απασχόλησε τους
καταστασιακούς ήταν νέες κατασκευαστικές δομές σε πόλεις ανάλογα με την
συμπεριφορική και συναισθηματική
επίπτωση του γεωγραφικού περιβάλλοντος. Οι δομές που για τους καταστασιακούς
αναφέρθηκαν ως σφηκοφωλιές λόγω του
περίκλειστου τους που κατήργησαν την έννοια της αμοιβαιότητας της γειτνίασης
που παρήγαγε η κοινωνία του θεάματος, προβλέπονται πλέον ως κατασκευή
καταστάσεων. Η ιδέα των καταστασιακών προοικονόμησε τα δίκτυα των πόλεων που μπορούσαν να
επικοινωνούν μεταξύ τους συνδέοντας απομακρυσμένες περιοχές. Το
έκαναν αρχικά στο Άμστερνταμ, χρησιμοποιώντας walkie-talkie(1960-1970). Υπήρχε
μια ομάδα που πήγε στο ένα μέρος της πόλης και μπορούσαν να επικοινωνήσουν με
ανθρώπους που βρίσκονταν σε μια άλλη περιοχή.
Ερχόμενοι στον
21ο αι. στην
4η βιομηχανική επανάσταση με δυσδιάκριτατα όρια φυσικού –φαντασιακού
σε κατασκευασμένο – εικονικό, και του οργανικού –βιολογικού προκύπτουν ανάλογες
και δυσανάλογες αλλαγές σε κοινωνίες με
υψηλή συνείδηση για την διακινδύνευση
και την αβεβαιότητα. Από το
βιομηχανικό στερεότυπο της πλήρους απασχόλησης
στο ελαστικό σύστημα της
αποκεντρωμένης υποαπασχόλησης η ιδέα της
εργασιακής παρασίτωσης είναι θεσμική. Η
τεχνική νοημοσύνη , η αλγοριθμική πρόβλεψη
, η αυτοματοποίηση, η ρομποτική επίβλεψη επιφέρουν αναπτύγματα
εσωτερικών αρχιτεκτονικών δομών που προάγουν
πολυμορφικούς υποχώρους με συντεταγμένες ημιδομημένων γραφείων για
πρόχειρη χρήση . Η εργασία
παρασιτεί στην οικία .
Ο μετασχηματισμός της οργάνωσης εργασίας και των εργασιακών σχέσεων σε συνάρτηση με το ευρύτερο πλαίσιο της αυτοματοποιημένης οικονομίας και της τεχνητής νοημοσύνης οδηγεί στη δημιουργία νέων τάσεων και μοντέλων στην τυπική ή άτυπη απασχόληση και την κυριαρχία ευέλικτων και προσωρινών μορφών απασχόλησης με την επέκταση των επιπέδων αυτονομίας και την παράλληλη μεταβολή της αλληλεπίδρασης με τους εργαζόμενους. Η παρείσφρηση της καθημερινότητας και η παρασιτική εργασία μέσω ψηφιακής πλατφόρμας η οποία προέκυψε ως αποτέλεσμα της οικονομίας του επιμερισμού της εργασίας για υποχρεωτικές σχέσεις αλληλεξάρτησης και άνισης ανταλλαγής.
Αυτό το είδος παρασίτωσης οργανώνεται όπως
εκείνου του είδους μυρμηγκιών όπου ζουν
στα φουσκωμένα αγκάθια της ακακίας στις οποίες αποκτούν στέγη και από τις
οποίες αντλούν μια ισόρροπη και σχεδόν πλήρη δίαιτα για όλα τα στάδια της
ανάπτυξης τους. Με τη σειρά τους τα μυρμήγκια προστατεύουν τα φυτά από τους
φυτοφάγους οργανισμούς. Με την παραμικρή διαταραχή, τα μυρμήγκια εξέρχονται από
τα καταφύγιά τους, εκπέμπουν αποκρουστικές μυρουδιές και επιτίθενται στον
εισβολέα μέχρις ότου αυτός να
αποχωρήσει. Εν κατακλείδι, ούτε τα μυρμήγκια, ούτε οι
ακακίες μπορούν να
επιβιώσουν χωρίς την παρουσία του άλλου.
