Τοπία στο χρώμα του φωτός, της Κατερίνας Καρούλια

                                                            "Αναδρομή 2010-2020"

Στο  Μουσείο Τεχνών του Αρχείου Ιστορίας και Τέχνης Κοζάνης, το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου έγιναν τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης των τελευταίων δέκα χρόνων του εικαστικού και διδάσκοντα στο ΤΕΕΤ της Σχολής Καλών Τεχνών  Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Σωτήρη Λιούκρα.

Ο Σωτήρης Λιούκρας γεννήθηκε και ζει στην Φλώρινα. Η πόλη της Φλώρινας ζει στην σκιά του ορεινού όγκου του Βαρνούντα,. Μέσα σε μία χαράδρα, στερείται το περισσότερο χρονικό διάστημα το φως. Εάν, συμβεί στην αρχή του Χειμώνα να πέσει το σινιάκι, το φαινόμενο της καθολικής ομίχλης, μέχρι σχεδόν το Αμύνταιο, θα σηκωθεί όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι της Φλώρινας αρχές Άνοιξης. Ίσως γι’ αυτό τον λόγο αναζητούν το φως σε όλες τις εκφάνσεις του. Ίσως γι’ αυτό τον λόγο και ο Σωτήρης Λιούκρας σε μια αέναη εξελικτική πορεία θέτει πρωταγωνιστή των έργων του το φως και ερευνά τις ειρημένες σκιές που ευεργετήθηκαν από αυτό. Με εμμονή θα έλεγα, μελετά το φως και τον τρόπο διάχυσης του σε τόπους εσωτερικούς, αλλά πάντα σε σχέση με το τι συμβαίνει έξω.

. Το φως, ανάλογα με την ώρα πρόσπτωσης της σκιάς, αλλάζει έντεχνα,  καθώς το πινέλο του Σωτήρη Λιούκρα ασκεί εξουσία και επανασχεδιάζει τον κόσμο. Στήνει σκηνικά για τις καθημερινές προσωπικές παραστάσεις του και ρίχνει επάνω τον δυνατό προβολέα με το φως. Φως με απεύθυνση και προορισμό εμάς ως προσλήπτες.

Στα περισσότερα έργα του που παρουσιάζονται στους δύο ορόφους του Μουσείου Τεχνών Κοζάνης, εκτός από την σειρά με τους λουόμενους  δημιουργεί τοπία ενδεδυμένα με τονικές διαβαθμίσεις .Κοινωνεί ιδιωτικούς χώρους ως εσωτερικά τοπία, αλλά και δημόσιους χώρους ως εξωτερικά τοπία και φανερώνει τα μυστικά του. Φιλιώνει τον κενό χώρο με τον άνθρωπο και το αντίθετο. Η ανθρώπινη παρουσία σε σουρεαλιστικές συνθήκες, σέρνεται από το σκοτάδι στο φως και γίνεται όχημα για να ψιθυρίσει στον υποψιασμένο προσλήπτη  τα όνειρα και τις επιθυμίες του, τις σκέψεις και τα συναισθήματα του.  Προτείνει την προοπτική πουλιού, όπως λέμε στην Αρχιτεκτονική, Ο παρατηρητής του πάντα στη θέση πουλιού ακολουθεί συχνά εσωτερικές διαδρομές σε υποκειμενικές αφηγήσεις. Φανερώνει την επιρροή από τον δάσκαλο του Γιάννη Μόραλη και ανοίγει ανοικτό διάλογο με την Αρχιτεκτονική σχεδιάζοντας με την αυστηρότητα γραμμικού σχεδίου. Βλέπουμε τοπία αστικής νύχτας συχνά παγωμένα της ιδιαίτερης πατρίδας του καλλιτέχνη, χωρίς όμως τοπωνύμια, ανοιχτά σε ερμηνείες .και ταυτίσεις. 

Στην ενότητα με τους λουόμενους δουλεύει σαν Αγιογράφος. Ξεκινάει με σκούρους προπλασμούς και προσθέτει στο τέλος το φως σαν λύτρωση.

Ως «κυνηγούς φαντασμάτων» μας ταξιδεύει άλλοτε στην «αόρατη πόλη» και άλλοτε στο «εργαστήρι του Καλλιτέχνη».

 Εσωτερικός χώρος ή εσωτερικό τοπίο απέναντι στον κόσμο και τον εαυτό μας στην διαχείριση της καθημερινότητας. Βιωματικός χώρος ή βιωματική κατάσταση με συναισθηματικές και νοητικές επενδύσεις; Όμορφο το συναίσθημα ερμηνείας ή δυσάρεστο; Μελαγχολικό ή χαρούμενο; Ερωτήσεις με υποκειμενικές απαντήσεις και πάλι. Μη ξεχνάμε όμως πως ότι δεν είναι ταυτόχρονα όμορφο και άσχημο είναι απλά βαρετό! Ο θεατής ανάλογα με τις χωρικές εμπειρίες και το κοσμοείδωλο του επεξεργάζεται ομοιότητες και διαφορές, απλοποιεί καταστάσεις  ανάλογα με τον τρόπο που αποδίδει νόημα στον κόσμο μας προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις και τρόπους και αποδίδει την δική του ερμηνεία  για το έργο του καλλιτέχνη. Όμως όσοι οι θεατές τόσες και οι ερμηνείες. Ακόμα όμως, υπό διαφορετικές συνθήκες σε μια δεύτερη επαφή με το έργο, ο ίδιος θεατής αποδίδει διαφορετική ερμηνεία.  Καλές ερμηνείες. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 14 Μαρτίου 2020.