Παιδαγωγική της απώλειας και του θανάτου

Παιδαγωγική της απώλειας και του θανάτου 

Μοριοδοτούμενο Επιμορφωτικό Πρόγραμμα 300 ωρών 

Πώς θα διαχειριστώ την αρρώστια, των απώλεια και τον (απροσδόκητο) θάνατο στη καθημερινή μου ζωή και στο σχολείο Πρόγραμμα Μουσειακής Μάθησης και Εμπειρίας από το ΚΕ.Μ.Ε.Ι.Ε.Δ.Ε./ Μουσείο της Εκπαίδευσης (XENISEUM). Πιστοποίηση Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ. του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ

Το Πρόγραμμα απευθύνεται σε ανθρώπους που καλούνται να διαχειριστούν με παιδαγωγικό τρόπο την αρρώστια, την απώλεια και το θάνατο στον χώρο εργασίας τους και στη ζωή τους. Σε αυτό το πλαίσιο δίνεται η δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς (αδιόριστους ή μη) να αποκτήσουν επιπλέον δεξιότητες στα θέματα αυτά, αλλά και σε επαγγελματίες που ασχολούνται με την αρρώστια, την απώλεια και το θάνατο, ώστε να διευρύνουν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους και να είναι χρήσιμοι και αποτελεσματικοί στην εργασίας τους (π.χ. νοσηλευτές, άνθρωποι που εργάζονται σε δήμους ή περιφέρειες, σε δομές και ιδρύματα, όπως ορφανοτροφεία, γηροκομεία, χώρους απεξάρτησης, και σε γραφεία τελετών).

Η παιδαγωγική της απώλειας και του θανάτου (θαναταγωγική/ thanatopedagogy) στοχεύει στο να προάγει τη θετική συναισθηματική ανάπτυξη και την ικανότητα αντιμετώπισης δύσκολων/οδυνηρών πλευρών της ανθρώπινης ζωής σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο μέσα από βιωματικές εκπαιδευτικές/ μουσειοπαιδαγωγικές δραστηριότητες. Ειδικότερα επιδιώκει:

- Την «άρση» του ταμπού του θανάτου, ώστε τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικες, να προετοιμάζονται για την πραγματική εμπειρία ενός αποχωρισμού

- Τη συνειδητοποίηση του θανάτου με τρόπο που να δίνεται περαιτέρω νόημα και αξία στη ζωή

- Τη διασύνδεση της απώλειας και του θανάτου με τη συνέχιση της σχέσης με αυτόν/αυτήν/αυτό που έφυγε, χάθηκε ή πέθανε

- Την αντιμετώπιση του πένθους στο πλαίσιο των διαπροσωπικών σχέσεων

- Τη σύγκριση διαφορετικών τρόπων βιώματος και έκφρασης του πένθους μεταξύ των πολιτισμών και την υπεράσπιση της διαφορετικότητας στον τρόπο έκφρασης του πένθους

- Τη συνειδητοποίηση της θνητότητας ως στοιχείου της καθημερινότητας

- Τη διαχείριση του άγχους και του φόβου του θανάτου και την απόκτηση αυτοπεποίθησης στην επαφή μας με άτομα που πρόκειται να πεθάνουν (ανθρωπομέριμνα)

- Την ενσωμάτωση της έννοιας του θανάτου και της απώλειας στο Αναλυτικό Πρόγραμμα των μαθημάτων και στη σχολική ζωή

-Τον αναστοχασμό σε ηθικά και κοινωνικά ζητήματα, όπως η επιμήκυνση της ανθρώπινης ζωής, η δωρεά οργάνων, η ιδιοκτησία- ιδιωτικότητα του ανθρώπινου σώματός, κ.ά..

- Την αγωγή στο νοσοκομείο και το νεκροταφείο στο πλαίσιο της άτυπης μάθησης

- Την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων από επαγγελματίες που διαχειρίζονται την αρρώστια, την απώλεια και το θάνατο στο εργασιακό τους περιβάλλον


Θεματικές

• Εξοικείωση με την αρρώστια, τις πανδημίες και τον αναπάντεχο θάνατο

• Θαναταγωγή στο σχολείο: συνειδητοποίηση θνητότητας - ανάπτυξη ψυχικής ανθεκτικότητας

• Εξοικείωση με νοσοκομεία-Συμφιλίωση με νεκροταφεία

• Απώλεια σημαντικών αντικειμένων ή σχέσεων και μεταβάσεις στη ζωή μας

• Διαχείριση του πένθους και του αποχωρισμού

• Γηρατειά, επιμήκυνση ζωής και δωρεά οργάνων. Επιστημονικά, ηθικά και κοινωνικά ζητήματα

• Ο τραυματικός θάνατος στην ιστορία/ μικροϊστορία

• Μουσείο και θάνατος (πώς τα μουσεία μέσα από τα εκθέματά τους μιλούν για την απώλεια και το θάνατο και δίνουν νέο νόημα στη ζωή και τα πράγματα)

• Τεχνολογία θανάτου (deathtech) και δημιουργικότητα

• Η τέχνη ως εμπειρία συμφιλίωσης με τη διαδικασία με το γεγονός του θανάτου

• Διαχείριση με παιδαγωγικό τρόπο της αρρώστιας, της απώλειας και του θανάτου σε χώρους εργασίας

• Διαβάτες συνόρων: ο ξεριζωμός, ο αποχωρισμός, η απώλεια

• Κοινωνική διάσταση του πένθους, επετειακοί και συμβολικοί θάνατοι, ο θάνατος ως θέμα ταμπού

• Τρομοκρατία θανάτου και άσκηση εξουσίας: ο θάνατος ως τρόπος ελέγχου των μαζών


Επιστημονικά πεδία

- Μουσειοπαιδαγωγική/ Παιδαγωγική

- Κοινωνιολογία

- Ψυχολογία

- Ιστορία

- Ιατρική-Γεροντολογία

- Πολιτισμικές Σπουδές

- Τέχνη

- Νέες τεχνολογίες

παιδαγωγική-της-απώλειας-και-του-θανάτου