Η αλματώδης αύξηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, οι αλλαγές στους όρους εργασίας στον δημόσιο τομέα και η αποδόμηση σε δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων, η αντιγραφή πρακτικών από τον ιδιωτικό τομέα και η αυξανόμενη αλληλεπίδραση του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην παροχή δημοσίων υπηρεσιών είναι μη ανταλλακτικές παρασιτήσεις . Επίσης, απονομιμοποιήθηκε και συρρικνώθηκε η αρχή της μονιμότητας μέσααπό την κατάργηση οργανικών (παρασιτικών) θέσεων, την εργασιακή εφεδρεία και την διαθεσιμότητα, την άρση της «μονιμότητας» στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την αυξανόμενη παρουσία προσωπικού με καθεστώς ιδιωτικού δικαίου στον δημόσιο τομέα(παρασιτία ) συντείνοντας προς την κατεύθυνση της απομείωσης των αρμοδιοτήτων του δημόσιου τομέα και της μείωσης του διακριτού χαρακτήρα των δημοσίων υπηρεσιών από προσφερόμενες υπηρεσίες φορολογικού βάρους σε υπηρεσίες κοστολογημένες και απομυζούσες.
Η αυθαίρετη δόμηση που δημιουργεί χώρους οι οποίοι προσαυξάνουν τα εγκεκριμένα μεγέθη κάλυψης, δόμησης και όγκου της οικοδομικής άδειας είναι μια πολεοδομική νοοτροπία, μια πολιτισμική συνθήκη που σε συνάρτηση με την προβλεπόμενη νομοθεσία οδηγεί πολλούς χρήστες σε αυθαίρετες κατασκευές οπού εκεί στεγάζονται δραστηριότητες ή λειτουργίες διευκόλυνσης. Προσωρινές προσθήκες από πανί, νάιλον ή άλλα ευτελή υλικά, καταλήψεις πεζοδρομίων και τμήματα δημόσιου χώρου, αποτελούν αυθαίρετες δομές και είναι αρχιτεκτονικές προσκολλημένες κατασκευαστικές εξυπηρετήσεις με παρασιτικά χαρακτηριστικά. Οι δικαιοπραξίες που ασκούν εκ των υστέρων οι ιδιοκτήτες αποτελούν καταστάσεις συμβιωτικών αρχιτεκτονικών αναπτυγμάτων. Αποτελεί με ένα τρόπο μια άωρη κατασκευή μια ωοκύστη αρχιτεκτονική, ένα κέλυφος παρασιτισμού όπου ο ξενιστής κρυφαϊκά προσφέρει στο παράσιτο μόνιμη παρείσδυση. Η φωλιά είναι έτοιμη για τον κούκο!
Το παλιό χαμάμ της πόλης των Σκοπιών το Τσιφτέ Χαμάμ του 15 αιώνα είναι διπλό συμμετρικό κτήριο, σύμπλεγμα ανδρικών και γυναικείων λουτρών. Η επιστέγαση των μεγάλων χώρων με τρούλους μονόφθαλμους έδινε εκείνη την εσωστρεφή σπλαχνικότητα στο κτήριο για μια ουσιαστικότερη κάθαρση. Η λουστική κάθαρση τελετουργικά θα οδηγούσε σε καθαριότητα του σώματος με μια σωματική και πνευματική χαλάρωση . Πρώτον η φάση ξεκούρασης και προετοιμασίας, δεύτερον η φάση περάσματος στη ζεστή λούση και προσαρμογή σε ψηλότερες θερμοκρασίες, τρίτον η φάση καθ’ αυτό ζεστής λούσης-καθαρισμού. Η εξαγνιστική φάση με τρεχούμενο νερό οδηγούσε σιγά σιγά σε απολέπιση νεκρών κυττάρων, απόπαρασίτωση και άνοιγμα των πόρων ώστε να διέλθουν έξω από το σώμα όλα εκείνα τα βιοχημικά περιττώματα.
Η λουστρική και καθαρτική περιοχή των αντρών στα αριστερά μετά από μια μεταβατική ενότητα διαρθρωμένη σε αριθμό μικρότερων αιθουσών, που ο καθένας χωριστά καλύπτεται από τρουλίσκους που αρχιτεκτονικά ανορθώνεται πάνω σε οκταγωνική περίμετρο του ημισφαίριου τρούλου, και συγκρατείτε από οκταγωνικά τύμπανα πολυπρισματικών ρόμβων στη ζώνη ελκυσμού. Αυτά μεταφέρουν τις δυνάμεις ελκυσμού του τρούλου στους φέροντες τοίχους.Η εσωτερική πλευρά των κυκλωτικών γωνιόσχημων πρισματικών ρομβοειδών τυμπάνων έχουν ύψος περίπου 2,50 μ. Η μετάβαση από την τετραγωνική κάτοψη στον ημισφαιρικό τρούλο γίνεται ψευδαισθησιακά από τα τεμνόμενα ημιτρίγωνα με ρομβοειδή γενέτειρα ανάμεσα στα οποία έχουν αναπτυχθεί τυφλά διακοσμητικά οξυκόρυφα συστελλόμενα τρίγωνα ίσων διαστάσεων (ύψος, πλάτος) μ’ εκείνες της ζώνης στήριξης . Στο κέντρο των τόξων του τρούλου υπάρχει ένα κυκλικό παράθυρο, φωταγωγός απορρόφησης των δυνάμεων εφελκυσμού και συνάντησης του σύμπαντος τρούλου με τον ουράνιο θόλο . Το οκτάγωνο σε προβολή αποκαλύπτεται εξωτερικά .Εσωτερικά η διακοσμητική μεταλλάσει τα βυζαντινά σφαιρικά τρίγωνα και τους διακοσμητικούς σταλακτίτες των Σελτζούκων σε πρίσμα τριγώνων με δαντελωτή συστοιχία και χάνετε η οκταγωνικότητα. Τα μυώδη τρίγωνα συγκρατούν τον τρούλο.
Ο τεχνικός θόλος ανυψώνετε στερεομετρικά σαν ένας μαστός κατακόρυφος . Ο τρουλωτός μαστός απομυζεί ουσίες του ουρανού ή εξανθρωπίζει τον ουρανό. Η αρχιτεκτονική εισχώρηση του τρούλου, η κατασκευαστική απομίμηση ενός θόλου ως ουρανού στερεωμένου αλλά αιωρούμενου στην στέγη αποτελούν οξυδερκής αποφύσεις ενός αρχιτεκτονικού συνόλου που ταΐζει και ταΐζετε από τον ουρανό. Η παρασίτιση αυτή αποτελεί μια ισχυρή αρχιτεκτονική ταΐστρα και έλκυση φωτός. Το εξατμισμένο νερό του χαμάμ τα χρόνια της λειτουργίας του σε υγρή και αέρια κατάσταση ανηφόριζε γλυκά το τρούλο προς την έξοδο. Το κτήριο τάιζε τον ουρανό με ατμισμένο, ελαφρά νοτισμένο σύννεφο.
Ο χώρος της
γλυπτικής ολότητας του κτηρίου και των εφαρμοσμένων γλυπτικών μελών θα προταθεί
ως γλυπτική παρασίτιση και αρχιτεκτονική προσάρτηση . Η εικονοπλασία του
τρούλου των αντρών μεταπλάθετε σε
θωρακικό σώμα ενός παράσιτου όπου οι αποχυμωτές του θα είναι μαστίγια με προσανατολισμό φωτοτροπικό. Το κορυφαίο άνοιγμα
του τρούλου θα χάσκει τρυπανωτό προς τον ουρανό παρασιτώντας τον αμοιβαία. Το
παράσιτο προσαρμοσμένο στον ενδοαρχιτεκτονικό χώρο των κοιλοτήτων του χαμάμ με
ωοειδή μαστιγοφόρα μορφή προσαρμοσμένο
να αστερώνετε στην οροφή. Ένα παράσιτο ενδυμένο
τον τρούλο θα αποκαλυφθεί εκεί. Τα παρασιτικά πρωτότεχνήματα της οικογένειας Trypanoschimatic είναι
εφελκυστικές δομές, έχουν κλασική
υποπλίθινη οργάνωση με κύρια στερεομετρικά αναπτύγματα που βρίσκονται στους χώρους των κτηρίων
-ξενιστών. Ο πυρήνας είναι περίπου ημισφαιρικός διαμπερής και συνήθως στη μέση του μήκους του σώματος
του παρασίτου. Σε όλη την έκταση του σώματος διακλαδίζεται το μοναδικό μιτοχόνδριο. Μεταξύ του πυρήνα και
των μαστιγίων βρίσκεται μια ραβδοειδής δομή, ο κινητοπλάστης, η θέση του
μιτοχονδριακού DNA.(προβολική στερεωμετρία
στο θάλαμο του τρούλου με ηχοδιαστολέα από το χώρο). Γύρω από τον πυρήνα
και σε όλο το σώμα των Asteroskopia εκτείνεται το ενδοπλασματικό επιχρηστικό
δίκτυο, ενώ το σύμπλεγμα projection εδράζεται πλησίον του σημείου έκφυσης των μαστίγιων.
Στο σημείο αυτό πρόκειται για εγκόλπωση της συρματοτεντωτήριας οκταγωνικής
περιμέτρου και αποτελεί το κύριο σημείο προβολής
και έκκρισης φωτολουσίας. Στη βάση του θολωτού
σώματος πτυχώνεται το βασικό στερεό με επαναλαμβανόμενες δεκαέξι κατευθύνσεις
και τριγωνόκεντρα γραμμωτά νεύρα γεμάτα
θύλακες , απ’ όπου και εκκινεί και το ουράνιο στερέωμα . Παράλληλα
στα μαστίγια υπάρχει μία δομή που βοηθά στην κίνηση του μαστίγιου, η
παραμαστιγιακή
ράβδος σκελετού. Επιπρόσθετα, σε όλο το μήκος των συρματωτεντώσεων του
αρχιτεκτονικού εκτείνεται ένα σύστημα
πολλών κυστιδίων που υποστηρίζεται από μικροσωληνίσκους που το περιβάλλουν. Τα
κυστίδια αυτά προσομοιάζουν σε ουράνια σώματα ως υποθάλαμος ουρανού. Η παρασίτωση
του ουρανού ως ξενιστή είναι μια σπάνια κατάσταση. Αστέρια πάνε και έρχονται,
αστέρια απορροφούνται στον τρούλο, εκλύετε φως, εκπέμπετε νοτισμένος ατμός . Παραμονεύουν πλανήτες, προσδένοντας τις
ακτίνες του Ήλιου εκεί που οι άνθρωποι αποπαρασιτίζονται. Τι παραπλάνηση του
ουρανού είναι αυτή.
Ένα αστεροσκοπείο απομύζησης του ουρανού όπου πολλά αστέρια θα επισκοπηθούν είναι ένα από τα κοσμικά συντελούμενα. Στο τρούλο του θερμού λουτρού του παλιού χαμάμ μετακυλίει ένα παράσιτο όπου σχηματίζετε από τον ίδιο τον τρούλο. Αυτό το παράσιτο του κτιρίου είναι ένα τσιμπούρι του ουρανού. Λειτουργεί ως μια αίωρη κατασκευή μια ωοκύστη αρχιτεκτονική , ένα κέλυφος που προσφέρει ο ξενιστής. Ένα κέλυφος παρασιτισμού όπου ο ξενιστής κρυφαϊκά προσφέρει στο παράσιτο μόνιμη παρείσφρηση .
Ἀστεροσκοπεῖο (Μίλτος Σαχτούρης )
Διαρρῆχτεςτοῦἥλιου
δὲνεἶδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
δὲνἄγγιξαν φλογισμένο στόμα
δὲν ξέρουν τί χρῶμαἔχει ὁ οὐρανὸς
Σὲ σκοτεινὰ δωμάτια κλεισμένοι
δὲν ξέρουν ἂν θὰ πεθάνουν
παραμονεύουν
μὲ μαῦρες μάσκες καὶ βαριὰ τηλεσκόπια
μὲ τ᾿ ἄστρα στὴν τσέπη τους βρωμισμένα μὲ ψίχουλα
μὲ τὶς πέτρες τῶν δειλῶν στὰ χέρια
παραμονεύουν σ᾿ ἄλλους πλανῆτες τὸ φῶς
Νὰ πεθάνουν
Νὰ κριθεῖ κάθε Ἄνοιξη ἀπὸ τὴ χαρά
της
ἀπὸ τὸ χρῶμα του τὸ κάθε λουλούδι
ἀπὸ τὸ χάδι του τὸ κάθε χέρι
ἀπ᾿ τ᾿ ἀνατρίχιασμά του τὸ κάθε φιλὶ
Η εγκατάσταση τελικά αποτέλεσε ένα εναιώρημα όπου κενό και γεμάτο ελκύονταν από αρχιτεκτονικές αρθρώσεις . Κρεμασμένα από ένα δίκτυο διακριτικών συρματόσκοινων (2mm) από δεκαέξι σημεία έλξης . Η κατασκευή προέβλεπε δεκαέξι πόδια – μαστίγια ενώ τοποθετήθηκαν δεκαπέντε . Στο κεντρικό σημείο το σώμα του παράσιτου ήταν ένα καλοσχεδιασμένο πλούσιο εντυπώσεων χιτώνιο λουσμένο από μπλε ουλτραμέρ ουράνιο φως που εκπέμπονταν από ένα φωτοθέτη στο κέντρο του χώρου κατασκευασμένο από πολυμορφικό σπειροειδές ρομβοειδές ανάπτυγμα χαρτιού σαν ένας μικρός λουτήρα φωτός. Το γλυπτικό ανάπτυγμα ήταν κατασκευασμένο από πλαστικές μεμβράνες θερμικά επεξεργασμένες ενισχυμένες με πλέγμα μεταλλικό και σωλήνες pvc. Υποφωτίζονταν εσωτερικά από λαμπτήρες σπινθηροβολώντας σαρκικότητα. Η πολυμεσική σχεδίαση δεν ολοκληρώθηκε αλλά δεν υποστάλει γιατί η πολυαισθητηριακότητα ήταν παρούσα. Μια περφόρμανς εγκαλούσε επισκέπτες και περαστικούς στην εγκατάσταση από τους γύρω δρόμους στο κύριο εκθετικό χώρο του «is not parasite».
Για λογαριασμό των Pulvis Umbra: Χάρης Κοντοσφύρης, Λέα Καββαδία, Ραφαέλα Δεληγιάννη. Φλώρινα 2/3/2023
Νot a parasite, Pulvis Umbra, 2023, επί τόπου εγκατάσταση, ανακυκλωμένες πλαστικές ύλες, ηλεκτρονικό φως
Ομάδα Pulvis Umpra: Μάριος Αντωνιάδης, Κώστας Ζιρίδης, Στέργιος Σαμσάκης, Κώστας Φιλίππου.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Σοφία Αντωνακάκη, Μάριος Αντωνιάδης, Ραφαέλα Δεληγιάννη, Κώστας Ζιρίδης, Λέα Καββαδία, Ζαχαρούλα Καρακωνσταντή, Στέλιος Καράς, Νάσια Καρατσιράκη, Χάρης Κοντοσφύρης, Γεωργία Μανταλιά, Στέργιος Σαμσάκης, Βασίλης Σέντζας, Κώστας Φιλίππου.
Ηλεκτρολόγος: Sitna Sitnovski
Διάπλαση υλικού: : Μάριος Αντωνιάδης, Κώστας Ζιρίδης, Στέλιος Καράς, Στέργιος Σαμσάκης.
Πολυμεσικές εφαρμογές: Σοφία Αντωνακάκη, Γεωργία Μανταλιά, Κώστας Φιλίππου.
Έρευνα υλικού: Ζαχαρούλα Καρακωνσταντή, Χάρης Κοντοσφύρης, Pulvis Umpra
Τεχνική εργοδηγία : Στέλιος Καράς, Χάρης Κοντοσφύρης
Αλληλεπιδραστής : Χάρης Κοντοσφύρης
Περφόρμανς της Νάσια Καρατσιράκη επιτελέστηκε την ημέρα των εγκαινίων ως παρασιτική παρότρυνση στους περαστικούς της παλιάς πόλης των Σκοπίων να παρασιτήσουν στην Πινακοθήκη.
Το έργο παρουσιάστηκε με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ελλάδας στα Σκόπια, την συμβολή του Δήμου Φλώρινας, την εκθεσιακή παρότρυνση της Osten, την εταιρική υποστήριξη των λιγνιτωρυχείων Αχλάδας Φλώρινας, την τεχνική υποστήριξη proaudio Φλώρινας, την υποστηρικτική σύμπραξη του Παύλου Σιάπα και την αλληλέγγυα υποστήριξη του Ομίλου ενεργών νέων Φλώρινας.
Ευχαριστίες εκφράζονται στους: Χρήστο Αγγελόπουλο, Βαλίνα Ρόζα , Κρίστιαν Βελιάνοφ , Αλέξανδρο Βιδούρη, Άκη Βόσδου, Σωτήρη Βόσδου , Ζωή Γαζή , Σάκη Γεωργιάδη, Νίκο Δούμτση, Θοδωρή Ζυρπιάδη, Φίλλιπο Καλαμάρα, Σία Κουτλή, Χρήστο Κωνσταντινίδη, Αικατερίνη Μέλφου, Κωνσταντίνο Μίχο, Χρήστο Όροβα, Βασίλης Παπαγιάννης, Σοφία Παπαδοπούλου, Μιχάλη Πασχαλίδη, Χρήστο Παυλίδη, Κώστα Σαρακίνη , Παύλο Σιάπα, Κώστα Τικφέση, Σοφία Φουδούλη, Sitna Sitnovski.
ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΘΕΣΗ και
ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΒΡΑΒΕΙΩΝ στην
OSTEN BIENNIAL of DRAWING Skopje 2022
Εθνική πινακοθήκη της Βόρειας Μακεδονίας – CIFTE HAMMAM(Τσιφτέ Χαμάμ).
Εγκαίνια: 22 Φεβρουαρίου 2023 , 19.00 μ.μ.
Διάρκεια: 22/2/2023 – 5/3/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου