Όλοι οι δείκτες της οικονομικής και κοινωνικής ζωής μαρτυρούν την ύπαρξη ανισοτήτων ανάμεσα στους ανθρώπους και τα φύλα που τους ταυτοποιούν. Επομένως το προτεινόμενο πλαίσιο πολιτικής, δράσεων και πρωτοβουλιών πρέπει να βασίζεται στην διάχυση της οπτικής του φύλου και ταυτόχρονα στη λήψη θετικών μέτρων υπέρ των Θηλυκών Ανθρώπων για να περάσουμε από τη νομική (de jure) στην πραγματική (de facto) ισότητα των φύλων. Έτσι και η εικαστική ομάδα “Pointless” με μέλη την Τζίνα Τσιτσέση, Κατερίνα Μελισσαροπούλου, τον Χάρη Κοντοσφύρη, Κώστα Φιλίππου, Παναγιώτη Αντωνίου και Λευτέρη Ιωάννου, με το έργο “Sensorial Entrapment” διερεύνησαν και πρότειναν ένα διαδραστικό εικαστικό έργο διάδρασης όπου ο θεατής εισέρχεται οικειοθελώς , αβίαστα και βεβιασμένα στον χώρο της μήτρα της εγκατάστασης, τον "οργανισμό". Το έργο αποτελεί μια έκκληση ανάληψη δράσης για την προστασία από τη σεξουαλική και έμφυλη βία οδηγώντας το επισκέπτη σε μια συνειδητοποίηση υποχρέωσης λογοδοσίας και εμπλοκής του για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας .
Το Youth Makerspace Larnaka σε συνεργασία με το Media What, οργάνωσαν ένα ανοιχτό κάλεσμα φιλοξενίας καλλιτεχνών “Making Womanhood”. Επιλέχθηκε η ομάδα “Pointless” με μέλη την Τζίνα Τσιτσέση, Κατερίνα Μελισσαροπούλου, τον Χάρη Κοντοσφύρη, Κώστα Φιλίππου, Παναγιώτη Αντωνίου και Λευτέρη Ιωάννου, με το έργο “Sensorial Entrapment” όπου εκτέθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2021 στο «Σπίτι του Έπαρχου» στην Λάρνακα.
https://www.instagram.com/p/
1. Περιγραφή ιδέας στη θεματική “Making Womanhood”
Ο σκοπός της ιδέας μας ήτανε, μέσω της τέχνης συνδυάζοντας την τεχνολογία, να ευαισθητοποιήσουμε το κοινό σχολιάζοντας την θέση του σε σχέση με τα ζητήματα που επηρεάζουν την ταυτότητα της γυναίκας στην σημερινή κοινωνία. Αυτή η προσέγγιση υλοποιείται με την διάδραση του θεατή στον χώρο που προτείνεται ως ‘οργανισμός’. Η διαδικασία της γονιμοποίησης παρουσιάζεται έμμεσα και συμπληρώνεται με την παρουσία του θεατή στον χώρο, ταυτόχρονα στοχοποιείται το αντίκτυπο της διάθεσης της κοινωνίας γύρω από το πλαίσιο της γονιμότητας, της σεξουαλικής δραστηριότητας/επιθυμίας ώστε να δημιουργεί ένα αντιφατικό κλίμα που συνδέεται άρρηκτα με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις που περιβάλλουν το γυναικείο φύλο.
Η οροφή του δωματίου ήταν καλυμμένη από μπαλόνια που αιωρούνται τα οποία φιλοξενούσαν στο εσωτερικό τους διάφορα είδη φυτικών σπόρων και μεταμόρφωσαν τον χώρο σε τράχηλο. Με την είσοδο του θεατή στον χώρο τα μπαλόνια πάλλονται με διαφορετικές εντάσεις δονήσεων κάθε φορά, έτσι η συνολική κατασκευή παράγει ήχο. Αυτό επιτεύχθηκε με τη χρήση διαφόρων ενεργοποιητών (actuators) τοποθετημένους στην οροφή, οι οποίοι ήταν συνδεδεμένοι με ένα μικροεπεξεργαστή ( arduino, ESP32) ο οποίος λαμβάνε δεδομένα σε πραγματικό χρόνο μέσω αισθητήρων κίνησης. Ο φωτισμός ήταν χαμηλός και προέρχονταν μέσα από τα μπαλόνια (το φως που προερχόταν από την είσοδο περιορίστηκε με την τοποθέτηση μιας κουρτίνας ανοιχτού χρώματος). Στον τοίχο έναντι της εισόδου προβάλλονταν ένα animation που αφορά την διαδικασία ανάλυσης και ανάπτυξης δεδομένων που συμβαίνει στον εγκέφαλο, μια διαδικασία που εξωτερικεύει την εσωτερική δυναμική. Προσαρμόζοντας τον βιντεοπροβολέα κατάλληλα, η προβολή επεκτάθηκε και στον διπλανό τοίχο αφού η γωνία του χρησιμοποιήθηκε για να χωριστεί η προβολή σε δύο σκέλη. Η διάρκεια της προβολής ήταν 47 δευτερόλεπτα ανά τακτικά χρονικά διαστήματα (2-4 λεπτά).
Η πρόταση συνδέθηκε με την θεματική ‘Making Womanhood’ αφού μέσω της διάδρασης δημιούργησε μία κατασκευή που ενσωμάτωσε το κοινωνικό πλαίσιο για να σχολιάσει την παθητική θέση που διατηρεί απέναντι στα καθημερινά γεγονότα που επηρεάζουν την γυναίκα της Κύπρου και την λειτουργικότητά της σε δημόσιο και προσωπικό επίπεδο.
Χρησιμοποιήσαμε την αίθουσα 2 ( Present It! ) για την υλοποίηση του έργου.
2. Αναμενόμενα αποτελέσματα και κοινωνική / τεχνολογική επίδραση της δραστηριότητας.
Το αντίκτυπο που αναμέναμε να έχει το έργο μας ήταν να αναδειχθεί η σχέση νου και σώματος-πολιτισμού και ανθρώπου με κεντρικό άξονα την γυναίκα. Η τεχνολογία συνέβαλε ώστε το έργο μετατράπηκε σε μια ζωντανή επιτέλεση, η αντίληψη αμφισβητήθηκε και διαπραγματεύτηκε η κοινωνική ταυτότητα με στόχο να εννοηθεί το γεγονός ότι μία οντότητα επηρεάζει και επηρεάζεται εφόσον αλληλεπιδρά.
Η πολυμεσική εξοικείωση επηρεάσε άμεσα την κοινωνική επίδραση αφού η εγκατάσταση που προτάθηκε δίνει έναν συμμετοχικό ρόλο στον θεατή και είχε ως στόχο να προκαλέσει την ενσυναίσθηση μέσω της αλληλεπίδρασης. Η είσοδος του θεατή στην αίθουσα υπονοούσε την είσοδο-εισβολή του στον γυναικείο οργανισμό. Ο συνδυασμός σύγχρονων τεχνολογικών μέσων, αισθητήρων κίνησης και μηχανικών μέσων που προκαλούσαν την κίνηση των μπαλονιών, συμβολίζει την μετάβαση από την μηχανική λειτουργία της κοινωνίας στην ψηφιακή. Στην εποχή της μηχανικής λειτουργίας της κοινωνίας οι διαφορές ήταν ιδιαίτερα ταξικές και η πληροφορία μεταδίδεται σχετικά αργά, άρα και η θέση της γυναίκας σχετιζόταν με αυτόν τον τρόπο. Στην νεωτερική εποχή (στην ψηφιακή) και ιδιαίτερα στην σημερινή Κύπρο “των κοινωνικών δικτύων”, τα τεκμήρια, οι αποδείξεις και η επικοινωνία είναι άμεση, κάτι που υποδεικνύει και την πολύ γρήγορη μετάβαση της θέσης της γυναίκας. Συνεπώς τονίζει την σπουδαιότητα της ύπαρξης διαλόγου γύρω από το ζήτημα της ψυχολογικής κακοποίησης που ευνοείται από τις προσωπικές σωματικές επιλογές ή δραστηριότητες της γυναίκας.
Με την εκπόνηση του έργου προτείναμε πιθανή συνεργασία με φορείς που ασχολούνται με την ισότητα του φύλου και την θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Παρακάτω παρατίθενται οι ηλεκτρονικοί σύνδεσμοι:
https://www.xen.gr / https://www.aequitas-humanrights.org/el/
3. Τελική Παρουσίαση
Τίτλος έργου: Sensorial Entrapment : Το έργο ήταν μία διαδραστική εγκατάσταση με προβολή βίντεο. Στους δύο τοίχους του χώρου έγινε η προβολή ενός βίντεο. Με την είσοδο του θεατή ο χώρος διαδρούσε μαζί του. Η παρουσίαση απευθύνθηκε σε κοινό όλων των ηλικιών.
Διάρκεια παρουσίασης: Προβολή animation: 50 δευτερόλεπτα
Β.Περιγραφή μελών
Η Κατερίνα Μελισσαροπούλου είναι προπτυχιακή καλλιτέχνης στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2000 στην Πάτρα και μεγάλωσε στην Κόρινθο, ζει και εργάζεται στην φλώρινα. Ασχολείται με τον εθελοντισμό όπως στην περιβαλλοντική οργάνωση του Αρκτούρου. Ασχολείται με την ζωγραφική και την βιντεοτέχνη εμπνευσμένη από το επιστημονικό πεδίο της νευροεπιστήμης και έχει επιλέξει εμβάθυνση στην χαρακτική.
Το 2021 συμμετείχε στο Balkan Art Festival, και στην έκθεση «Ελληνίδες Ηρωίδες» που οργάνωσε το τσεχικό Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βοημίας, σχολή Art and Design of Ladislav Sutnar και με την εκθετική εικαστικότητα του σώματος (photo workshops, εικαστικά workshop)
Ο Κώστας Φιλίππου γεννήθηκε το 1997 στην Λάρνακα της Κύπρου. Στο παρόν στάδιο είναι προπτυχιακός καλλιτέχνης στο Τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στην Φλώρινα. Είναι στο τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής με εμβάθυνση στις ψηφιακές τέχνες. Ασχολείται με την βιντεοτέχνη και συγκεκριμένα με το 3D animation με θεματολογίες εμπνευσμένες κυρίως από διεπιστημονικά πεδία. Τον Μάρτιο του 2021 είχε λάβει μέρος στο Platform Project Net 2021 μαζί με την ομάδα των ΕΝΦΛΩ με το έργο «Σύναξη αναγγελλόντων-αντήχηση σε πηγάδι» καθώς επίσης και στο Athens Platform Project Net 2021 με το έργο «Unimasking» τον Μάιο του 2021. Επιπλέον εξέθεσε το έργο του «Master of voidality» στο Audiovisual Festival 2021 και θα στο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Έδεσσας. Επίσης έχει λάβει μέρος στο Athens Animfest 2021 δημιουργώντας την μουσική για το animation του Μιχάλη Δαμαλά «Hens and Roosters».
Ο Λευτέρης Ιωάννου έλαβε το πτυχίο του στην Πληροφορική από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, HB, το 2020. Αυτή τη στιγμή, είναι διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων, η χρήση της επιστήμης της πληροφορικής στην δημιουργία τέχνης, τη μεταφορά καλλιτεχνικής τεχνοτροπίας και η επαυξημένη πραγματικότητα.
Η Τζίνα Τσιτσέρη είναι προπτυχιακή καλλιτέχνης του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Ζει και εργάζεται στη Σέρρες και στην Φλώρινα. Ασχολείται με την ζωγραφική και την ψηφιακή τέχνη, με έμφαση στην φωτογραφία, το video art (audiovisuals) και performance on camera. Έχει συμμετάσχει με έργα της στο Paint the Lyric Festival 2020, το 14th Audio Visual Arts Festival 2021 του Ιονίου Πανεπιστημίου, την έκθεση του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Κοζάνης 2020, με ομαδικό έργο από την ομάδα EN FLO στο PLATFORMS festival 2021 και με ομαδικό έργο στο Balkan Art Festival 2021. Έχει πάρει μέρος στο Prespes International Conference 2019, Walking Art, Walking Bodies, Walking Practices.
Ο Χάρης Κοντοσφύρης είναι εικαστικός. Ερευνά τις σχέσεις που γεννά η αλληλεπιδραστική λειτουργία του έργου τέχνης. Περιγράφει και σκηνοθετεί φαινόμενα αποκοπής σε εικαστικές εγκαταστάσεις, με γλυπτικά και ζωγραφικά αναπτύγματα. Απευθύνεται σε όλες τις αισθήσεις, χρησιμοποιώντας το απροσδόκητο υλικό του τσιμέντου, προτείνοντάς το «απόαισθητικοποιημένο». Η ανάπτυξη των εικαστικών και διανοητικών πρακτικών του προσβλέπει σε μια οριζόντια αποδυναμωμένη σχέση, μεταξύ ανθρωπίνων και εμπράγματων συνθηκών στην καθημερινή ζωή, με το γίγνεσθαι στον κόσμο. Ασκεί το λειτούργημα του πανεπιστημιακού δασκάλου, στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Συναρμόζει πλαίσια εξωστρέφειας και αντήχησης δημιουργικών στιγμιότυπων της τέχνης. Προτείνει ζώνες επαφής, όπου καθετί που αναδύεται δεν έχει υποχρεωτικά διάρκεια και μπορεί να είναι κατάλοιπο από χρονοβόρες παρακολουθήσεις και αναμονές ψαρέματος ποιητικών στιγμών. Συντονίζει το τρίτο εργαστήριο ζωγραφικής του Τμήματος (εικαστικό εργαστήριο ζωγραφικής Τ.Ε.Ε.Τ., Π.Δ.Μ), ως ένα υπερτοπικό εργαστήριο εν εγρηγόρσει, μια δράση που θεωρεί την ιστορία, την τέχνη και το λόγο ως ασταθείς παράγοντες του θεωρήματος του Nietzsche: «η αισθητική είναι εφαρμοσμένη φυσιολογία». Ζει και εργάζεται στη Φλώρινα. Έχει πραγματοποιήσει δεκαοχτώ ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στην 26η Μπιενάλε του Σάο Πάολο (Επιμέλεια Ειρήνη Σαββανή ) (2004), στην 2η Μπιενάλε του Πεκίνου (2006), 6η Shenzhen International Sculpture Exhibition, He Xiangning Art Museum, στη Shenzhen, Κίνα (επιμελητής: Feng Boyi) (2007), στη 2η Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης (2009) Osten Biennial στα Σκόπια και την Οχρίδα, Βόρεια Μακεδονία (2017-2019, 2020). Εκθέτει στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη, στον Τεχνοχώρο, στη Γκαλερί Cheap-art στην Αθήνα, στη Γκαλερί Λόλα Νικολάου στη Θεσσαλονίκη, στη Γκαλερί 512 στη Πτολεμαΐδα και στη Balkan Art Gallery στη Ξάνθη. Το 2009, εξέδωσε το βιβλίο του Έσοπτρο+ από τις εκδόσεις futura, για τον πολιτιστικό οργανισμό Osten στα Σκόπια, Βόρεια Μακεδονία. (Καθηγητής πρώτης βαθμίδας, υπό διορισμό στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας) Τελευταία ατομική Παρουσίαση 8/3- 7/4/2018 «Φόρμες σε Μαύρο», Γκαλερί Λόλα Νικολάου, Θεσσαλονίκη, συνεργατική έκθεση του Mice Jankulovski και του Χάρη Κοντοσφύρη
Οι συνέργειες: Κατερίνα Μελισσαροπούλου: Συνδιαμόρφωση της ιδέας, δημιουργία animation, έρευνα, συγγραφή κειμένου, συνεπιμέλεια κειμένου, επιμέλεια εγκατάστασης . Κώστας Φιλίππου: Δημιουργός τρισδιάστατου μοντέλου (3D modeling), δημιουργία πρωτοτύπου, συνδιαμόρφωση της ιδέας, συνεπιμέλεια κειμένου,επιμέλεια εγκατάστασης . Λευτέρης Ιωάννου: Τεχνική/Τεχνολογική υποστήριξη (software), συνδιαμόρφωση της ιδέας, συνεπιμέλεια κειμένου,επιμέλεια εγκατάστασης. Τζίνα Τσιτσέρη: Συνδιαμόρφωση της ιδέας, συνεπιμέλεια κειμένου. Χάρης Κοντοσφύρης: Συνδιαμόρφωση της ιδέας, συνεπιμέλεια κειμένου, αλληλεπίδραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου