Για τον Γιόζεφ Μπόυς τα ready made είναι βυθισμένα στην απόλυτη σιωπή,
αφού δεν αποτελούν ίχνη συλλογικής μνήμης, παρά μονάχα βιομηχανικά προϊόντα που
ο Μαρσέλ Ντυσάν προσπάθησε να χειραφετήσει. Κατ’ αυτή την έννοια θεωρώ ότι αυτά
τα αντικείμενα καθώς και το όποια ευρεθέντα από τη διαδικασία object trouve αποτελούν
έναν οριστικό γλωσσικό αποκλεισμό ή καλύτερα ένας ορισμός με την έννοια της
απόρριψης ενός θεμελιώδους σημαίνοντος βγαλμένο από το βάθη του συμβολιστικού
πεδίου του ανθρώπου.
Είναι μια αποτύπωση ενός στοιχείου αποθημένο στη μνήμη,
ατομικού ή πιο συλλογικού, βιωματικού ή μη.
Η αρνητική-στείρα σιωπή των ready made που
κάποτε στο βιβλίο της τέχνης έγραψε ιστορική πρωτοπορία, με καλεί να επέμβω στο
αντικείμενο. Να το δω, να αρχίσω να αφαιρώ, να προσθέτω, να επεμβαίνω και
επιτέλους να βλέπω.
Υπάρχει τελικά πάντα η δυνατότητα της ανάκλυσης, της
αναθεώρισης, της επενθύμισης, της επανεμφάνισης και της επιστροφής μέσω της
τέχνης στο μυαλό του θεατή εκείνων των στοιχείων που περιέπεσαν σε λήθη.
Αλήθεια η ρήση ‘όρα το αόρατον’ έρχεται να μας θυμίσει ότι το σιωπηλό
αντικείμενο τοποθετημένο πια, δημιουργεί τόσο πολύ θόρυβο στο μυαλό μας. Ναι
μοιάζει με…μου θυμίζει…βλέποντας το κάτι βλέπω.
Υπόγειο 26/2/13
Αχιλλέας Ζάζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου